Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

BIERZMOWANIE.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Duchu Święty, utwierdź jeszcze raz to, co zdziałałeś we mnie i uczyń mnie zdolnym żyć tak, jak przystoi prawdziwemu Żołnierzowi Chrystusa.

Rozważanie.

1. Chrzest Święty jest Sakramentem inicjacji chrześcijańskiej, czyli wprowadza nas do Kościoła Świętego, tej wielkiej rodziny Bożej, udziela nam Łaski uświęcającej, dzięki której stajemy się synami Najwyższego i braćmi Pana naszego Jezusa Chrystusa. Bierzmowanie natomiast jest Sakramentem utwierdzenia, to znaczy utwierdza nas i wzmacnia w życiu chrześcijańskim, dla którego zostaliśmy zrodzeni przez Chrzest Święty. Chrzest Święty jest narodzeniem do życia chrześcijańskiego dojrzałego.

Bierzmowanie — powiada katechizm — czyni nas doskonałymi Chrześcijanami i Żołnierzami Chrystusa, udzielając nam w obfitości Ducha Świętego, tj. Jego Łaski i Darów i innych cnót przeciw nieprzyjaciołom Chrystusa Pana.

Przez Chrzest Święty stajemy się świątynią Ducha Świętego, przez Bierzmowanie zaś ten Duch Boży przychodzi do nas z większą pełnością i poświęca nas na żołnierzy Chrystusa, zdolnych do walki w obronie Wiary i Kościoła Świętego. Tego Sakramentu potrzebujemy ogromnie, zwłaszcza dziś, gdy mnożą się coraz więcej nieprzyjaciele Pana Boga, zastawiając liczne zasadzki i niebezpieczne sidła. Często potrzeba nam wielkiego męstwa, posuniętego niekiedy aż do heroizmu, by stać mocno we wierze i czystości obyczajów katolickich. Bierzmowanie, wyciskając na naszej duszy znamię „żołnierza Chrystusa”, udziela nam odpowiedniej siły i daje w chwili trudnej prawo do Łask uczynkowych, koniecznych do utrzymania się w wierności Panu Bogu, mimo wszystkich przeciwności i walk, które musimy staczać. Na tym właśnie polega „Łaska Sakramentalna” Bierzmowania.

Można więc powiedzieć, że Bierzmowanie jest Sakramentem, który uświęca bohaterów obowiązku, męczenników, że udziela więc człowiekowi siły do życia i wyznawania otwarcie swojej Wiary, nawet za cenę wielkich ofiar, nie wyłączając nawet ofiary z życia, gdyby zaszła tego potrzeba. Kiedy małoduszność albo wzgląd ludzki będą ci zagrażać, powtarzaj wówczas śmiało słowa Św. Franciszka z Asyżu: „Żołnierzu Chrystusa boisz się?!” Wspomnienie twego uroczystego święcenia na żołnierza Chrystusowego, dokonane w błogosławiony dzień twego Bierzmowania, da ci siłę do walki i zwycięstwa.

2. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, mówiąc o Bierzmowaniu, pisze: „Z wielką gorliwością przygotowywałam się na przyjęcie Ducha Świętego, bo nie mogłam pojąć, jak można nie poświęcać szczególnej uwagi temu Sakramentowi Miłości. Jak Apostołowie, wyczekiwałam z tęsknotą obiecanego Pocieszyciela, radując się, że stanę się wkrótce doskonałą Chrześcijanką” (Dz. 4). Niewiele jest dusz, które jak ta święta dzieweczka mogą powiedzieć, że przygotowywały się z prawdziwym zrozumieniem do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania. Wielu nie myśli o Duchu Świętym — tym wielkim Darze nie stworzonym, który oddaje się duszy, aby był Pocieszycielem, czyli umocnieniem, podporą, przewodnikiem; a jeśli myślą o Nim, to tak przelotnie i powierzchownie, że w chwili Bierzmowania nie mają możności zgłębić tej niepojętej Tajemnicy. Starajmy się uzupełnić przynajmniej teraz braki przygotowania, z jakim kiedyś przyjęliśmy Bierzmowanie. Rozważajmy piękną modlitwę, jaką odmawiał Biskup, wkładając na nas ręce: „O Boże… ześlij na nich z Wysokości Nieba Sprawcę Siedmiu Darów, Twego Ducha Świętego Pocieszyciela. Ducha Mądrości i Rozumu, Ducha Rady i Męstwa, Ducha Umiejętności i Pobożności. Napełnij ich Duchem Twojej bojaźni i naznacz ich Znakiem Krzyża Chrystusowego na żywot wieczny” (Ryt. Rzym.). Duch Święty zstąpił na nas w obfitości Swoich Darów. Utwierdził nas we Wierze, udzielił nam męstwa potrzebnego do życia doskonałych Chrześcijan według Przykazań Bożych. „Otrzymacie Moc Ducha Świętego, Który przyjdzie na was i będziecie Mi świadkami w Jeruzalem… i aż po krańce ziemi” (Dz. Ap. 1, 8), powiedział Pan Jezus do Apostołów, zapowiadając Przyjście Boskiego Pocieszyciela. Tę Moc otrzymaliśmy również my w dzień Bierzmowania. Lecz jeśli swoim postępowaniem nie zawsze dawaliśmy świadectwo Chrystusowi Panu, wina leży nie w braku skuteczności Sakramentu, ale w braku wierności Łasce, której On nam udzielił. Jeśli byliśmy słabi w walce z namiętnościami, ze światem, z szatanem, to dlatego, że nie umieliśmy wykorzystać tej Łaski męstwa, której Duch Święty użyczył nam w Świętym Bierzmowaniu.

Prośmy tego Boskiego Ducha, aby nam przebaczył nasze niedbalstwo i pomógł w przyszłości uzupełnić braki przeszłości.

Rozmowa.

„Poznałem Cię, Boże, Prawdziwy i Jedyny, Duchu Święty, pochodzący od Ojca i Syna, współistotny i współwieczny z Nimi, Pocieszycielu i Orędowniku nasz, Który zstąpiłeś w postaci gołębicy na Pana naszego Jezusa Chrystusa i ukazałeś się Apostołom w ognistych językach. Od początku urabiałeś Łaską Swoją Wszystkich Świętych i Wybranych Bożych i otwarłeś usta Proroków, aby głosili dziwy Królestwa Bożego. Ciebie wraz z Ojcem i Synem wielbią i wysławiają Wszyscy Święci Boży, również i ja, syn Służebnicy Twojej, serdecznie uwielbiam Imię Twoje, bo mnie uświęciłeś. Tyś jest Światłością prawdziwą, Ogniskiem Boskim, Nauczycielem dusz. Swoim namaszczeniem uczysz nas wszelkiej Prawdy. Bez Ciebie, Duchu Prawdy, niemożliwym jest podobać się Bogu, albowiem Ty Sam jesteś Bogiem z Boga, Światłością z Światłości, pochodzącym w sposób niewysłowiony od Ojca i Syna i królujesz jako Im współistotny, równy i współwieczny, żyjący w Istocie Jednej i Niewidzialnej Trójcy”.

„O Duchu Święty, napój mnie ze Źródła Twojej Słodyczy, abym już więcej nie chciał kosztować zatrutej słodyczy świata” (Św. Augustyn).

„O Duchu Święty, Miłości Nieskończona, Który pochodzisz od Ojca i Syna, daj mi ducha przybrania za syna, naucz mnie żyć jak przystoi prawdziwemu dziecku Bożemu. Mieszkaj we mnie i spraw, abym mieszkał w Tobie, i mógł kochać jak Ty. Bez Ciebie jestem niczym: sine tuo namine nihil est in homine… Ja nic nie znaczę, lecz zachowaj mnie w zjednoczeniu z Sobą i napełnij Twoją Miłością, abym przy Twojej Pomocy trwał w zjednoczeniu z Ojcem i Synem” (Dom Marmion). Amen.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 14
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 14. Przyjście Sędziego; rozłączenie dobrych i złych. Cz.3
   

© salveregina.pl 2023