Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

7 GRUDNIA.

Trzeci dzień przygotowania się do uroczystości Niepokalanego Poczęcia N. P. Maryi.

O ćwiczeniu się w cnocie.

I. Przedstaw sobie Najświętszą Pannę, żyjącą w ukryciu w skromnym domku nazaretańskim.

II. Proś Pana Jezusa przez Niepokalane Poczęcie Naj­świętszej Jego Matki o Łaskę wzrastania w cnotach.

I. Punkt.

Marya wzorem pokory.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Dzisiaj, w Wigilię uroczystości naszej Matki Najmilszej, starajmy się zasłużyć sobie na Jej Łaski, utwierdzając się w pokorze, posłuszeństwie i cierpliwości, w tych trzech cno­tach, które przedziwnym blaskiem w ciągu całego Jej życia jaśnieją.

Naprzód zważmy na Jej po­korę. Kochać się we wzgardzie i ukryciu, i pra­gnąć być za nic mianym, oto przymiot duszy prawdziwie pokornej.

A nie jest że to jeden z naj­wybitniejszych rysów z Życia Maryi? Przez lat trzydzieści przemieszkując z Panem Jezusem w domku nazaretańskim, umiała tak dobrze zataić przed światem Swe najszczytniejsze Przywileje, że uchodziła za zwyczajną niewiastę; a w ciągu publicznego Życia Pana Jezusa, w dniach Chwały Swego Syna ukrywała się przed światem, aby się ukazać dopiero w dniach Jego poniżenia. Nie widzimy bowiem Maryi, gdy Pan Jezus tryumfalnie wjeżdża do Jerozolimy, ale Ją widzimy stojącą pod szubienicą krzyża, gdy Pan Jezus kona wśród najokro­pniejszych zniewag.

ZASTOSOWANIE. O! jakaż to różnica między postępowaniem pokornej Dziewicy Maryi, a moim. Czyliż nie wynoszę się ustawicznie z tej odrobiny dobrego, które jest we mnie? Czyliż nie unikam wszelkiego poniżenia i nie szukam chciwie sposobności popisywania się i błyszczenia przed światem? Więc to tak starałem się przy­podobać Maryi? Otrzymać Jej Łaski uprzywilejo­wane? Cóż powinienem czynić odtąd? Cóż uczy­nię dzisiaj?

UCZUCIA [**]. Uwielbiaj, wysławiaj pokorę Maryi przy takiej wielkości, zawstydź się twej głupiej pychy przy takiej nicości i grzechach.

POSTANOWIENIE [***]. W pokusach próżności i py­chy powiedz z pokornym celnikiem: Boże, bądź miłościw mnie biednemu grzesznikowi! (Łuk XVIII).

II. Punkt.

Marya wzorem posłuszeństwa.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Sposób posłuszeństwa Maryi do­wodzi najjaśniej, jak dalece miłuje Ona tę cnotę i jak pragnie widzieć ją w dzieciach Swoich. Posłuszeństwo Maryi było nadnaturalne, a więc powszechne, ślepe, bohaterskie. Posłuszna cesarzowi pogańskiemu, podejmuje uciążliwą drogę do Betlejemu; posłuszna Zakonowi poddaje się upokarzającemu prawu oczyszczenia, chociaż i Świętość Jej Własna i Świętość Jej Syna uwal­niała Ją od tego obowiązku; posłuszna Józefowi, jako małżonkowi, którego dało Jej Niebo, a po­słuszna we wszystkim, chociaż przewyższała go bez miary w godności i zasłudze.

ZASTOSOWANIE. A więc, jeżeli chcesz się po­dobać Maryi, musisz być dzieckiem posłuszeń­stwa; nie tylko w rzeczach łatwych i w takich, które trafiają do twego przekonania, ale we wszystkich bez wyjątku. Posłuszeństwo twoje powinno być ugruntowane na wierze i miłości tj. że powinieneś w starszych i przełożonych twoich widzieć przedstawicieli Pana Boga i wykonywać ich rozkazy tak ochotnie, wiernie i pilnie, jak gdyby wprost od Pana Boga Samego pochodziły. Czy takim było twoje posłuszeństwo?

UCZUCIA. Rozbudź w sercu twoim gorące pragnienie nabycia cnoty doskonałego posłuszeń­stwa. Ofiaruj to pragnienie Panu Bogu przez Ręce Maryi.

POSTANOWIENIE. Pomyśl, kiedy i gdzie będziesz miał sposobność to pragnienie w czyn zamienić.

III. Punkt.

Marya wzorem cierpliwości.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Trzecia cnota, która zarówno pięknie jaśnieje w Życiu Maryi, to cnota cierpliwości, zupełnego i doskonałego zgadzania się we wszystkich doświadczeniach życia z Wolą Bożą. O jakże te doświadczenia były mnogie i ciężkie w Życiu Maryi! Żadna matka nie doznała tak srogich przeciwności w swych macierzyńskich uczuciach. A jednak Usta Jej nie wyrzekły nigdy słowa skargi lub szemrania. Skromna w radości, nie dała się złamać żadnym smutkiem i cierpieniem; owszem, przyjmowała je chętnie, gdyż przez nie stawała się podobniejszą Panu Jezusowi i mogła okazać Mu Swą Miłość.

ZASTOSOWANIE. I ty każdej prawie chwili miałeś sposobność ćwiczenia się w cierpliwości i rezygnacji: dałżeś w nich dowód męstwa i wytrwałości? Czyliż przeciwności nie wprawiają cię w złość i zniechęcenie, a powodzenie, czy nie nadyma cię próżnością i zarozumiałością? O Maryo! uproś mi Łaskę, abym był posłuszny temu Przykazaniu Twego Boskiego Syna: Uczcie się ode Mnie, żem jest cichy i pokornego serca… a znajdziecie odpoczynek duszom waszym.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną. Przy­łącz się duszą i sercem do niezliczonych dzieci Maryi, które dzisiaj w Wigilię tak wielkiego Jej święta wznoszą ku Niej ze wszystkich stron świata błagalne ręce, aby otrzymać Jej Błogo­sławieństwa. Połącz swe modlitwy, proś o wiele, a otrzymasz wiele.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022