Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

DAR ROZUMU.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Przybądź Duchu rozumu, oświeć mnie!

Rozważanie.

1. Na drodze naszej do Pana Boga spotykamy trudności nie tylko ze strony stworzeń, które usiłują nas powstrzymać, lecz również z powodu niejasności Tajemnic Bożych. Dla pokonania pierwszych Duch Święty przychodzi nam z pomocą przez Dar umiejętności, dla pokonania zaś drugich przez Dar rozumu.

Nasz rozum niezdolny objąć nieskończoność, chociaż jest oświecony Wiarą, rozumuje zawsze na swój sposób ludzki i posługuje się pojęciami ograniczonymi, zgoła niewystarczającymi do wyrażenia rzeczywistości Bożych. Samo Objawienie dochodzi do nas z pomocą stów ludzkich, a zatem nie może nam powiedzieć tego, czym Pan Bóg jest w sobie, nie może ukazać nam wewnętrznej istoty prawd objawionych. Opierając się jedynie na cnocie wiary, jesteśmy zmuszeni zatrzymać się, jeśli tak można powiedzieć, na powierzchni Tajemnic Bożych. Wiemy z pewnością, że Pan Bóg nam je objawił, wierzymy w nie ze wszystkich naszych sił, a jednak nie możemy ich przeniknąć. Lecz czego. sama Wiara nie może uczynić, czyni to przy pomocy Daru rozumu. Ten Dar przewyższa nasz ludzki sposób rozumienia i oświeca nas Boskim Sposobem, pozwala nam intus legere, czyli „czytać od wewnątrz” Tajemnice Boże, przy pomocy światła i rozumu samego Ducha Świętego.

Jest to przenikanie szybkie, głębokie, niczego jednak nowego nie dodaje Objawieniu, lecz pozwala nam zrozumieć wewnętrzne znaczenie Prawd objawionych. Dar rozumu kruszy, by tak powiedzieć, powłokę zdań, pojęć ludzkich i pozwała nam rzucić spojrzenie na istotę Tajemnic Bożych. Wiara mówi nam, że Pan Bóg jest Trójcą; Dar rozumu nie mówi niczego więcej, nie ukazuje ani nie wyjaśnia tej Tajemnicy, lecz pozwala w nią wniknąć. Pod wpływem tego daru dusza nie tyle wierzy, że Pan Bóg jest Jeden i Troisty, lecz widzi, że Tajemnica Trójcy Świętej jest istotną dla Natury Bożej i lepiej niż wszystkie inne objawia nam Doskonałość, Potęgę i Miłość Nieskończoną Pana Boga.

2. Tylko Duch Święty, Który jest Bogiem, może dać nam przenikać Tajemnice Boże. Św. Paweł Apostoł mówi o tym wyraźnie: „Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało… objawił nam to Bóg przez Ducha Swego. Bo Duch bada wszystko, nawet głębokości Bóstwa. Istotnie… Nikt nie zna tego, co w Bogu jest, jeno Duch Boży. Oto, myśmy nie otrzymali ducha tego świata, lecz Ducha, który od Boga pochodzi: aby móc zrozumieć, co Bóg nam w Swej Łaskawości darował” (1 Kor 2, 9-12). To jest cudowne działanie, jakie Duch Święty wykonuje w nas przez Dar rozumu. Duszom, które są zjednoczone z Nim przez miłość, udziela On uczestnic-twa w swym poznaniu Tajemnic Bożych. Dlatego im ściślej będziemy zjednoczeni z Duchem Świętym przez miłość doskonałą, tym zdatniejsi staniemy się do przyjęcia tego bezcennego udzielania nam światła. Wówczas Dar rozumu nie pozostanie w nas bezczynny, lecz oświeci nasze studia, nasze rozmyślania o Rzeczach Bożych, pozwalając nam w ich głębokości pojąć wewnętrzny sens Pisma Świętego, dokładniej zrozumieć Przykazania i Dary Boże. Właśnie tak Duch Święty wprowadza duszę w uproszczoną i głęboką modlitwę: rozum nie potrzebuje już wnioskować, szukać dowodów przekonywających, lecz za oświecającym dotknięciem Ducha Świętego zatrzymuje się i tkwi spojrzeniem w Prawdzie. To proste spojrzenie kontemplacyjne odsłania duszy Pana Boga więcej niż jakiekolwiek studium teologiczne. Odczuwa ona, że zatapia się w rzeczach Bożych, widzi przepaść bez dna, w której z radością się zanurza. Nie widzi, nie rozróżnia, nie urnie powiedzieć niczego dokładnie, lecz odczuwa Pana Boga, odczuwa, że jest z Nim złączona. Jaka różnica w zrozumieniu tej samej Tajemnicy, kiedy rozważymy ją tylko w świetle Wiary, a w pojęciu jej, kiedy Łaska pozwala nam przeniknąć ją dzięki światłu Daru rozumu! Wówczas nie patrzymy na nią więcej od zewnątrz, lecz od wewnątrz, nie zatrzymujemy się jut na słowach, w jakich jest wyrażona, lecz wnikamy w Tajemnicę ukrytą poza słowami.

Rozmowa.

Przybądź, o Duchu Święty, przybądź, Boska Światłości!

„O Światłości, nie znająca innej światłości, Światłości zaciemniająca wszelkie inne światła, z Ciebie wypływa wszelkie światło, w porównaniu z Tobą wszelka światłość jest ciemnością, a każda jasność mrokiem. Światłości najwyższa, nie zamglona ślepotą, nie zaciemniona mgłą ani ciemnościami; której nic nie przeszkadza i nic nie zacienia; Światłości oświecająca wszystkie rzeczy razem i zawsze, wchłoń mnie w morze Twojej jasności, abym widział Ciebie w Tobie i siebie w Tobie, a wszystkie rzeczy pod Tobą” (św. Augustyn).

„Jak mogę zbliżyć się do Ciebie, o Duchu Święty? Ty mieszkasz w świetle niedostępnym, Ty sam jesteś Światłością, umiejętnością i blaskiem. Ja natomiast mieszkam w ciemnościach i sam jestem tylko ciemnotą i niepojętnością”.

„Tymczasem, o Duchu Boży, wzywam Cię z ufnością abyś mnie oświecił. Odsłoń mi Wielkość Bożą, Tajemnice Boże, abym je uwielbiał i poznał. Odsłoń mi zasadzki szatana i świata, abym ich uniknął i nigdy w nie nie popadł. Odsłoń mi jeszcze własne moje nędze i słabości, błędy, przesądy, upór, wykręty mojej miłości własnej, abym ich nienawidził i z nich się poprawił. Lecz o Światłości dobroczynna, oświeć nade wszystko duszę moją, abym poznał, czego ode mnie żądasz. Spraw, abym zrozumiał dobrze urok i powab Twojej Łaski i wszystko, co mam czynić, aby zasłużyć na Dobrodziejstwa Twojej Dobroci i odpowiadać im z całkowitą wiernością; podtrzymuj mnie, abym wytrwał w wierności aż do śmierci” (O. Aurilon). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 27
2. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Wrześniu ku Ich czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 27
3. uczczenia Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 27

© salveregina.pl 2023