25 grudnia

Rozmyślania na dzień świąt Bożego Narodzenia.

Źródło: O. Jerzy od św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie pierwsze.

Pan Jezus, Syn Boży narodził się

I. z Maryi Panny

II.  jako Pierworodny między wielu braćmi.

„I porodziła Syna Swego Pierworodnego” (Łk 2, 7)

I. — Tajemnica dzisiejszej Nocy przekracza siłę najtęż­szej wyobraźni. Możemy ją wyrazić odpowiednio tylko tymi paru słowami, które przekazuje nam Ewangelia. A jeśli można coś z niej pojąć, to tylko na klęczkach w pokornej adoracji. Tej Przenajświętszej Nocy Naj­świętsza Panna porodziła, zapewne w zachwycie ducha, z nienaruszonego swego ciała i nie zaznając żadnej bo­leści ani szkody Najczystszego Panieństwa, Swojego Bo­skiego Syna. Jej Serce ogarnęło głębokie Macierzyńskie wzruszenie, gdy Oczom Jej ukazało się płaczące Dzie­ciątko. I oto na ubitej ziemi w pasterskiej zagrodzie widzimy Błogosławioną między niewiastami klęczącą przy żłóbku. Oto pierwsza Adoratorka Wcielonego Syna Bożego. Oczy Jej utkwione w przemiłą Postać Dziecięcia. Z Serca Jej płyną falą jak rzeka, akty adoracji, czci, Chwały i płomiennej Miłości. W Jej Oczach pokazują się łzy miłości i radości. Usta Jej drżą szepcząc jakieś sło­wa. W najdelikatniejszych wyrazach pozdrawia wraz z Świętym Józefem Boskie Dzieciątko ofiarując Mu Swoje usługi i poświęcając wszystkie Swoje siły, całą Siebie.

Przybierzmy tę samą co Marya postawę wobec Dzieciątka Jezus. Choćbyśmy nie umieli inaczej się modlić, już to samo będzie najwznioślejszą modlitwą. Przed żłóbkiem można tylko klęczeć, adorować i miło­wać. Może w naszych modlitwach i rozważaniach za wiele wysilamy się na myśleniu, a za mało adorujemy, uwielbiamy i wyrażamy miłość. Dzisiaj narodziła się Miłość; jedynie godną na to odpowiedzią z naszej strony może być także tylko miłość.

II. — Przystąpmy teraz do rozważania dalszych słów Ewangelii: „Porodziła Syna Swego Pierworodnego”. W Betlejem porodziła Marya tylko Wcielonego Syna Bożego. Dziś rodzi nas. Chrystus Pan bowiem nazwany jest „pierworodnym”, co może nasuwać nam myśl o istnie­niu jeszcze innych dzieci, które Marya zrodziła ducho­wym sposobem. „Chrystus jest pierworodnym między wielu braćmi”, twierdzi Święty Paweł Apostoł (Rz 8, 29). Zaś w liście do Kolosan wyraża się, że Chrystus Pan „jest Głową Ciała Kościoła” (1, 18). Więc Marya porodziła także i nas jako Mistyczne Członki Jezusowego Ciała, a przez to stała się Matką wszystkich dzieci Bożych.

Jak szczęśliwi są zatem ci, którzy czczą Maryę i mi­łują Ją jako Matkę, w ten sposób bowiem Chrystus Pan uważa ich za szczerych braci Swoich. Okazujmy się zatem prawdziwymi dziećmi Maryi, które nie tylko śpiewają Jej Chwałę, ale naśladują także Jej Cnoty. Oto jakimi sposobami chciał nas znaleźć Pan Jezus: w Maryi. Z Łona Ojca Odwiecznego zstąpił na pustynię tego świata, by jak starotestamentowy Józef wzdychać słowami: „szukam moich braci” (Rodź 37, 16). O, dajmy Mu się łatwo znaleźć, pozwólmy Mu się trwale posiadać. Na­sza przynależność do Pana Jezusa, nasze braterstwo z Nim będzie tym trwalsze, im głębsze będzie nasze poświęce­nie się Maryi. Nie zadawalajmy się wyłącznie ze­wnętrznymi oznakami nabożeństwa do Niej. Przejmować nas musi wewnętrznie duch Maryi. A duchem Maryi było jej bezwzględne poddanie się Woli Bożej. Cała Jej Istota wypowiada się w jednym słowie: „Fiat”. Również i gruntem wszystkich naszych nabożeństw musi być poddanie Woli Bożej. Nie spodziewajmy się zażyłości z Panem Jezusem i Maryą, jeśli nie będziemy miłośnikami Woli Bożej. Pan Jezus bowiem powiedział: „Ktokolwiek by czynił Wolę Ojca Mego, Który jest w Niebiesiech, ten bratem moim i siostrą jest” (Mt 12, 50).

Modlitwa:

O Najukochańszy Jezu, Boskie Dziecię, bądź tysiąckrotnie ode mnie pozdrowiony. Adoruję Cię, kocham Cię, i pragnął­bym posiadać wszystką miłość Aniołów i wszystkie serca i ję­zyki ludzi, abym Cię Nimi miłował, chwalił i wysławiał. A nade wszystko pragnę Cię uczcić i okazać miłość aktami adoracji i Miłości Twojej Najdroższej Matki. Amen.

