Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Ktokolwiek mnie wielbić będzie, wielbić go będę” — I Ks. Król. 2, 30.

PRZYGOTOWANIE. — Cechą charakterystyczną Św. Ignacego była żarliwość o Chwałę Bożą, żarliwość rozumna, oświecona wiarą; skoro sam rozpoczął wielbić Pana Boga, przez coraz to lepsze poznawanie Go i oddanie Mu swego serca, zaraz też począł się starać o uwielbienie Pana Boga w bliźnich; czynił wszystko możliwe, aby dać im poznać Pana Boga i do miłowania Go ich nakłonić. Pan Bóg, który w wspaniałomyślności nie da się nikomu przewyższyć, nagrodził swego sługę w tym i w drugim życiu. Cieszmy się wraz ze Świętym i dziękujmy Panu Bogu w jego imieniu; jeśli zaś chcemy mieć udział w nagrodzie, jaką otrzymał, starajmy się naśladować jego przykłady.

I. — Cechą charakterystyczną tego wielkiego Świętego była żarliwość o Chwałę Bożą, żarliwość rozumna, oświecona Wiarą; rozpoczął wielbienie Pana Boga od siebie. — Z szczególnego Dopuszczenia Opatrzności Bożej, będąc chorym z powodu odniesionej rany, czytał Żywoty Świętych i tknięty wielkością czynów tych bohaterów, zapałał pragnieniem ich naśladowania. „Czyż nie możesz tego uczynić, mówił do siebie ze Św. Augustynem, co uczyniło tyle dusz, pochodzących ze wszystkich stanów, płci obojga? Czyż oni mieli inną naturę? Czy służyli innemu panu! Czyż inny cel im przyświecał? Czyż nie możesz uczynić tego, co ci uczynili, co tamte zrobiły?

Po odzyskaniu zdrowia, Św. Ignacy udał się do kościoła Najświętszej Panny Maryi w Monseratto, odbył Spowiedź generalną, a następnie, aby czynić jak najsurowszą pokutę, przebywał w grocie w Manrezie. Tam do cierpień zewnętrznych, jakiem i Święty karcił swe ciało, Pan Bóg, aby go tym więcej oczyścić, dołączył jeszcze cierpienia duchowe. — Dopuścił, iż wszystkie krzyże życia wewnętrznego całym ciężarem przygniotły żarliwego pokutnika; udzielił mu jednak Pan Bóg równocześnie siły i miłości do niesienia ich z poddaniem.

Uwielbiwszy Pana Boga przez oddanie Mu swego serca, Ignacy zaraz począł się starać o uwielbienie Go w bliźnich i wszelkimi możliwymi sposobami starał się rozpowszechnić wśród innych znajomość i miłość Najwyższego Dobra. Ponieważ zaś jego własne siły nie odpowiadały szerokości jego serca, postanowił założyć Zakon, przez który jego żarliwość miała się rozciągać po wszystkie czasy, objąć ludzi wszelkiego wieku, stanu, wszystkie narody ziemi.

W ten sposób Św. Ignacy z Loyoli szerzył i ustawicznie szerzy Chwalę Bożą, tę Chwalę, która tak leżała mu na sercu. Uczmy się od niego zawsze pracować w tym samym celu i prośmy Pana Jezusa, aby pomnażał liczbę jego synów i opiekował się nimi — walczą oni bowiem wiernie i chwalebnie w obronie prawdy.

II. — Pan Bóg nie da się nigdy zwyciężyć w Miłości, toteż, jeśli Ignacy był wielkoduszny względem Pana Boga w szerzeniu Jego Chwały, o wiele większą hojność Pan Bóg mu okazywał, wynagradzając go już na tej ziemi. „Ktokolwiek Mnie wielbić będzie, wielbić go będę“. — Zanim się jeszcze całkowicie nawrócił, Pan Bóg posłał Św. Piotra Apostoła, aby go uleczył z rany; wkrótce potem ukazała mu się Najświętsza Panna Marya z Boskim Dziecięciem; został też uwolniony od wszelkich podniet zmysłowych.

Po nawróceniu Ignacego, Pan Jezus ukazywał mu się niezliczone razy, okazywał mu Miłość niezmierną, zapewniał o Swej Opiece, wyjaśniał mu najwznioślejsze Tajemnice. — Nie dość na tym, uczynił go autorem dzieła: „Ćwiczenia pobożne”, które niezmierną ilość dusz pociągnęło i wciąż pociąga do Pana Boga.

Największa jednak chwała, jaką Pan Bóg wynagrodził tego, który tak się starał o rozszerzenie Jego czci wśród ludzi, na tym polega, że uczynił go Ojcem Zakonu, który dał tylu Świętych Kościołowi Świętemu, tylu apostołów światu, tak wiele dusz Panu Bogu.

Nagroda, jaką otrzymał Św. Ignacy, jest zastrzeżona wszystkim, którzy naśladują jego cnoty i żarliwie starają się o Chwałę Bożą.

Modlitwa.

„Boże, Który dla rozpowszechnienia Chwały Imienia Twego, przez Św. Ignacego Kościół Twój Wojujący nowym walczącym hufcem wzmocniłeś, dozwól, abym za jego przykładem, z jego pomocą walcząc na ziemi, zasłużył na wspólny z nim wieniec Chwały w Niebie“. Spraw to z Miłości ku Jezusowi i Maryi. Amen.

Kontynuuj regularny cykl rozmyślań przeznaczony na każdy dzień tygodnia: Jak ważna jest ostatnia chwila.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 31
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
3. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Ignacego Loyoli: Nabożeństwo do Św. Ignacego Loyoli.