Chrystus Pan smuci się i cierpi.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie IV o Męce Chrystusowej.

Chrystus Pan smuci się i cierpi:

I. z powodu naszych grzechów,

II. z powodu naszych utrapień.

,,Wówczas rzekł Im: Smutna jest Dusza Moja aż do śmierci” — (Mat. 26, 38).

I. — Po wejściu do Ogrodu Getsemani Zbawiciel pogrążył się w żalu i smutku. Spojrzał w niebo, patrzy po przyjaciołach. Jakże po ludzku skarży się Im w cierpieniu Słowami: „Smutna jest Dusza Moja aż do śmierci”. Zbawiciel uzewnętrznił Swój Smutek gestami i słowami, aby nas skłonić do wniknięcia w powody tego Smutku. Przez słowa owe chciał powiedzieć: Trwoga Moja jest tak wielka, że mogłaby Mnie Życia pozbawić, gdyby Mnie nie podtrzymywała Moc Wyższa do chwili aż wykonam Wolę Mego Ojca. Wstrząsające słowa. Spowodowały je nasze grzechy, grzechy całego świata. Spadły Nań przeokropnym ciężarem, budzącym w Jego Najczystszej Duszy nieopisany wstręt, mimo że je przyjął dobrowolnie. Ponieważ nasz wstręt i żal za nie jest tak słaby, dopuścił swemu smutkowi i trwodze osiągnąć najwyższy stopień natężenia. Boleść ta, powiada Święty Tomasz, wszystko przewyższała – ponieważ pochodziła z najgłębszego poznania i najgłębszej miłości; Chrystus znał w całej pełni wielkość i ciężar grzechów ludzkości.

O jakże głęboko serce moje powinno przeżywać tę scenę. Słuchaj! Twój Zbawca, Twój Umiłowany cierpi! Smutny jest śmiertelnym smutkiem. Nieopisany ból przenika Jego Duszę! Połącz choć współczucie Twoje z Jego Cierpieniami. Pomyśl także jak bardzo cierpi Jego Matka. Ona tę straszną noc po aresztowaniu Syna na pewno przepędziła w największej męce i smutku… A przyczyną Jej świętych łez i cierpień Zbawiciela także twoje grzechy! Liczniejsze są niż ziarnka piasku nad morzem! Błagaj Zbawiciela, aby cię nie odpychał! Ofiaruj Jego Cierpienia za siebie Ojcu Niebieskiemu. Proś Zbawcę i Jego Świętą Matkę o prawdziwy i trwały żal, zrodzony z miłości ku Niemu.

II. — Drugim powodem Smutku Chrystusowego były niewdzięczność i zatwardziałość w złem, doczesna i wieczna zguba Jego narodu i nieprzeliczonych innych dusz, jak również odpadanie od Wiary całych krajów. Wszystkim tym było Jego tak bardzo kochające Serce najgłębiej zasmucone. Przed Oczami Jego przesunęło się wszystko zło przeszłe, współczesne Jemu i przyszłe. Widział niezliczoną ilość ludzi, którzy od stworzenia świata poszli i pójdą na zatracenie. Było to dla Jego Nieskończonej Miłości o wiele boleśniejsze niż fizyczne męczarnie. Smutek ten pomnażała świadomość cierpienia Jego najukochańszej Matki, a także wszystko, co mieli wycierpieć Jego wybrani przyjaciele w prześladowaniach, pokusach i w uciskach doczesnego bytowania. On jako Głowa Mistycznego Ciała odczuwał nadzwyczaj boleśnie wszystko, co zagrażało Jego członkom w ciągu całej przyszłości.

Niechże to rozmyślanie Konania w Ogrójcu jasno nas przekona, co to znaczy obrazić Boga i Pana. Płaczmy i my nad naszymi grzechami. I one były przyczyną Smutku Jego na Górze Oliwnej. Przejmijmy się żalem, że Jego Najdroższa Krew dla tylu jest stracona i prośmy Go za grzesznikami:

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Zbawicielu mój! Jak liczne i wielkie były powody Twego Smutku w Ogrodzie Getsemańskim. Dlaczego obarczyłeś się nimi? Czy nie dosyć Ci było Twej Własnej Męki? Dlaczego przejmujesz się także moimi utrapieniami? Czyż nie zasłużyłem na nie przecież tak bardzo? O gdybym w jakikolwiek sposób mógł zmniejszyć Twój Smutek! Pozwól przynajmniej, by sama myśl o Twoich Cierpieniach powstrzymywała mnie od grzechu, abym nie mógł znieść żadnej plamy na duszy mojej, żadnego pyłu, który by raził Twoje Oczy. Spraw, niech Przenajdroższa Krew Twoja i Męka dla mnie i wszystkich grzeszników nie będą daremne! Amen.

Zachęcamy do: