Cichość Pana Jezusa. - Salve Regina

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Cichość Pana Jezusa

I. w Jego Życiu,

II. w Jego Nauce.

„Jezu najcichszy, zmiłuj się nad nami” — (z Litanii do Najświętszego Imienia Jezus).

I. — Jak pysze ludzkiej przeciwstawił Pan Jezus pokorę Swego Serca, chciwości Swoje ubóstwo, lenistwu Swoje pracowite Życie w Nazarecie, nienawiści świata Swoją niepojętą i bezgraniczną Miłość, tak głównemu występkowi złości i gniewu przeciwstawił Swoją cichość i łagodność. Dlatego uprzytomnijmy sobie wszystkie krzywdy, które Jemu oraz Ojcu Niebieskiemu wyrządzono, i zwróćmy uwagę, jak On na nie odpowiadał. Z jaką pobłażliwością znosił On niedoskonałości Swoich Uczniów, nie zawsze umiejących się należycie zachować nawet przy stole; jak łaskawie przyjmował natrętnych interesantów, jak litościwie traktował wielkich grzeszników, którym wystarczyło tylko ukorzyć się przed Nim, aby rozbroić Jego Serce i wytoczyć z Niego potoki Miłosierdzia. A jak potraktował On Judasza, Swego zdrajcę? Na to by się nikt z nas nie zdobył. A On, chociaż wiedział, że Go przyszedł wydać zbirom, przyjął Jego pocałunek; — ach, to już jest niepojęte: ucałował go i nazwał Swoim przyjacielem! Mimo największych cierpień i boleści modlił się jeszcze na krzyżu za tych, którzy Go prześladowali i doprowadzili do najhaniebniejszej Śmierci. Dlatego słusznie Prorok Izajasz przepowiedział o Nim: „Jako owca na zabicie wiedziony będzie i jak baranek przed strzygącym go zamilknie, a nie otworzy ust swoich” (Tamże 53, 7).

Zwyczajem naszym jest odpowiadać oburzeniem na widok jakiegoś wielkiego zła. Mniemamy, że gniewem swoim usuniemy zło. A oto Pan Jezus nie gromowładnym sposobem, ani sianiem postrachu, ale cichością Swoją zgładził wszystkie grzechy świata. I twoje własne, przeliczne i przeróżne grzechy zgładził Baranek Swoją cichością, bo kary za nie znosił z wielką cierpliwością i w milczeniu. Uczmy się z przykładu cichego Pana Jezusa cierpliwości i wyrozumiałości dla błędów bliźnich i stosujmy się do napomnienia „Naśladowania Chrystusa”: „Staraj się być cierpliwym w znoszeniu cudzych błędów, ponieważ i ty masz wiele, co drudzy znosić muszą; Pan Bóg tak zrządził, żebyśmy się uczyli znosić ciężary jeden drugiego” (ks. I, r. 16, 2—4). Ileż to w życiu mamy okazji do wyrażania w sobie tej przepięknej cnoty — cichości Pana Jezusa!

II. — Nie tylko Swoim Życiem, ale także Słowem i Nauką uczył Pan Jezus cichości. Jego Nauki ku temu zmierzały, aby złagodzić surowe obyczaje ludzi, wpoić w serca nasze ducha łagodności i cichości. Nawet sposób Jego Nauczania był łagodny i pokorny. W Jego Słowach nie można było nigdzie zauważyć jakichś wyniosłości, dlatego mógł się powołać na łagodność Słów Swoich: „Uczcie się ode Mnie, żem jest cichy i pokornego Serca” (Mt 11, 29). To znaczy, że powinniśmy przyjmować od Pana Jezusa Jego Przykłady i Naukę nie tylko cichości i pokory, ale także przejmować się jego sposobem nauczania.

Pan Jezus pragnąc nam uprzystępnić wzniosłe Prawdy Królestwa Niebieskiego, zniżał się do sposobu pojmowania i rozumowania Swoich słuchaczy i choć był Mądrością Nieskończoną, używał prostych porównań i przypowieści. Gdy pewnego razu Święty Piotr Apostoł zapytał Go w imieniu swoim i Uczniów, jak często ma przebaczać bratu swemu, czyli jak daleko ma się posuwać w łagodności, otrzymał od Niego odpowiedź: „Nie tylko siedem razy, ale siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18, 22), praktycznie mamy przebaczać bez końca. Innym razem rozkazał Pan Jezus miłować nawet nieprzyjaciół: „Miłujcie nieprzyjacioły wasze i dobrze czyńcie tym, którzy was prześladują” (Mt 5, 44).

A ty ile sobie przyswoiłeś z tej Dobroci i cichości Pana Jezusa? Czy chętnie przyjmujesz przykre słówka, czy odpędzasz precz od serca swego uczucia niechęci i mściwe myśli?

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Modlitwa.

O najcichszy Jezu, Którego Serce raziły usposobienia ludzi twardego karku i nieobrzezanych serc, uwolnij mnie od wszelkiego samolubstwa i twardości, abym stał się cichym jak Ty, i bym stał się godnym według Obietnicy Twojej osiągnąć Królestwo Niebieskie. Amen.

Zachęcamy do: