Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobraź sobie Boskiego Mistrza wchodzącego do domu  Zacheusza.

II. Prosić będę Zbawiciela mego, aby mnie uświę­cił, jak uświęcił Zacheusza.

I. Punkt.

Zacheusz gorąco pragnie ujrzeć Chrystusa Pana.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Cudowne uzdrowienie ślepego nędzarza wywołało ogólny zapał w mieszkańcach Jerycha, w mieście kwitnącym podówczas handlem i dobrobytem. Chrystus Pan do tego miasta wszedł z weselem, niejako z tryumfem, nie dla spełnienia karzącej Sprawiedliwości Bożej, jak Jozue na 1500 lat przedtem, ale jako Wysłannik Miłosierdzia Bożego, by przyciągać do Siebie i usprawiedliwić grzeszników. Między tymi był je­den, którego przedziwne nawrócenie Duch Święty chciał nam dla naszej nauki przekazać. A oto mąż, mówi Św. Łukasz, imieniem Zacheusz: który był przedniejszym celnikiem, poborcą podatków, a bogatym, lecz osławiony skąpiec i zdzierca. I starał się on mąż, aby widział Jezusa. A nie mógł przed rzeszą, bo był mały wzrostem. A bieżawszy naprzód, wstąpił na drzewo płonnej figi, aby go ujrzał; bo tamtędy iść miał (Łuk. XII).

ZASTOSOWANIE. Chęć ujrzenia Męża, który ta­kie Cuda nadzwyczajne działał, wydawać się może zupełnie naturalną. Ale w Zacheuszu, jak mówią tłumacze Pisma Świętego, nie była to ciekawość, lecz natchnienie Łaski uprzedzającej. Pośpiech, gorli­wość i wielkoduszność, z jaką tej Łasce odpowiedział, wystawiając się nawet na pośmiewisko ludu, zjednały mu szczególniejsze Łaski Pana Jezusa. O, gdybyś i ty nie odwlekał, a tak samo szla­chetnie i wielkodusznie odpowiedział był natchnieniom, których tyle Pan Bóg ci dawał, ileż byś to Łask przeobfitych otrzymał był w zamian.

UCZUCIA [**]. Wyznaj w pokorze, zawstydź się i żałuj.

POSTANOWIENIE [***]. Bądź odtąd uważny i wra­żliwy na natchnienie Łaski Bożej.

II. Punkt.

Zacheusz przyjmuje w swym domu Chrystusa Pana.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A gdy Jezus, mówi Św. Łukasz, przyszedł na miejsce, pojrzawszy w górę, ujrzał go i rzekł do niego: Zacheuszu, zstąp prędko, albowiem dziś potrzeba mi mieszkać w domu twoim (Ibid.). Jakże tą zapowiedzią musiał być Zacheusz zdziwiony, a raczej uradowany, uszczę­śliwiony! Jakże się śpieszył do domu, by zwia­stować swej rodzinie szczęśliwą nowinę, przygo­tować przyjęcie godne tak wielkiego Gościa. Ewan­gelia zawsze tak skąpa w słowach, mówi nam tylko: i prędko zstąpił i przyjął Go z radością (R. XIX).

ZASTOSOWANIE. Gdy Pan Jezus raczy przyjść do ciebie w Komunii Świętej, strzeż się przyjmować go sercem ścieśnionym niewczesną bojaźnią. Jest to wada u wielu osób pobożnych. Serce twoje niech będzie zawsze pałające jak u Zacheusza radością i ufnością. Żeby zaś wzbudzić w sobie i utwier­dzić te uczucia, w chwili Komunii Świętej wspomnij na te Słowa Ewangelii: “Zacheusz przyjął Go z ra­dością” (Ibid.).

UCZUCIA. Proś o przebaczenie błędów i nie­doskonałości, a osobliwie braku ufności w przyj­mowaniu Komunii Świętej.

POSTANOWIENIE. W dzień Komunii Świętej wy­obrażę sobie, przebudzając się ze snu, Pana naszego Jezusa Chrystusa, mówiącego: zstąp prędko, albowiem dziś potrzeba Mi mieszkać w sercu twoim. Myśl ta napełni serce uczuciami, które Pan Jezus pragnie w nim znaleźć, zwłaszcza radością i ufnością.

III. Punkt.

Nawrócenie i usprawiedliwienie Zacheusza.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Szczęście weszło z Chrystusem Panem w dom Zacheusza. Pod działaniem Łaski, z grzesz­nika stał się sprawiedliwym, świętym. A do­wiódł tego czynem: Oto, Panie – rzekł do Pana Jezusa – połowę dóbr moich daję ubogim, a jeślim kogo w czym oszukał, wracam we czwórnasób. I rzekł Jezus do niego: Iż się dzisiaj zbawienie stało temu domowi. Bo przyszedł Syn Człowieczy szukać i zbawiać, co było zginęło (Ibid.).

ZASTOSOWANIE. Naśladuj wielkoduszność Za­cheusza: jak on, spełniaj natychmiast postano­wienia dobre i napraw czynnie, a skutecznie złe, które mogłeś bliźniemu wyrządzić, czy to słowem, czy niecierpliwością, czy złym przykładem, a jak on, zapewnisz sobie Łaskę Chrystusową, usłyszysz kiedyś także z Ust Jego Słowa zbawienia i Bło­gosławieństwa.

ROZMOWA DUSZY [****] z twoim Zbawicielem. — Dziękuj Mu z całego serca, że tak często za­szczycał cię Swoją Obecnością, oddając się tobie w Komunii Świętej. Proś Go o Łaskę miłowania taką miłością, jakiej godzien, a przynajmniej niegrze­szenia brakiem wdzięczności za tyle dowodów Jego Łaski.

Według Św. Klemensa (ks. I i III) Zacheusz przy­łączył się później do Św. Piotra i został przezeń ustano­wiony biskupem Cezarei w Palestynie.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 12
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 12. Przyjście Sędziego; rozłączenie dobrych i złych. Cz. 1

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023