Drugie ćwiczenie pokutne - Modlitwa.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

Rozmyślanie.

DRUGIE ĆWICZENIE POKUTNE — MODLITWA.

Kościół Święty poucza nas dalej o prawdziwej pokucie. Przez Mszę Świętą przewija się wezwanie do modlitwy: „Powierz swą troskę Panu, a On cię podtrzyma” (Ps. 55/54/, 23) — wzywa Introit. Ofiarowanie jest całe serdeczną modlitwą: „Do Ciebie podnoszę serce moje, o Panie Boże mój. Tobie ufam, niechże nie będą zawstydzon; niech się nie śmieją ze mnie wrogowie moi. Bo nikt zawiedzion nie będzie kto zaufał Tobie” (Ps. 25/24/, 1-3). W Lekcji staje przed nami król Ezechiasz, w Ewangelii zaś setnik z Kafarnaum. Obaj otrzymali to, o co się modlili: jeden uprosił życie sobie, drugi swemu słudze. Żarliwą modlitwę ukazuje Kościół Święty jako drugi uczynek pokutny świętego okresu Wielkiego Postu.

1. Modlitwa jest uczynkiem pokutnym.

Modlić się, to rozmawiać w sercu swoim z Panem Bogiem. Rozmowa z Panem Bogiem jest naturalnym wyrazem naszego dziecięctwa wobec Pana Boga, szczególniejszym przywilejem odkupionych dzieci Bożych. Dlatego modlitwa według słów Św. Proboszcza z Ars powinna być dla nas czymś tak zwykłym i naturalnym jak oddychanie. Jak niewiele jednak jest w nas tej naturalności! Jak często trzeba nam przymuszać się do modlitwy, zwłaszcza do modlitwy wewnętrznej, która powinna nas porywać. Jak często serce nasze jest wobec Pana Boga nieme i zimne. Któż z nas nie musiał wyznać z Psalmistą, że jest jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody” (Ps. 63/62/, 3)? Zaprzątają naszą uwagę codzienne troski i zajęcia, obciąża duszę zmęczenie fizyczne i umysłowe, gniew, cierpienie i wiele innych trudności, przeszkadzając wznieść się do Pana Boga. Poza tym pewne ćwiczenia, zwłaszcza wspólne mają szczególne wymagania: czas nie zawsze dogodny, określony ceremoniał, tonacja, tempo itp. To i wiele innych rzeczy, to krzyż w naszym życiu modlitwy.

Mimo jednak tych trudności wewnętrznych i zewnętrznych, trzeba pamiętać o tym, że nawet wśród nawału prac trzeba znaleźć czas na należyte odmówienie Brewiarza i Różańca Świętego. Przez cały dzień zaś dbać o skupienie i zjednoczenie z Panem Bogiem przez czystość intencji i częste akty modlitewne. Wymaga to ducha ofiary i jest nie małą pokutą. Dlatego Kościół umieszcza modlitwę obok postu w programie duchowej odnowy wielkopostnej.

— Zastosowanie. Drugim punktem naszego programu wielkopostnego niech będzie odnowienie ducha modlitwy. W tym świętym okresie nie tylko odprawiajmy wiernie nasze ćwiczenia, lecz starajmy się o większą wewnętrzną wartość rozmyślania, sprawowania Najświętszej Ofiary i uczestniczenia w Niej, Oficjum, modlitw prywatnych.

— Postanowienie. Ze szczególną wiernością odprawiać codzienne ćwiczenia duchowne.

2. Modlitwa daje uczynkom pokutnym moc i uświęca je.

W myśl wczorajszych rozważań, duszą postu i wszelkich zewnętrznych uczynków pokutnych jest pokorna skrucha. To usposobienie pokutne z modlitwy czerpie siłę. W modlitwie myślnej coraz jaśniej pojmujemy złość grzechu, krzywdę, jaką grzechy wyrządzają Panu Bogu, naszą słabość i skłonność do grzechu. To poznanie skłania nas do pokornego żalu za grzechy, do podjęcia walki z grzechem i do błagania Pana Boga, by w walce tej wspierał nas swą przemożną pomocą. W ten sposób modlitwa ożywia i umacnia w nas ducha pokuty. Bez modlitwy, zwłaszcza myślnej, żarliwość pokutna słabnie i zamiera. Nie tylko jednak odradzająca moralnie moc pokuty ma swe źródło w modlitwie. Modlitwa uświęca pokutę. Ograniczanie się w jedzeniu i wszelkie inne surowości zewnętrzne można podejmować również dla celów przyrodzonych, np. dla zdrowia lub uzyskania większej sprawności ciała. Religijnego charakteru nabierają te uczynki dopiero wtedy, gdy przepromienia je modlitwa. Św. Bernard mówi: Post dodaje mocy modlitwie, modlitwa zaś uświęca post i podnosi go do Boga (Serm. de Quadrag. 4, 2). Modlitwa jako źródło i podpora ducha pokuty jest podobna do wonnego kadzidła, wznoszącego się ku Niebu. Stąd zrozumiałe jest, że w Kościele Świętym ofiara postu łączy się z żarliwą modlitwą. Widzimy to we Mszach Świętych, w wielkopostnym Oficjum i we wszystkich nabożeństwach tego okresu. Modlitwy wielkopostne stanowią istotną część pokuty, przez którą Kościół Święty pragnie wewnętrznie się odrodzić.

— Zastosowanie. Szczególnie gorliwie zachowujmy święte skupienie w ciągu dnia, tak ważne dla dobrego odmawiania obowiązujących modlitw. Przestrzegajmy też milczenia, które jest wiernym stróżem ducha modlitwy.

— Postanowienie. W ciągu dnia dbać gorliwie o skupienie ducha.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Modlitwa.

Św. Franciszku! Czas najsurowszego twego postu w górskiej pustelni Alverni lub Carceri, był również okresem najbardziej poufnego obcowania z Bogiem na modlitwie. Całe Twoje życie było nieustającą pokutą i stałym, pełnym miłości zjednoczeniem z Bogiem, nieprzerwaną modlitwą. Jak mało we mnie twego ducha pokuty i modlitwy! Dopomóż mi, bym wypełnił moje postanowienia i w ciągu tego świętego okresu odnowił w sobie ducha pokuty i ducha modlitwy. Amen.

Zachęcamy do: