2 SIERPNIA. Św. Alfons Liguori. Rozmyślanie.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Temu, kto się Pana boi, dobrze się będzie działo na ostatku” — Ekl. 1, 13.

PRZYGOTOWANIE. — Wyobraźmy sobie, że jesteśmy obecni przy śmierci Św. Alfonsa. — Umiera zupełnie oderwany od dóbr ziemskich, z zupełnym spokojem sumienia, pewny, iż czeka go Chwała Wieczna; otaczają go współbracia, a co więcej, dostępuje tego szczęścia, iż Matka Boża w ostatnich jego chwilach osobiście go pociesza. Jakaż to śmierć szczęśliwa! Jeśli chcemy, aby i nam podobna dostała się w udziale, naśladujmy życie Św. Doktora. Nade wszystko miejmy nabożeństwo do Przenajświętszego Sakramentu i Najświętszej Panny Maryi i, jak to czynił Św. Alfons, starajmy się rozszerzać to piękne i skuteczne nabożeństwo.

I. — Życie Św. Alfonsa było ustawicznym przygotowywaniem się na ostatnią chwilę — w swych pismach niezliczone razy powtarza prośbę o dobrą śmierć. Nie dziw, że Pan Bóg wysłuchał modlitwy swego Sługi i stawia go nam, jako wzór szczęśliwej śmierci, która i nam dostanie się w udziale, jeśli Św. Alfonsa będziemy naśladowali.

Św. Alfons umiera zupełnie oderwany od dóbr ziemskich, z najzupełniejszym spokojem sumienia, będąc pewny, iż niebo osiągnie. — Jak tego pragnął, widzi wokoło swego łóżka nie rodzinę, która by może, gdyby nie był zakonnikiem, kierowała się przy jego śmierci osobistymi korzyściami, lecz jest otoczony przez swych współbraci zakonnych, którym to tylko leży na sercu, aby do dobrej śmierci mu pomóc. Nowy Hiob błogosławi tych ukochanych swych synów, zaleca im święte wytrwanie i cieszy się, widząc, że pozostawia tylu pracowników w mistycznej Winnicy Pana Jezusa.

Św. Alfons przez całe życie miał szczególniejsze nabożeństwo do Matki Bożej i często Ją prosił: „Pani moja, przebacz mi me zuchwalstwo, lecz proszę Cię, abyś, zanim umrę, sama przybyła, by pocieszyć mnie Swą Obecnością. Tę Łaskę okazałaś tylu Swym czcicielom i ja jej pragnę, i jej się spodziewam. Maryo, oczekuję Cię; nie pozostawiaj mnie bez pociechy”. Tak Święty prosił Najświętszą Pannę Maryę, Ona zaś, jako Dobra Matka, wysłuchała prośby Swego czciciela i pocieszyła go Swą słodką Obecnością. Święty ujrzał Ją z weselem, jego twarz się rozpłomieniła, słodko się uśmiechał, rozmawiał z Najświętszą Panną Maryą i przez długi czas pozostawał w zachwycie, kosztując już przedsmaku Nieba.

Wreszcie rozpoczął konać, wśród modlitw i łez otaczających, jakoby w słodkim śnie oddał spokojnie ostatnie tchnienie — jego dusza poszła na Łono Ojca Przedwiecznego. — Jako obrońca Kościoła, umarł w uroczystość Św. Piotra w Okowach, a ponieważ w szczególniejszy sposób czcił Tajemnicę Wcielenia, umarł na głos dzwonu, na „Anioł Pański”. Widok śmierci Św. Alfonsa porusza i wzmacnia. Okazuje ona, jaka nagroda czeka tego, kto stara się żarliwie o cześć Pana Boga i Najświętszej Panny Maryi.

II. — Jeśli pragniesz, aby śmierć twoja była podobna do śmierci Św. Alfonsa, staraj się naśladować jego cnoty. Szczególniej naśladuj go w nabożeństwie do Przenajświętszego Sakramentu i Najświętszej Panny Maryi, Opiekunki umierających, i, jak to czynił Św. Doktor, staraj się wszelkimi sposobami szerzyć to nabożeństwo wśród innych. — Jeśli zaś nie czujesz siły do naśladowania tak wzniosłego wzoru, proś o pomoc samego Św. Alfonsa:

Modlitwa.

Mój uwielbiony i najmilszy Obrońco, Św. Alfonsie, który poniosłeś tak wiele trudów i cierpień, aby zapewnić ludziom owoce Odkupienia, wejrzyj na braki mej biednej duszy i zlituj się nade mną. Dla przemożnej Twej przyczyny u Jezusa i Maryi, uproś mi prawdziwą skruchę i odpuszczenie wszystkich popełnionych grzechów, a na przyszłość wielki wstręt do każdego występku i siłę do opierania się zawsze wszelkim pokusom. Dlatego użycz mi, błagam Cię, choć jednej iskierki tej gorącej miłości, którą Twe serce zawsze płonęło i uproś, aby za Twym przykładem Upodobanie Boże było jedyną regułą mego postępowania. Wyjednaj mi też gorącą miłość ku Jezusowi, najszczerszą i dziecięcą ufność w Maryi, Łaskę nieustannej modlitwy i wytrwania w Służbie Bożej aż do ostatniego tchu mego życia, abym się wreszcie mógł z Tobą połączyć tam, gdzie Boga i Najświętszą Pannę Maryę przez wszystkie wieki wychwalać będę (*).

„Boże, Któryś przez Błogosławionego Alfonsa Marię, Wyznawcę Twego i Biskupa, płonącego apostolską gorliwością o zbawienie dusz, wzbogacił Kościół Twój nowym Zgromadzeniem, spraw, abym wzmocniony jego przykładem i zbawienną jego nauką pouczony, doszedł szczęśliwie do Ciebie”. — Spraw to z Miłości ku Jezusowi i Najświętszej Pannie Maryi. Amen.

*) 200 dni odpustu.

Kontynuuj regularny cykl rozmyślań przeznaczony na każdy dzień tygodnia: Warunki modlitwy.

Zachęcamy do: