Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobraź sobie Św. Teresę, piszącą Rady du­chowe.

II. Prośmy o Łaskę, aby Jej rady stały się nor­mą naszego postępowania.

I. Punkt.

Rady Św. Teresy tyczące się mowy.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pomiędzy licznymi pismami Św. Teresy, które niemniej są podziwienia godne i budujące jak Jej żywot, znajdujemy rozumne rady, tyczące się doskonałości chrześcijańskiej, które zostawiła jako wdzięczną pamiątkę miłości swym córkom i synom duchowym.

Kilka z owych rad ku pożytkowi naszemu weźmy za przed­miot dzisiejszego rozmyślania. Rady tyczące się mowy:

• Gdy będziecie wielu razem, mów mało.
• Nie mów nigdy dobrze o sobie, o twojej wiedzy, o twoich dobrych uczynkach, o twoim urodze­niu, chyba żeby tego pożytek bliźniego wymagał. Lecz i wtedy mów nie inaczej, jak z po­korą, nie zapominając, że to są Dary dane od Pana Boga.
• Jeśli nie będzie koniecznej tego potrzeby nigdy samego siebie nie tłumacz i nie uniewin­niaj.
• Nie sprzeczaj się nigdy, a zwłaszcza w rzeczach małej wagi.
• Mów do wszystkich z umiar­kowaną wesołością.
• Nie przesadzaj żadnej rze­czy i nie twierdź o niczym, czego nie jesteś zu­pełnie pewny.
• Nie zabieraj nigdy głosu bez poprzedniego rozmysłu, aby ci się nie wyrwało jakie obrażające słówko.
• Gdy kto będzie mówił o rzeczach wiary, słuchaj go z pokorą.
• Przed­miotem rozmów, które prowadzisz, niech będą rzeczy pobożne i budujące, a unikniesz obmów.

ZASTOSOWANIE. Zastosuj te mądre rady do siebie: zobacz, czy dotąd według nich postępo­wałeś i czy na przyszłość według nich postępo­wać pragniesz i umiesz?

UCZUCIA [**]. Proś o Łaskę, abyś wiernie wyko­nał swe postanowienia.

POSTANOWIENIE [***]. Zwracać będę szczególną uwagę w codziennym rachunku sumienia jak używać daru mowy.

II. Punkt.

Rady Św. Teresy tyczące się postępowania.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE.

• Staraj się zastosować do uspo­sobienia i być wszystkim dla wszystkich, abyś wszystkich pozyskał.
• Wystrzegaj się, ile możesz, odróżniania się od innych; wielka to wada zwłaszcza u osób zakonnych.
• Cokolwiek czynisz, pamiętaj, że Pan Bóg twój i Pan twój jest wszędzie obecny. Jest to środek pewny wielkiego po­stępu w cnotach.
• Nie wysławiaj się przed ludź­mi z nabożeństwa. Ukrywaj je przez skromność, ale się go nie wstydź przez słabość i niepewność, wiary.
• Uważaj na siebie, abyś nie był ciekawy w rzeczach do ciebie nienależących; wcale się do nich nie mieszaj.
• Bądź pobłażliwym dla drugich, a przeciwnie, surowym dla siebie.
• Nie karz ani nie strofuj nikogo, kiedy się gniewasz, wstrzy­maj się z tym, aż gniew twój uspokoi się.
• Nie dawaj się unosić radości. Jeśli ci ją Pan Bóg ześle, bądź w niej skromny, słodki, cichy, budujący.
• Odkrywaj przed swym spowiednikiem wszystkie swe pokusy, wady, dolegliwości i słabości, aby cię mógł wesprzeć swą radą.
• Nie jedz i nie pij w innych porach, tylko w oznaczonych.
• Nie przestawaj nigdy karcić i umartwiać się we wszystkim aż do śmierci, i miej szczególniejsze nabożeństwo do Św. Józefa.

ZASTOSOWANIE. Powyższe reguły postępowa­nia nie są nad siły moje, przyznać to muszę; widzę też ich użyteczność: owocem ich: pokój duszy i zbudowanie bliźnich.

UCZUCIA. Od tej więc chwili, o Panie Boże mój, chcę we wszystkim stosować się do nich najzu­pełniej. Racz, Panie, wzmocnić moją dobrą wolę, lecz tak słabą i tak małoduszną!

POSTANOWIENIE. Przejdę w myśli dzień dzi­siejszy, abym wiedział, gdzie, kiedy i w czym mogę zastosować to postanowienie.

III. Punkt.

Rady tyczące się naszych myśli i pragnień.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE.

• Przez cały dzień pamiętaj, o czym rano rozmyślałeś… wzbudzaj często akty Miłości Bożej.
• Nie wyszukuj w innych ułomności i przywar, lecz przeciwnie, myśl o ich cnotach.
• Pamiętaj, że masz jedną duszę, że raz jeden tylko umrzesz, że to życie jest chwilką, przyszłe zaś życie jest wiecznością, a oderwiesz serce swe od świata i ciała.
• Szukaj Pana Boga we wszystkim, a znajdziesz Go.
• Nie miej innego pragnienia, jak pragnienie Pana Boga; ani innej bojaźni, jak bojaźń utracenia Pana Boga; ani innej boleści, jak tę, że Go jeszcze nie posiadasz ; ani innej radości, jak ra­dość, że do Niego dążysz, a otrzymasz prawdziwy pokój.

ZASTOSOWANIE. Po ścisłym obrachunku z sa­mym sobą, postanów to wszystko w sobie na­prawić, co się sprzeciwia mądrym radom i prze­strogom w tym punkcie zawartym.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Św. Teresą. Proś Ją, aby ci wyjednała u Pana Boga choć małą cząstkę tego światła niebieskiego, tych Darów Bożych, a nad­zwyczajnych, które otrzymała w takiej obfitości.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 16
2. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Jadwigi: Nabożeństwo ku czci Św. Jadwigi, królowej.
3. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Gerarda Majelii: Nabożeństwo ku czci Św. Gerarda Majelii.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023