Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobrażę sobie Pana Jezusa, mówiącego do paralityka, od lat trzydziestu ośmiu złożonego niemocą: Wstań, weźmij łoże twe, a chodź.

II. Prosić będę o nieprzebraną ufność w Dobroć Pana naszego Jezusa Chrystusa.

I. Punkt.

Pan Jezus znajduje paralityka.

ROZWAŻANIE DUCHOWE [*]. „Potem, mówi Jan Święty, tj. po uzdrowieniu niewiasty z krwotoku, po uzdrowie­niu dwóch ślepych i niemego, był dzień święty żydowski i wstąpił Jezus do Jeruzalem, idąc z Kafarnaum” (R. V). Były to drugie święta wielkanocne, które Pan Jezus publicznie obchodził i odtąd rozpoczyna się też drugi rok Jego publicznych Nauk. Chciał przeto upamiętnić dzień ten wielkim Cudem. Jan Święty opowiada o nim: „Jest w Jeruzalem, u jednej z bram miasta sadzawka, mająca pięć krużganków. W tych leżało mnóstwo wielkie nie­mocnych. Ślepych, chromych, wyschłych, którzy cze­kali poruszenia wody. A kto pierwszy wstąpił do sadzawki po wzruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąbykolwiek zdjęty był niemocą. Jezus przyszedł­szy wśród nich, zatrzymał się przed jednym, który był trzydzieści i osiem lat niemocą złożony” (Roz. V).

ZASTOSOWANIE. Rozważ najpierw, że Pan Jezus, jako Najwyższy Prawodawca, nie był wcale zobowiązany przestrzegać świąt żydowskich, jednak wiernie je spełniał.

To cię powinno nauczyć:

• 1) że nie należy poprzestać na spełnieniu tylko tego, czego już wy­raźnie i rozkazująco żądają od ciebie Przykazania Boże i Kościoła Świętego;
• 2) że nie godzi się uchylać dla błahych pozorów od krytyk, czyli ćwiczeń pobo­żnych, którym się zwyczajnie oddają bogobojne osoby twojego stanu i położenia. Rozważ następnie, że Boski nasz Zbawiciel przy wejściu do miasta Jeruzalem dał pierwszeństwo wszystkim nieszczęśli­wym, ale Swą pieczołowitością wyszczególnił jednego najnieszczęśliwszego ze wszystkich.

Czy idziesz za przykładem swego Mistrza? Z pomiędzy powierzonych twej opiece i twej żarli­wości, których wyszczególniasz? Czy tych, którzy są najbardziej zaniedbani i największe mają prawo do osobliwszych starań ?… Czy może raczej tych, którzy cię potrafili ująć jakimiś zaletami i natural­nym, wrodzonym wdziękiem? Badaj siebie szczerze.

UCZUCIA [**]. Zawstydzenie, gorące pragnienie naśladowania wiernie Pana Jezusa.

POSTANOWIENIE [***]. Dla błahych pobudek nie będę się uchylał od ćwiczeń pobożnych, prakty­kowanych przez osoby, odznaczające się bogobojnym życiem.

II. Punkt.

Pan Jezus uzdrawia paralityka.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „Jezus przejęty litością na widok nieszczęśliwego człowieka, który prawie od lat czterdziestu był w ciężkiej niemocy, rzekł mu: Chcesz być zdrów? Odpowiedział mu chory: Panie, nie mam człowieka, żeby mię wpuścił do sadzawki, gdy bywa poruszona woda.  Bo gdy ja przychodzę, inszy zstępuje przede mną! Rzekł mu tedy Jezus: Wstań, weźmij łoże twe a chodź! I natychmiast zdrowym się stał on czło­wiek: i wziął łoże swe i chodził” (Jan V).

ZASTOSOWANIE. Myśl pełna pociechy: jedynie dla nadmiaru nędzy Pan Jezus wejrzał, pominąwszy tylu innych, na paralityka, i to jedno wejrzenie wyjednało mu niezrównane Łaski. Niechaj więc dalekie będą od nas wszelkie myśli zniechęcenia i małoduszności, trapiące nas na widok naszej nędzy duchowej i naszych upadków. Chociażby bardzo licznych i zestarzałych. Idźmy do Pana Jezusa, a idźmy wspierani i prowadzeni ręką naszego duchownego kierownika, tego człowieka, tego przy­jaciela, którego nie miał paralityk, a zostaniemy uleczeni. Ale po wyleczeniu dobrze pamiętajmy o tym, co powiedział Chrystus do paralityka: „Otoś się stał zdrowym, już nie grzesz, abyć się co gorszego nie stało” (Ibid.).

ROZMOWA DUSZY [****]. Z Panem Jezusem, twoim Naj­miłosierniejszym Zbawicielem; proś Go, aby cię raczył uzdrowić od cierpień ciała i niemocy ducha.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 1
2. Nauka katolicka na uroczystość Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa.
3. zapoznania się z wiadomościami dot. Relikwii Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa.
4. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023