31 Maja. Najświętsza Panna Marya Matką Pięknej Miłości. Rozmyślanie.

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM II.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

UWAGA!

 

Dziś, tj. w środę 31 maja 2023r. przypada pierwszy dzień Suchych Dni Letnich, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w którym obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

 

 

 

Daj mi synu mój, serce twoje i oczy twoje niech strzegą dróg moich. — Przyp. 23, 26.

 

PRZYGOTOWANIE. — Najcenniejszą ofiarą, jaką możemy złożyć Najświętszej Pannie Maryi z końcem maja, jest ofiara naszego serca, tj. wyrzeczenie się własnej woli, aby ją poświęcić Służbie Matki Bożej całkowicie, bez zastrzeżeń. Ofiara ta jednak, aby była miła Najświętszej Pannie Maryi i wyjednała nam Jej szczególniejszą Opiekę, nie powinna polegać tylko na słowach, lecz winny jej czyny towarzyszyć. Czyż można powiedzieć, iż należy do Najświętszej Dziewicy to serce, które śpi w nieustannej oziębłości, a może nawet z powodu grzechu jest umarłe?

 

I. — Najcenniejszą ofiarą, jaką możemy złożyć Najświętszej Pannie Maryi z końcem maja, jest ofiara naszego serca, tj. wyrzeczenie się własnej woli, aby się poświęcić Służbie Matki Bożej całkowicie, bez zastrzeżeń. — Gdy oddajemy Najświętszej Pannie Maryi swój majątek przez jałmużny, pożywienie przez posty, krew przez biczowanie, dajemy Jej to, co do nas należy, skoro zaś ofiarujemy Jej naszą wolę, wówczas oddajemy Matce Bożej samych siebie, dajemy Jej bowiem władzę nad sobą, aby, jako Królowa, rządziła wszystkimi zmysłami naszego ciała i zdolnościami naszej duszy. Toteż każdy czciciel Maryi, który oddał Jej swe serce, z całą prawdą może do Matki Boskiej się odezwać: „Pani moja, skoro oddałem Ci swą wolę, nie mam już nic, co bym Ci mógł jeszcze ofiarować”.

Ofiara ta jednak, aby była miłą Matce Bożej i wyjednała nam Jej szczególną opiekę, nie powinna polegać tylko na słowach, lecz winny jej czyny towarzyszyć. Stąd, kto oddaje Maryi swe serce, powinien po Panu Bogu, do Najświętszej Panny Maryi żywić szczególniejszą miłość, czcząc Ją codziennie przez jakie praktyki pobożne, winien mieć nieustannie Jej Imię na ustach i starać się, o ile zdoła, o pomnożenie w sobie nabożeństwa ku Niej i gorliwości szerzenia go wśród innych.

Kto oddaje Maryi swe serce, winien po wtóre uważać Ją jako wzór i przykład dla siebie, starać się naśladować Jej cnoty, przede wszystkim zaś Jej czystość, cierpliwość, miłość Pana Boga i bliźniego. — Kto kocha, staje się podobny do osoby ukochanej lub przynajmniej stara się o to podobieństwa.

Kto swe serce Najświętszej Pannie Maryi  składa w ofierze, winien Ją uważać za swą Ucieczkę i wzywać Jej Pomocy we wszystkich swych potrzebach, powinien postępować jak dzieci, które w niebezpieczeństwach zaraz się do matki uciekają. Przede wszystkim jednak, kto z serca swego składa Maryi ofiarę, winien po złożeniu Jej tego cennego daru, strzec go starannie, jako rzeczy świętej, i chronić nie tylko od zbezczeszczenia przez grzech śmiertelny, lecz i od splamienia przez grzechy powszednie, które się tak nie podobają Matce Bożej.

 

II. — Weź więc do ręki wieniec kwiatów, – zasług, jakie w ciągu maja uwiłeś, włóż w nie swe serce, oczyszczone przez Spowiedź Sakramentalną i złóż je u Stóp Najświętszej Dziewicy. Proś Ją, aby, jeśli przewiduje, że splamisz je później grzechem, wyjednała ci łaskę, abyś jeszcze dzisiaj umarł po przyjęciu Komunii Świętej. — Aby zaś ta ofiara tym milszą była Matce Bożej, złóż ją przez Ręce Jej wielkiego sługi, a twojego orędownika, Św. Alfonsa.

 

 

Modlitwa.

Najświętsza Panno, Matko Boża, ja, choć jestem grzesznikiem najniegodniejszym, padam do Stóp Twoich i w Obecności Wszechmocnego Boga, i całego Dworu Niebiańskiego ofiaruję Ci swe serce wraz ze wszystkimi jego uczuciami; poświęcam ci je i pragnę, aby zawsze należało do Ciebie i do Twego Syna, Jezusa.

Przyjmij, Matko Najłaskawsza od swego biednego sługi ofiarę jego serca, złączoną z sercami Wszystkich Świętych i spraw, aby od tej chwili żyło jedynie dla Ciebie, i dla Twego Najświętszego Syna, a mego Boga. Z Jego Boską Pomocą i za Twym pełnym Miłości Orędownictwem spodziewam się to osiągnąć, i ze swej strony przyrzekam o to się starać. Jezu, Maryo, między Swymi Sercami umieśćcie me biedne serce, aby całe zapłonęło Waszą najczystszą miłością, aby kochając Was święcie na ziemi, mogło kiedyś Was miłować w Niebie. Amen.

 

 

 

© salveregina.pl 2023