OKTAWA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO. WTOREK. Rozmyślanie. Dar rozumu (CHLEB POWSZEDNI)

 

 

 

UWAGA!

 

 Od jutra, tj. od środy 31 maja 2023r. rozpoczynają się Suche Dni Letnie, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w których obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

 

 

Rozmyślanie.

Dar rozumu

I. Jego zadanie.

II. Potrzeba czystości serca dla Jego działania.

 

 

„Duch Święty nauczy was wszystkiego i przypomni wszystko, cokolwiek wam powiedziałem” — (Jan 14, 26).

 

I. — Prawdy naszej Świętej Wiary mają to w sobie, iż w przeciwieństwie do prawd przyrodzonych są nieoczy­wiste, stąd wymagają od rozumu pokornej uległości wobec powagi Pana Boga, Który je objawia. Ale człowiek zbyt przekonany o zdolności swego rozumu niełatwo zdobywa się na tę pokorę. Dalsza przeszkoda, która stoi w drodze wiary, jest zaślepienie rozumu. Jest on przez grzech tak przyćmiony, że człowiek, według wyrażenia Psalmisty, podobnym się nieraz staje nierozumnym zwie­rzętom (48, 13). Do usunięcia tych przeszkód, użycza nam Duch Święty Daru rozumu. Jest on według Św. To­masza światłością, która nas uzdalnia do przenikania Tajemnic Wiary i do pojmowania ich wzniosłości i wiary­godności w niezwykłej jasności i do wytworzenia sobie prawdziwego pojęcia, rzetelnego sądu o istocie, celu i środkach życia duchownego, o wymaganiach moral­ności, o cnotach i obowiązkach stanu. Dzięki temu da­rowi, poznajemy piękno wiary katolickiej, głębie i mą­drość dogmatów i wartości Nauki Kościoła Katolickiego.

Jeśli Wiara chwieje się w nas niekiedy, wskutek wątpli­wości staje się źródłem niepokojów wewnętrznych, to Dar rozumu pozwala dostrzec głęboki sens Prawd obja­wionych, ich słuszność, a w ten sposób wzmacnia pod­stawę naszego życia religijnego oraz tworzy z niej mocny i pewny grunt dla życia duchownego.

Bez tego Daru, rozum jest jakby zaślepiony i chociaż uznaje Prawdy Wiary, to jednak nie ma jeszcze jasnego zrozumienia Rzeczy Bożych ani też wyraźnego poznania swego prze­znaczenia i z nim związanych obowiązków. A choćby też miał niejakie zrozumienie tego, to jednak najwyżej tylko powierzchowne i niewyraźne, tak że łatwo może go to doprowadzić do grzechów przeciw wierze, a nawet zu­pełnej jej utraty.

 

II. — Z Darem rozumu łączy się ściśle szóste Błogosła­wieństwo: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8). Aby Dar rozumu mógł nas objąć swoim działaniem, musimy się wewnętrznie oczy­ścić, a to z pychy, pożądliwości, przywiązań do dóbr ziemskich itp.

Nieczystości te bowiem zaślepiają nas, wiążą rozum w dobrach ziemskich, czyniąc go ociężałym.

Jak zaślepienie rozumu, tępota w życiu duchownym po­chodzi po większej części ze skłonności do rozkoszy zmysłowych i stamtąd bierze pokarm i wzrost, tak znowu czystość serca jest gruntem, na którym ten Dar może w wysokim stopniu rozwinąć Swoją działalność. Dla czystości, pokory i wyrzeczenia zwykł Duch Święty ze szczególną radością udzielać wrażliwym duszom Daru rozumu. Zastanówmy się, ile to w nas tkwi najroz­maitszych naleciałości, ile rozwinęło się wrodzonych złych skłonności, ilu przejęliśmy się zasłyszanymi fałszy­wymi poglądami, ile nurtuje w nas niebezpiecznych uczuć, które zanieczyszczają całe nasze życie uczuciowe, zmysłowe. Duch Święty usiłuje odgórnym sposobem przez oświetlanie darem rozumu dać nam poznać te brudy, obrzydzić je i zachęcić do współpracy nad oczy­szczaniem. Przyłóżmy się zatem do pracy i oczyszczajmy energicznie wszystkie władze duszy, a więc zmysły ze­wnętrzne od przyzwyczajeń do zażywania nadmiernych wrażeń, władzę pożądawczą od gwałtownych namięt­ności, wyobraźnię i pamięć od szkodliwych i bezuży­tecznych obrazów, wolę od spaczonych pragnień, rozum od próżnych i wyniosłych myśli.

 

 

Modlitwa.

O Duchu Święty, oddaję umysł mój we władanie wiary i proszę Cię, abyś raczył umocnić ją i przez dar rozumu „oświecić serce, któreś stworzył”. Użycz mi Łaski, żebym na przyszłość nie w rozkoszach zmysłowych szukał mojej uciechy, ale w spełnianiu Twojej Najświętszej Woli, a serce moje ochronił od wszelkiego dobrowolnego grzechu i od nieporządnych uciech, aby Twój Dar rozumu oświecał moją wiarę i tak mógł mną kierować, żebym po szczęśliwym końcu życia mógł na wieki cieszyć się oglądaniem Boskiego Oblicza Twego. Amen.