OKTAWA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Dar pobożności i Dar bojaźni Bożej.(CHLEB POWSZEDNI)

 

 

 

 

Rozmyślanie.

I. Dar pobożności przysposabia nas do doskonałej Służby Panu Bogu.

II. Dar bojaźni uczy nas unikać obrazy Pana Boga.

 

 

,,I spocznie na nim duch Pański… duch bogobojności napełni go, duch bojaźni Pańskiej” (Iz 11, 2).

 

I. Prócz Daru męstwa wolę naszą doskonalą jeszcze dwa Ducha Świętego: Dar pobożności i Dar bojaźni Bożej. Znamy już cnotę pobożności, która skłania nas do oddawania czci Panu Bogu, jako najwyższemu naszemu Panu, Stwórcy i Dobroczyńcy. Cnota ta czyni z nas sługi Boże i wyrabia w nas poczucie sprawiedliwości wobec Pana Boga. Nie usuwa wszakże z naszego wnętrza wszystkich przeszkód do Służby Bożej, a więc naturalnej ociężałości i le­nistwa. Jako środek zbawienny przeciw twardości serca daje nam Duch Święty Dar pobożności, który nas czyni sposobnymi i ochotnymi, by za jego poruszeniami do uczynków bogomyślnych iść chętnie i ochotnie. Ten Dar usposabia serce do nad wyraz czułej, dziecięcej miłości ku Panu Bogu, jako ku Ojcu najgodniejszemu miłości, tak iż dusza we wszystkim i jak najdoskonalej i tylko Jemu samemu pragnie się podobać. Przez ten Dar czujemy się ciągle zachęceni do modlitwy i zapaleni do chwalenia Pana Boga i do wszystkiego, co odnosi się do Służby Jego, jednym słowem: w miłości i ufności opieramy się na Nim i z miłością i z radością przyjmujemy wszystkie przeciwności w jego służbie, ponieważ jesteśmy prze­świadczeni, że to pochodzi od kochającego i dobrego Ojca w Niebie. Ale całkiem szczególnie okazuje ten Dar znakomity swoje działanie w czasie oschłości, w której wspiera nas tak przedziwnie, że nasze ćwiczenia duchowne po­dejmujemy z równie wielką albo może jeszcze większą gorliwością i gorętszym nabożeństwem, niż kiedy indziej.

Dar pobożności wlewa także pełne miłości nastawienie i cześć dla Świętych Pańskich i dla przełożonych oraz naszych bliźnich. Odnośnie do Świętych w niebie daje nam ten Dar głębokie zaufanie i serdeczną cześć i to tym więcej, im oni bliżej są Pana Boga. Duch Święty pobudza nas do czci Świętych jako najmilszych i najzaufańszych przy­jaciół Pana Boga, których czcią otacza się nie tylko w Niebie, ale pragnie, żebyśmy także i na ziemi umieli ich uczcić i to dla naszego własnego pożytku. W świetle tego daru uważamy dalej przełożonych za zastępców Bożych, któ­rym winni jesteśmy należną cześć i chętne posłuszeń­stwo. Ożywieni duchem pobożności upatrujemy też w naszych bliźnich braci i siostry i darzymy ich szczerą miłością, pomagamy im według możności, ponieważ wszyscy jesteśmy dziećmi Ojca Niebieskiego.

 

II. Dar pobożności łączy się ściśle z Darem bojaźni Bożej. Kiedy pierwszy wyrabia w nas tkliwą i dziecięcą cześć Pana Boga i Świętych Jego, to drugi każe nam unikać za wszelką cenę tego, co by Go mogło obrazić. Istota Daru bojaźni Bożej polega na bojaźni dziecięcej przed Panem Bogiem, którego lękamy się obrazić i od którego żadnym sposobem nie chcemy dać się odłączyć, dlatego, iż jest naszym Najmilszym Ojcem. Przez ten Dar oświeca nas Duch Święty, że poznajemy Pana Boga jako Najwyższe i Nieskoń­czone Dobro, grzech zaś jako obrazę Pana Boga-Miłości a przez to też jako zło największe. Wlewa On przy tym do duszy za pośrednictwem tego Daru, pokorną cześć dla Jego Nieskończonego Majestatu, przed którym drżą Wszyscy Aniołowie i Święci w Niebie, nie z bojaźni przed karą albo jakim nieszczęściem, gdyż te ich dotknąć już nie mogą, ale wskutek poznania Jego Niezmierzonej Wiel­kości i Chwały. Ta święta głęboka cześć dla Boskiego Majestatu, która już tu na ziemi doszła do trwałego pojęcia Nieograniczonej Wzniosłości i Wielkości Pana Boga, według świadectwa Psalmisty trwać jeszcze będzie w Niebie przez całą wieczność (zob. Ps 19/18/, 10).

 

 

Modlitwa.

O mój Boże, jak mogłem być dotychczas wobec Ciebie tak oziębłym i obojętnym, wobec Ciebie mego najlepszego Ojca! O ześlij Twego Ducha Świętego do serca mego, aby mnie napełnił prawdziwą dziecięcą bojaźnią przed obrazą Twego Nieskoń­czonego Majestatu. Czegóż poza tym mam się lękać, jeśli boję się grzechu i odłączenia od Ciebie? Spraw, aby dziecięca bojaźń stała się dla mnie początkiem nowego życia, życia w Duchu Mądrości i Miłości, jako czytam na wielu miejscach Pisma Świętego: „początkiem mądrości bojaźń Pańska”. Amen.