Aby się zbawić, koniecznie potrzebujemy N.P.Maryi

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Naród i królestwo, które by Tobie nie służyło, zginie. — Iz. 60,12.

PRZYGOTOWANIE. — Do zbawienia jest nieodzownie potrzebna Łaska Boża. Prawda, iż tę Łaskę wysłużył nam Pan Jezus. Jednakże Najświętsza Panna Marya, ponieważ jest Matką Bożą, jest Rozdawczynią Łask. Dlatego szatan tak stara się wyniszczyć w sercach nabożeństwo do Najświętszej Panny. Wie duch piekielny, iż jeśli zamknie dla duszy ten zdrój Łaski, wszystko jest dla niej stracone. Zbadajmy się więc, czy mamy prawdziwe nabożeństwo do Matki Boskiej, a jeśli spostrzeżemy, iż w nim oziębliśmy, starajmy się o dawniejszą żarliwość.

I. — Jest Prawdą Wiary, że wzywanie Świętych, aby nam uprosili Łaski Boże, jest nie tylko dozwolone, lecz pożyteczne i święte. Jednakże między Świętymi, przyjaciółmi Pana Boga, a Najświętszą Dziewicą, prawdziwą Matką Bożą, jest ta różnica, iż Orędownictwo Maryi nie tylko jest najpożyteczniejsze, lecz i moralnie konieczne; tak, iż jak twierdzą Św. Albert Wielki i Św. Bonawentura, ci, którzy zaniedbują się w nabożeństwie do Maryi i Jej nie służą, nie doznają Opieki Matki Bożej — umierają w grzechach ciężkich i idą na potępienie. „Naród i królestwo, które by Tobie nie służyło, zginie” (Iz 60, 12). Takież zresztą, jak mówi Św. Tomasz, jest powszechne zdanie Kościoła. I słusznie; do zbawienia bowiem nieodzowną jest Łaska Boża, gdyż sami z siebie nie możemy ani coś dobrego pomyśleć, co by zasługiwało na żywot wieczny. Tę Łaskę wysłużył nam Pan nasz Jezus Chrystus. Aby jednak dodać nam ufności, iż Ją otrzymamy, i równocześnie wywyższyć Najświętszą Pannę, Pan Bóg złożył w Jej Ręce Swe Łaski i czyniąc Ją Ich Rozdawczynią, postanowił, aby ludzie nie otrzymywali Łaski inną drogą, jak tylko przez Ręce Maryi.

Krótko mówiąc, jak Św. Bernard się wyraża, Pan Bóg ustanowił Maryę jakoby wodociągiem Darów Niebiańskich, spływających na ziemię, i postanowił, że za Jej Pośrednictwem otrzymamy Zbawiciela, co się też rzeczywiście stało. — Patrzcie więc ludzie, mówi tenże Święty, jak Pan Bóg pragnie, abyśmy z wielkim nabożeństwem czcili tę naszą Królowę, uciekali się zawsze do Niej i ufali Jej Orędownictwu!

II. — Jak Holofernes, aby zdobyć Betulię, nakazał zniszczyć wodociągi, dostarczające miastu wody, tak i szatan stara się ze wszystkich sił o odebranie duszom nabożeństwa do Matki Bożej. Zły duch wie z doświadczenia, że jeśli zostanie zamknięty ten Zdrój Łask, łatwo, owszem z całą pewnością, daną duszę pozyska. Iluż Chrześcijan cierpi obecnie w piekle, iż dali się złudzić szatanowi! — Dziękujmy więc Matce Bożej, że raczyła nas wziąć pod Płaszcz Swej Opieki i przez to zapewniła nam otrzymanie Łask, lecz zbadajmy się również, czyśmy przypadkiem w nabożeństwie do Niej nie oziębli i odnówmy postanowienie, wierniej Jej służyć na przyszłość.

Modlitwa.

Dziękuję Ci, najukochańsza Matko moja, za wszystko, coś uczyniła dla mnie nieszczęśliwego, który na piekło zasłużyłem. Królowo moja, w iluż niebezpieczeństwach mnie ocaliłaś! Ileż światła, ile Miłosierdzia uprosiłaś mi u Boga! Jakiż pożytek, jakiż wielki zaszczyt masz ze mnie, iż tylu Dobrodziejstwami mnie obsypałaś? Jedynie Twa Dobroć do tego Cię skłoniła. Gdybym oddał za Ciebie krew i życie, byłoby to jeszcze mało w porównaniu do obowiązków, jakie mam względem Ciebie; Tyś mnie bowiem uchroniła od śmierci wiecznej, Tyś dla mnie, jak ufam, odzyskała Łaskę Bożą; od Ciebie spodziewam się całego swego szczęścia.

Moja Pani najmilsza, ja nędzny nic innego nie mogę, jak tylko zawsze Cię chwalić i kochać. Nie wzbraniaj się przyjąć miłości biednego grzesznika, który się rozmiłował w Twej Dobroci. Jeśli me serce nie jest godne Cię kochać, ponieważ jest brudne i pełne przywiązań ziemskich, Ty je odmień. — Zwiąż mnie z mym Bogiem, a zwiąż tak mocno, żebym już nigdy nie mógł odłączyć się od Jego Miłości. Chcesz, abym miłował Pana Boga; i ja Cię o to proszę, abym Go zawsze kochał; nic innego nie pragnę. Amen. (*I., 75)

Zachęcamy do uczczenia