CZWARTEK III TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Serce Pana Jezusa a Eucharystia. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

SERCE PANA JEZUSA A EUCHARYSTIA.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Najświętsze Serce Jezusa, naucz mnie żyć z Tobą przez Sakrament Twojej Miłości.

Rozważanie.

1. Nabożeństwo do Najświętszego Serca powinno nas prowadzić do życia w ścisłym zjednoczeniu z Panem Jezusem, a Pan Jezus wiemy o tym znajduje się żywy i prawdziwy w Eucharystii. Te dwa nabożeństwa, do Najświętszego Serca i do Eucharystii, są ściśle ze sobą związane. Przyzywają się i można by powiedzieć wymagają się wzajemnie. Najświętsze Serce wyjaśnia nam Tajemnicę Miłości Pana Jezusa, Który stał się naszym pokarmem, aby nas posilać swoją substancją, a równocześnie w Eucharystii mamy rzeczywistą Obecność tego Samego Serca żyjącego wśród ludzi. Miło podziwiać Serce Pana Jezusa jako symbol Jego Nieskończonej Miłości, lecz jeszcze milej znajdować Je zawsze żyjące wśród nas, w Sakramencie Ołtarza. Najświętsze Serce, które czcimy, nie jest Sercem martwym, które już nie bije, tak, że trzeba by zadowolić się jedynie jego wspomnieniem, lecz jest to Serce żywe, wiecznie żyjące. Jest to Serce nie tylko Chrystusa Pana żyjącego w Niebie, gdzie przebywa chwalebne Jego Człowieczeństwo, lecz żyjącego także na ziemi, gdziekolwiek jest przechowywana Eucharystia. Z Eucharystii to Serce mówi do nas: ,,Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). W Komunii Świętej zaś to Serce przychodzi, by żyć w nas, przychodzi nawiązać łączność z naszym sercem, karmić nas swoim Ciałem i swoją Krwią, abyśmy żyli w Nim, a On w nas. ,,W Eucharystii – mówi Benedykt XV to Boskie Serce rządzi nami i miłuje nas, żyjąc i mieszkając z nami, stąd też my żyjemy i mieszkamy w Nim, albowiem w tym Sakramencie… Ono ofiaruje się i daje nam jako ofiara, jako towarzysz, jako pokarm, wiatyk i zadatek przyszłej chwały”.

2. Eucharystyczna Obecność Pana Jezusa w nas ogranicza się do krótkich chwil trwania świętych postaci, a przemija, skoro tylko zostaną one strawione. Lecz Pan Jezus wyraźnie oświadczył: Kto pożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, we mnie mieszka, a Ja w nim (Jan 6, 57). Słowo „mieszkać” nie może oznaczać stanu przejściowego, lecz oznacza coś stałego i trwałego. Każe nam ono myśleć o zjednoczeniu z Panem Jezusem, które trwa nawet wtedy, gdy święte postacie zostały już strawione. I tak jest właśnie. Przede wszystkim trwa zjednoczenie z Bóstwem Pana Jezusa, albowiem Trzy Osoby Boskie mieszkają ustawicznie w duszach żyjących w Łasce, lecz również trwa do pewnego stopnia zjednoczenie z Jego Człowieczeństwem, które, chociaż nie jest już obecne w komunikującym przez Swoją Istotę, jest tam jednak przez wpływ działającej Obecności, przez Swoją Łaskę. Jeśli, po zniszczeniu postaci chleba i wina, Serca Pana Jezusa nie ma już w nas przez Obecność Sakramentalną, pozostaje jednak w nas duchowo, promieniując Swoją Miłością, swoim ożywczym działaniem, albowiem to wszystko, co otrzymujemy w porządku nadprzyrodzonym, otrzymujemy zawsze przez pośrednictwo najświętszego Człowieczeństwa Pana Chrystusowego. To zjednoczenie duchowe z Panem Jezusem, z Jego Sercem nie wymaga koniecznie Komunii Świętej, wymaga jedynie stanu Łaski. Jednak Chleb Eucharystyczny zasila, umacnia i ożywia to zjednoczenie, czyni je głębszym, w tym znaczeniu, że Pan Jezus bierze coraz więcej pod swój wpływ duszę komunikującego, że Jego Serce Boże promieniuje coraz więcej Swoją Miłością i wszystkimi Swoimi Cnotami na serce, które Go przyjmuje w tym Sakramencie. Nie jest utopią pragnienie zjednoczenia rzeczywistego, trwałego z Panem Jezusem, z Jego Sercem, owszem, o to właśnie zjednoczenie każe nam prosić Kościół Święty codziennie we Mszy Świętej w przepięknej modlitwie, poprzedzającej Komunię: A Te numquam separari permittas, nie dopuszczaj, abym się od Ciebie kiedykolwiek odłączył.

Rozmowa.

,,Panie Jezu Chryste, Synu Boga Żywego, Któryś z Woli Ojca, za sprawą Ducha Świętego, przez Śmierć swą świat ożywił, wybaw mnie przez to Najświętsze Ciało i Krew swoją od wszystkich nieprawości moich i od wszystkiego złego; spraw, abym zawsze Przykazań Twoich strzegł i nie dopuszczaj, abym się od Ciebie kiedykolwiek odłączył” (MR.).

,,O, co za wspaniałe i jak ścisłe zjednoczenie dokonuje się pomiędzy duszą a Tobą, Najsłodszy Panie, kiedy ona przyjmuje Cię w Najświętszym Sakramencie! Wówczas dusza staje się jednym z Tobą, byle tylko przez praktykę cnót stała się zdolną do naśladowania Ciebie w życiu, w cierpieniu i śmierci. Nie, nie mogę zjednoczyć się z Tobą doskonale, o Chryste, a Ty nie możesz się zjednoczyć ze mną doskonale w Komunii Świętej, dopóki nie stanę się do Ciebie podobną przez zaparcie się samej siebie i przez praktykę tych cnót, które najbardziej są Ci mile, a których Ty dałeś tak wielki przykład. Zjednoczenie z Tobą przez Komunię Świętą będzie mniej lub więcej doskonałe, zależnie od tego, czy mniej lub więcej stanę się do Ciebie podobną w cnotach” (zob. Św. Maria Magdalena de Pazzis).

,,O Jezu, Ciebie jedynie kocham i pragnę, odczuwam głód i pragnienie Ciebie, w Tobie pragnę się zagubić i wyniszczyć. Ogarnij mnie płomieniem Twojej Miłości i spraw, abym tak mocno przylgnęła do Ciebie, abym się nigdy nie mogła od Ciebie odłączyć!”

„O Panie Jezu, o Morze bezmierne, czemuż ociągasz się wchłonąć maleńką kropelkę wody w Twoją pełnię? Całym pragnieniem mojej duszy jest wyjść z siebie, by wejść w Ciebie. Otwórz mi, o Panie, swoje Serce tak umiłowane, albowiem Ciebie tylko pragnę i z Tobą pragnę się zjednoczyć z całej duszy. O, co za rozkoszne zjednoczenie! O ileż przewyższa ta poufna zażyłość z Tobą wszelki inny sposób życia! O mój Umiłowany, dozwól, abym Cię mogła objąć w głębi mej duszy i tak zjednoczona trwała związana z Tobą nierozerwalnie!” (Św. Gertruda). Amen.

Zachęcamy do: