1 MAJA. UROCZYSTOŚĆ ŚW. JÓZEFA RZEMIEŚLNIKA (CHLEB POWSZEDNI)

 

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

 

Rozmyślanie.

ŚW. JÓZEF UCZY NAS UŚWIĘCAĆ PRACĘ

I. przez dobrą intencję,

II. przez wykonywanie jej w zjednoczeniu z Chrystusem Panem.

 

 

„Wziął tedy Pan Bóg człowieka i posadził go w raju rozkoszy, aby uprawiał i strzegł go” — (Ks. Rodz. 2, 15).

 

 

 

I. — Gdy Pan Bóg stworzył człowieka, poddał jego władzy całą ziemię, umieścił w Raju i polecił uprawiać go, czyli podtrzymywać i rozwijać dalej dzieło rąk Bożych. Choćby pierwsi rodzice nawet nie upadli, praca byłaby nadal ich obowiązkiem. Dopiero gdy zgrzeszyli i splamili Raj swoim upadkiem, praca stała się trudna dla ich skażonej natury. Stąd wielu starożytnych ludzi mylnie mniemało, iż praca jest niewolą i hańbą. Aby ludziom pokazać, że praca jest nadal Prawem Bożym i pouczyć ich, jak ją uświęcić, Sam Pan Bóg przyszedł na ziemię, założył nowy Raj, stał się synem rzemieślnika (Mt 13, 55) i pracował własnymi rękoma. Jeśli Rajem tym był domek w Nazarecie, to Pan Jezus, Marya i Józef stali się dla nas przykładem pracy uświęconej pragnieniem spełnienia Woli Bożej.

Pierwszą rzeczą, o którą mamy się starać przy pracy, jest dobra intencja. Wprawdzie wystarcza sam stan Łaski, aby dobre nasze czyny były zasługujące, lecz dobra intencja sprawia, że małe uczynki i niskie prace nabierają wyższej wartości. Dlatego pracujmy nie tylko dlatego, aby sobie zapewnić pokarm i odzienie, lecz nade wszystko, aby wypełnić Wolę Bożą i zasłużyć sobie na życie wieczne. Taki cel pracy wskazał Chrystus Pan: ,,Starajcie się nie o pokarm, który ginie, ale który trwa na żywot wieczny” (Jan 6, 27). Podobnie uczył Św. Paweł, który sługom poddawał bardziej interesowne intencje i szlachetne pobudki do pracy: ,,Cokolwiek czynicie, z serca czyńcie jako Panu, a nie ludziom, wiedząc, że od Pana otrzymacie zapłatę dziedzictwa” (Kol. 3, 23). Tak właśnie pracował w rzemiośle Św. Józef, mając zawsze na myśli nie tylko to, aby się ludziom przysłużyć, ale przede wszystkim aby oddać Chwałę Panu Bogu.

 

II. — Tym, co szczególnie ułatwiało i osładzało ciężką pracę Św. Józefowi, była myśl, że na jego zajęcia i trudy patrzą nieustannie Oczy Pana Boga. Zapewne mały Pan Jezus, chociaż jeszcze nie mógł pracować, krzątał się w pracowni Świętego Żywiciela i umilał mu Swoją Obecnością życie rzemieślnika, oraz działa wewnętrznie na jego umysł i serce, by wśród pracy wznosiły się do obcowania z Panem Bogiem. Potem zaś, gdy Pan Jezus dorósł lat chłopięcych, z jakąż pociechą przypatrywał się Św. Józef Jego pierwszym próbom podjęcia cięższych prac fizycznych, by wspomóc Swego przybranego Ojca, a kiedyś może go nawet i całkiem wyręczyć i zastąpić.

Wówczas serce i umysł Św. Józefa zatapiały się całkowicie w Osobie Pana Jezusa, praca zamieniała się mu w modlitwę i była mu zawsze za krótka. Gdy ramiona trudziły się przy pracy ciesielskiej, myśli Józefa krążyły w świecie ducha i podziwiały doskonałości Wcielonego Słowa Bożego. Wola Jego łączyła się ze wszystkimi zbawczymi intencjami Serca Pana Jezusowego. Dlatego Św. Józef pozostanie dla nas przykładem, jak w pracach naszych mamy się jednoczyć z Panem naszym Jezusem Chrystusem. Święty Józef poszedł pierwszy za wezwaniem Chrystusa Pana: ,,Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy pracujecie, i uginacie się pod ciężarem” (Mt 11, 28). Pójdźmy i my do Chrystusa Pana ze wszystkimi naszymi zajęciami, trudnościami w pracy, złóżmy Mu je, a wówczas Pan Jezus podobnie jak Św. Józefa także też i nas będzie wspomagał, krzepił i pocieszał w pracy.

 

Modlitwa.

„Boże, Stworzycielu wszystkich rzeczy, który ustanowiłeś dla rodzaju ludzkiego prawo pracy, racz sprawić łaskawie, abyśmy za przykładem i pod opieką Św. Józefa wypełniali prace, które nakazujesz i osiągnęli nagrody, które obiecujesz. Amen”. (Kolekta Mszy 1 maja).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023