Rozmyślanie drugie

I. Marya i Józef oddają hołd Boskiemu Dzieciątku.

II. Powinniśmy naśladować Ich przykład.

„Którego Panna porodziła, Tego też uczciła” (Antyfona „Senex” do Magnificat urocz. Oczyszczenia N.M.P.),

I. — W Liturgii Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny znajdujemy takie o Niej powiedzenie: „Ipsum quem genuit, adoravit”, czyli że Marya po Porodzeniu Boskiego Dzieciątka z najgłębszym uszanowaniem przed Nim upadła i cześć Mu oddała. Nie wyobrażajmy sobie, że pierwszym Jej odruchem było obsypanie pieszczotami Boskiego Dzieciątka. Zapewne tego nie brakło, ale Marya była Duszą Wiary głębiej, wierzyła niż odczuwała. Przede wszystkim wierzyła, że to Dziecię, Którego jest Matką, jest najpierw Bogiem. Była szczęśliwą, nader szczęśliwą z posiadania Swego Dziecięcia i tak z uczuciami Swego gorąco miłującego Serca łączyła adorację pokornego stworzenia. Wszystko wokoło Niej znikło, o wszystkim zapomniała, tylko z najgłębszą czcią adorując wpatry­wała się w Boskie Dziecię. Wszystkie Swoje uczucia i myśli Jemu Samemu poświęcała. O Nim tylko myślała, o tej małej nieskończenie miłej Istotce ludzkiej, która stała się teraz jej zupełną i całkowitą własnością, Jej Synem, Jej Jezusem. Pochyla głowę nad żłóbkiem, a z Jej Ust wydobywają się słowa: „Mój Jezu, mój Boże”. Podobnie jak najszczęśliwsza Matka także Święty Jó­zef, żywiciel i Opiekun Jezusa upadł w najgłębszej po­korze na kolana przed Panem Nieba i ziemi, Który teraz w tak miłej postaci spoczywał przed Nim w żłóbku. Ich Serca podobne były dwom Serafinom rozpalonym miłością przed Tronem Pana Boga. W powietrzu tymczasem rozbrzmiewała Chwała śpiewana przez Aniołów.

II. — Odkąd Syn Boży zjawił się w ludzkim ciele na ziemi, stało się dla nas bardzo łatwą rzeczą oddawanie czci Panu Bogu. Poganie natworzyli sobie bożków w kamieniu i drzewie, chcieli bowiem mieć boga blisko i uchwytnego. Chrystus Pan prześciga najśmielsze pragnienia ludzkie, stał się jednym z nas; mamy Go między sobą. Wielki Pan Bóg, Który dla Odkupienia ludzkości przyszedł na ten świat, przyjął postać dzieciątka, abyśmy Go przynajmniej w tej postaci mogli miłować i adorować, skoro Go w Jego Nieskończonej wielkości Bóstwa nie dość poznajemy i miłujemy. Jeśli Dawid w poczuciu Wielkości i Majestatu Pana Boga wołał: „Wielki jest Pan i chwalebny bardzo” (Ps 47, 2), to ty na widok tego biednego Dzieciątka w żłóbku możesz powiedzieć ze Świętym Bernardem: „Mały jest Pan i miły bardzo”. Tak, ta mała, słaba Dziecina jest owym wielkim Bo­giem, Który Swoją Wszechmocą stworzył Niebo i ziemię, a Swoją Mądrością wszystkim rządzi i przez Swoją Opatrzność kieruje. Ono jest Królem wszystkich kró­lów, przed Którym Cherubini stoją zasłaniając Oblicza, pod Którym drży ziemia i służy za podnóżek Jego Sto­pom. I oto ten Najwyższy spoczywa teraz w najwięk­szym ubóstwie na garści słomy. Niezmierny daje się rękom ludzkim uwinąć w pieluszki, Wszechmocny drży i płacze z zimna i cierpi we wszystkim wielką nędzę. Czy serce nasze na widok tego Cudu Boskiej Miłości nie zapali się niezmierną miłością? Niech nas nie wpro­wadza w błąd Jego słabość, Jego ubóstwo i niepozorność. Wszystko to powinno być dla nas zachętą do miłości.

Modlitwa:

O Nieskończony Majestacie Boży, dla mnie tak głęboko uniżony, o Boskie Dziecię, mój Stwórco i Odkupicielu! W po­korze i uszanowaniu rzucam się do stóp twoich, aby Cię z całej duszy uczcić i umiłować; Łączę uczucia mego nabo­żeństwa z uczuciami Twej Najświętszej Matki, Twego Umi­łowanego Opiekuna i Wszystkich Świętych, którzy byli szcze­gólnymi czcicielami Tajemnic Twojego Dziecięctwa. Obym mógł Cię coraz lepiej poznawać, przez to coraz serdeczniej miłować! Wyznaję Ci, że w Tobie mam mego Boga, w Tobie Najwyższego Pana, w Tobie Najwyższe Dobro i Szczęście, i wszystko. Bez Ciebie niczego bym już nie chciał, „bo cóż ja mam na niebie, albo czego chciałbym na ziemi prócz Ciebie? Boże serca mego, Boże na wieki!” (Ps 72, 25—26). Amen.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

© salveregina.pl 2022