Pogadanki religijne dla dzieci na cały Rok Kościelny
1957
CZWARTA NIEDZIELA ADWENTU
Wyjątek z Ewangelii Św. Łukasza 3, 1-6
Treść: „Gotujcie drogę Pańską, czyńcie proste ścieżki Jego”
Cel pogadanki: I my posłuchamy Św. Jana: przygotujemy swe serduszka na przyjście Pana Jezusa. Już za kilka dni Święta Bożego Narodzenia.
Przypomnijmy sobie dzisiaj wszystko, co się działo gdy Pan Jezus miał przyjść na ziemię. Wiecie, że dawno już zapowiadali Go Prorocy, w końcu wielki Święty Jan Chrzciciel przyszedł z pustyni nad rzekę Jordan i głosił wszystkim, że Mesjasz, Zbawiciel świata już jest blisko. Ale nie tylko po to święty Jan Chrzciciel przyszedł, aby ludziom oznajmić bliskie przyjście Pana Jezusa, on jeszcze chciał ich przygotować do tej wielkiej chwili gdy Jan Jezus objawi się światu. Wołał więc: „Gotujcie drogę Pańską, czyńcie proste ścieżki Jego!”
O jakiej drodze mówił Święty Jan? Czy o tej co idzie przez pole, czy las? Czy taką polną czy leśną drogę ludzie mieli prostować, wyrównywać, żeby Panu Jezusowi wygodnie się szło po niej? Nie, nie o taką drogę chodziło. — Świętemu Janowi chodziło o to, że Pan Jezus jest Bogiem i przyjdzie na świat aby wejść do ludzkich serc. Toteż i trzeba, żeby te serca ludzkie czekały na Niego, żeby serdecznym żalem i skruchą obmyły się z win, i żeby ludzie z prawdziwą tęsknotą wyglądali i z miłością myśleli o tym Bożym przyjściu. Bo kiedy Pan Jezus ujrzy tę czystość i tę tęsknotę, przyjdzie do ludzkich serc jakby po ścieżce przygotowanej i prostej i przyniesie z sobą dużo Łask. — Dlatego Święty Jan wołał: Gotujcie drogę Pańską, czyńcie proste ścieżki Jego.
Cóż więc mamy czynić? — pytali ludzie Świętego Jana. A on odpowiadał: Bądźcie miłosierni. Podzielcie się z biednymi wszystkim co macie. Kto ma dwie suknie niech da niemającemu, a kto ma co jeść, niech się podzieli tym, który jest głodny. — Celnikom, to znaczy takim, co zbierali podatki, zakazywał brać od ludzi więcej niż trzeba. Żołnierzom nakazywał aby nie bili, nie znieważali i nie rabowali nikogo, tylko żeby żyli z tego, co otrzymują z wojska. I tak wszystkich uczył Św. Jan dobrego, świętego życia,
I jak już wiecie, ludzie słuchali Św. Jana. I na znak, że rzeczywiście chcą natychmiast zaczął przygotowywać ścieżki swych serc, to jest zacząć od razu życie dobre i czyste, zostawiali na brzegu swoje pakunki i kosze i wchodzili do rzeki Jordanu, a Święty Jan polewał im głowy wodą — chrzcił ich chrztom pokuty — na znak, że odtąd będą pokutować i będą żyć święcie i sprawiedliwie, nie obrażać niczym Boga, kochać Go i dla Niego czynić w życiu jak najwięcej dobrego.
Prawda, że to było bardzo piękne jak ci ludzie słuchali Św. Jana, przyjmowali chrzest pokuty i szli do swoich domów starając się być coraz lepsi, skoro Zbawiciel już jest tak blisko…
I my teraz czekamy na Święta Bożego Narodzenia. Pan Jezus jest już blisko. Już nadchodzi. Już niedługo będzie leżeć w żłóbeczku maleńkie Dzieciątko Jezus, które tak bardzo kocha dzieci, bo są małe i słabe jak On Sam w stajence betlejemskiej, Zawinięty w pieluszki będzie leżał na sianku i patrzał na nią. Takie maleńka, takie śliczne Dzieciąteczko, wszyscy Go przecież kochamy całym sercem, bo któżby Go nie kochał, prawda?
On przychodzi na świat bo nas kocha i my Go też bardzo kochany. Ale jak mu to okażemy, że Go tak kochamy? Musimy i my posłuchać Świętego Jana i przygotować się szczególnie w tym ostatnim tygodniu adwentowym na spotkanie z Panem Jezusem. Też muśliny wyprostować nasze ścieżki, przygotować drogę Panu Jezusowi, to znaczy tak jak tamci ludzie nad Jordanem, tak i my będziemy się starali być lepsi niż dotąd, a więc grzeczniejsi i posłuszniejsi, A przede wszystkim starajmy się choć raz coś dobrego komuś zrobić. Święty Jan w pierwszym rzędzie nawoływał do miłosierdzia, może i my możemy podzielić się czymś z biednymi, z tymi, co mniej od nas mają. Jesteśmy dziećmi, ale i dzieci dużo, dużo dobrego drugim zrobić potrafią. Może poprosimy tatusia, żeby nam dał pieniążki dla biednych, a może — co będzie jeszcze lepsze — może czasem sami podzielimy się z dziećmi, które tego nie mają jakimś ciasteczkiem, czy cukierkami, które dostaniemy dla siebie? A może coś innego jeszcze, za pozwoleniem rodziców, którzy zawsze o wszystkim co robimy wiedzieć powinni — może jeszcze co by innego będziemy mogli z naszych rzeczy dać drugim, pomyślmy nad tym. Pamiętajmy przy tym, że Pan Jezus to przyjmie jakbyśmy to Jemu sami Mu dali. I szybko wtedy do nas przyjdzie i zostanie z nami.
Będziemy się cieszyć świętami i drzewkiem i tym, że przyjdą do nas goście we Święta, tacy najmilsi goście babcia i dziadziu, cioci, i wujowie. Przyjdą do czyściutko przez mamusię wysprzątanego domu i podzielą się z nami opłatkiem i będą jedli z nami różne dobre rzeczy, które mamusia upiecze i przygotuje. I rozmawiać będą serdecznie i przyjaźnie wszyscy i będzie przyjemnie, miło i tak radośnie jak rzadko kiedy. Ale najmilej i najradośniej będzie nam dlatego, że i nasze serduszka są czyste jak nasz dom, żeśmy je też przygotowali. To, co było w nich, niedobre usunęliśmy, bośmy żałowali za to, a jak za coś żałujemy to tak jakbyśmy to z serduszka miotłą wymiatali, już tego nie ma. Ale nie tylko oczyścimy je żalem, lecz także przybierzemy je grzecznością, posłuszeństwem i serdeczną modlitwą do Jezuska. A i Pan Jezus gdy ujrzy, że się tak szczerze i dobrze chcemy przygotować, będzie z radością na nas patrzał, a gdy jeszcze zobaczy w naszym sercu jakiś miłosierny uczynek jak najpiękniejszy kwiat przyjdzie do nas jak po drodze prostej i zamieszka w naszych sercach. I będziemy bardzo, naprawdę bardzo szczęśliwi, teraz w te Święta Boża go Narodzenia i zawsze w życiu.
Wiele będzie dzieci po calutkiej ziemi witało Jezuska w Boże Narodzenie.
Gdy się będą starać zawsze być dobrymi to Maleńki Jezus będzie zawsze z nimi.
© salveregina.pl 2023