PONIEDZIAŁEK V TYGODNIA POZOSTAŁEGO PO OBJAWIENIU PAŃSKIM. Rozmyślanie. Chrzest Święty. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

CHRZEST ŚWIĘTY.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Boże, Który uczyniłeś mnie dzieckiem Twoim bez żadnej mojej zasługi, dozwól mi żyć w sposób godny dziecka Bożego.

Rozważanie.

1. Kościół Święty, Matka troskliwa o zbawienie Swych synów, usiłując wyrwać ich z niewoli szatana i uczynić z nich żywe świątynie Najwyższego, gdy chce udzielić komuś chrztu, nie zważa, że ten, kto ma być ochrzczony nie pojmuje znaczenia tego Sakramentu, ale śpieszy udzielić mu go zaraz w pierwszych dniach jego życia. Chrzest Święty jest jedynym Sakramentem, który otrzymujemy bez współdziałania naszej woli oraz bez osobistego przygotowania. Lecz Kościół Święty dbając, by Dar Boży nie poszedł na marne z powodu nieświadomości przyjmującego go, pragnie, aby rodzice chrzestni poczuwali się do odpowiedzialności za noworodka. Kiedy zaś dziecko dojdzie do używania rozumu, wówczas rodzice chrzestni mają święty obowiązek dać poznać, nauczyć je cenić oraz żyć tym wielkim Sakramentem. A zatem tę świadomość i usposobienie, których nie mogłeś osobiście przynieść do chrzcielnicy, masz pielęgnować w całym swoim życiu oraz postępować zgodnie z otrzymanym charakterem, aby nie utrudniać rozwoju Łaski Chrztu Świętego, ale dopomóc jej do wydania owocu. Masz żyć świadomie Łaską Chrztu Świętego, zdawać sobie z niej sprawę, to znaczy: żyć zgodnie z prośbami, wyrzeczeniami i obietnicami, jakie w imieniu twoim uczynili rodzice chrzestni. Żądali dla ciebie Wiary, w twoim imieniu wyrzekli się szatana i wszystkich spraw i kłamstw jego, wyrazili za ciebie pragnienie przyjęcia Chrztu Świętego, dzięki któremu stałeś się członkiem wielkiej i świętej rodziny Bożej. Pan Bóg przez Kościół Święty uwolnił cię od więzów grzechu, przytulił do Serca Swego, naznaczył cię niezniszczalnym znamieniem synostwa Swojego. Całe lata, koleje życia, niewierność Łasce, największe grzechy — jakie byś miał nieszczęście popełnić — nie zdołają nigdy zatrzeć w tobie znamienia synostwa Bożego. Rozważ, jaki to zaszczyt, jaka wielkość, jakie szczęście być na wieki dzieckiem Boga! „Popatrz, jaką Miłość okazał ci Ojciec, że możesz nie tylko nazywać się, ale i być istotnie dzieckiem Bożym” (I Jan 3, 1), i to nie tylko bez żadnej z twojej strony zasługi, ale uprzedzając twoje prośby czy pragnienia, jedynie dzięki Jego Nieskończonej Dobroci.

2. Chrzest Święty jest początkiem oraz przyczyną całego twego życia chrześcijańskiego, wszystkich Łask, jakie otrzymałeś i jakie otrzymasz aż do śmierci. Owszem, jeszcze więcej: przekraczając granice tego ziemskiego życia, Chrzest Święty jest przyczyną i zaczątkiem twojej Chwały Wiecznej. To właśnie wyobraża biała szata i zapalona świeca, którą Kościół podał ci przy tym świętym źródle: „Przyjmij tę białą szatę i zanieś ją nieskalaną przed Trybunał Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyś mógł otrzymać żywot wieczny. Weźmij tę płonącą świecą i strzeż wiernie twego Chrztu…, abyś, kiedy Pan przyjdzie na gody, mógł wyjść Mu naprzeciw, razem ze Wszystkimi Świętymi Niebieskimi i żyć na wieki” (Ryt. Rzym.). Te słowa — tak głębokie i znaczące — powinny być wyryte w twojej duszy i w twoim sercu, by przypominać ci ustawicznie obowiązek strzeżenia Łaski Chrztu Świętego. Z biegiem lat nagromadziły się na twoich barkach inne obowiązki i inne zadania, zabierając ci czas i pochłaniając twoją uwagę. Zadania i obowiązki to święte, bo wynikające z twego stanu, a więc nakazane przez Pana Boga, a jednak nie możesz zapominać, że twoim pierwszym obowiązkiem pozostanie na zawsze obowiązek nałożony przez Chrzest Święty: zachowanie nieskalanej szaty Łaski. Chociaż masz inne i poważne obowiązki: obowiązki rodzinne, obowiązki apostolstwa, posługi duchowej, życia zakonnego, pamiętaj, że przede wszystkim i ponad wszystko masz wielki obowiązek żyć swoim Chrztem Świętym.

Jeśliby u progu twego życia chrześcijańskiego nie było Chrztu Świętego, nie mógłbyś dzisiaj karmić się Ciałem Pańskim, nie byłbyś apostołem, ani Panu Bogu poświęconym przez profesję zakonną, ani Jego sługą; wszystko wynika z tego pierwszego ogniwa Łaski uświęcającej i jeśli dzisiaj nie starałbyś się żyć Chrztem Świętym w doskonałości swego stanu, próżne twoje apostolstwo, próżne twoje poświęcenie się Panu Bogu, próżne byłaby twoja pobożność, próżne twoje Komunie Święte, próżna nawet sama posługa kapłańska. Przypomnij sobie słowa, które Kościół Święty wypowiedział nad tobą w minionym już dawno dniu twego Chrztu Świętego: „Wynijdź z niego duchu nieczysty i zrób miejsce Duchowi Świętemu Pocieszycielowi… W postępowaniu bądź takim, abyś mógł być zawsze świątynią Boga” (Ryt. Rzym.).

Rozmowa.

„O Panie, zachowaj, błagam Cię, bez uszczerbku moją wiarę i spraw, abym do ostatniego tchnienia mego miał świadectwo dobrego sumienia. Spraw, abym posiadł na zawsze — ja, ochrzczony w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego — to, co wyznałem w symbolu mego odrodzenia: Ciebie, naszego Ojca; abym uwielbiał Twego Syna z Tobą i tak jak Ty; abym otrzymał na własność Twego Ducha Świętego, Który pochodzi od Ciebie przez Twego Jednorodzonego Syna. Prawdziwie mam świadka godnego Wiary, potwierdzającego to w co wierzę, a jest Nim Ten, Który powiedział: ,Ojcze, wszystkie rzeczy moje są Twoje, i wszystkie rzeczy Twoje są moje’. Jezusa Chrystusa, mego Pana, Który mieszka w Tobie, i Który będąc zawsze Bogiem, pochodzi od Ciebie i jest z Tobą Błogosławiony na wieki wieków” (Św. Hilary).

„Wyrzekam się szatana! Taka jest, o Boże, obietnica mego Chrztu, obietnica uroczysta, uczyniona w obliczu Kościoła, tak bezwzględna, że nikt od niej zwolnić mnie nie może, obietnica zapisana ręką aniołów, według niej będę sądzony w godzinę śmierci”.

„Pragnę ją dzisiaj odnowić z wielką gorącością ducha i oddaniem się. Dlatego też z całego serca i ze wszystkich sił wyrzekam się ciebie szatanie, wyrzekam się ciebie wstrętny grzechu, wyrzekam się ciebie świecie godny pogardy!”

„O Panie mój, Jezu Chryste, oddaję Ci się całkowicie i na zawsze. Pragnę przylgnąć do Twojej Świętej Nauki żywą wiarą — do Twoich Świętych Obietnic silną nadzieją. Pragnę naśladować Cię, ćwicząc się we wszystkich Twoich Cnotach. Chcę iść za Tobą, jako swą Głową, chcę iść jako członek żyjący Twym Życiem” (Św. Jan Eudes). Amen.