7 Czerwca.
Bł. Rościsława.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Wychowana przez rodziców pobożnie i przykładnie, miała Rościsława czułe serce na nędzę bliźnich. Otrzymane pieniądze na stroje rozdawała ubogim, i nie dopuściła, aby ktokolwiek z proszących odszedł od bramy zamkowej nie zaopatrzony. Klemens Branicki, kasztelan krakowski, który posłował na Węgry do króla Beli, poznawszy szlachetne serce Rościsławy, uprosił jej rodziców, że oddali mu ją za małżonkę. Szczęśliwe było pożycie tych dwojga ludzi. Miłując się wzajemnie pamiętali o tym, że każdy człowiek obowiązanym jest stawać się coraz lepszym, i udoskonalać się. – Uważali dzień za stracony, w którym nie spełnili jakiegoś dobrego uczynku. Dał im Pan Bóg córkę, która na Chrzcie Świętym otrzymała imię Wizenny. Patrząc na świątobliwe życie rodziców, Wizenna szła w ich ślady, i wcześnie zaprawiała się do umartwienia i pobożności. Gdy dorosła, młodzieńcy znakomitych rodów starali się o rękę posażnej jedynaczki, ale ta Chrystusa Pana sobie obrała za Oblubieńca, i postanowiła wstąpić do klasztoru. Pobożna matka widząc stałą wolę córki, zawiozła ją na próbę do klasztoru Benedyktynek, i prosiła, aby wystąpiła każdej chwili, gdyby uważała, że ciężkim dla niej życie zakonne. Ale Wizenna w klasztorze dopiero uczuła się zadowoloną, gdzie mogła umartwiać się, modlić i rozmyślać. Kiedy Rościsława widziała, że córka jej stanowczo pozostanie w zakonie, uprosiła męża, aby jej jako wiano, wystawił nowy klasztor w Staniątkach, kilka mil poza Krakowem. Przychylił się do prośby żony kasztelan, wystawił wspaniały kościół i klasztor, i zapisał mu wszystkie swe dobra w Małopolsce i na Śląsku. Pierwszą ksienią tegoż klasztoru była Wizenna, a dochody z obszernych dóbr obracała na utrzymanie ubogich panienek, które przy klasztorze mieszkały i pobierały tamże nauki. Rościsława nakłoniła małżonka do porzucenia stolicy i wystawnego życia. Zamieszkali w ubogiej wiosce i tam bogobojny prowadzili żywot w powściągliwości i czystości. Resztę pieniędzy jakie posiadali rozdawali ubogim. – Gdy wpadli tatarzy do Polski, i tysiące mordowali ludzi bezbronnych, li tylko dlatego, że byli Chrześcijanami, wówczas także Rościsława i Klemens, modląc się w kościele polegli od szabel pogańskich, ponosząc śmierć za Wiarę Chrystusa Pana. Pochowani są w kościele w Staniątkach, gdzie Pan Bóg wsławił ich rozlicznymi cudami.
Punkty do rozmyślania.
Większość ludzi powołaną jest przez Pana Boga do życia rodzinnego. Wszystko, co wypływa z natury małżeństwa, jest z ustanowienia Bożego, więc powinno być przez dobrą intencję uszlachetnione, uświęcone.
Chrystus Pan uświęcił życie rodzinne. Sam wszedł w koło rodzinne, o ile to było potrzebnym dla jego przyszłej działalności. W domu nazaretańskim widzimy ideał rodziny chrześcijańskiej. Wszyscy pamiętają o Panu Bogu przede wszystkim, i o pełnieniu Jego Woli. Wszyscy pracują, starają się zarabiać na utrzymanie, ale pracę przegradzają modlitwą.
Modlitwa.
Wszechmogący wieczny Boże, który oświecasz każdego człowieka na świat przychodzącego, za wstawieniem się Bł. Rościsławy, spraw to łaskawie, abyśmy Cię prawdziwie poznali i statecznie zawsze miłowali. Amen.
© salveregina.pl 2023