PONIEDZIAŁEK PO III NIEDZIELI PO OBJAWIENIU PAŃSKIM, TJ. TRZECH KRÓLACH. Rozmyślanie. Dobra ziemskie nie mogą uszczęśliwić człowieka

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Zobaczyłem we wszystkich marność i udręczenie ducha” — (Ekl. 2, 11).

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

PRZYGOTOWANIE. — Zwierzęta, żyjące tylko zmysłami, zadowalają się tym, co ziemskie. Lecz dusza ludzka stworzona, aby kochała Pana Boga i z Nim się połączyła, nie może znaleźć pokoju w zmysłowych uciechach, co zresztą stwierdza doświadczenie. Jedynie Pan Bóg może ją zupełnie zadowolić. Jakże więc bylibyśmy szaleni, gdybyśmy porzucili Pana Boga, aby pośpieszyć za zwodniczymi dobrami świata.

I. — Wszyscy ludzie w tym życiu trudzą się nad pozyskaniem pokoju. Trudzi się ten kupiec, ten żołnierz, ten pieniacz, zdaje im się bowiem, iż ten zarobek, to stanowisko, ten wygrany proces zapewni im szczęście. Biedni — szukają dla siebie pokoju w świecie, a ten dać go im nie zdoła. „Udziel sługom Twoim, prosi Kościół Święty Pana Boga, tego pokoju, którego im świat dać nie może”. Nie, nie może świat ze wszystkimi swymi dobrami zadowolić serca człowieka, człowiek bowiem nie jest stworzony dla tych dóbr, lecz jedynie dla Pana Boga; toteż tylko Pan Bóg może go zadowolić. Zwierzęta, żyjące tylko zmysłami, zadowalają się tym, co ziemskie, lecz dusza, stworzona jedynie dlatego, by kochała Pana Boga i z Nim się połączyła. W uciechach zmysłowych nigdy nie znajdzie pokoju; tylko Pan Bóg może ją zupełnie zadowolić.

Ów bogacz, o którym opowiada Św. Łukasz, zebrawszy obfite plony z pól swoich, powiedział do siebie: Duszo, masz wiele dóbr zgotowanych na wiele lat: odpoczywaj, jedz, pij, używaj. Lecz ów nieszczęśliwy bogacz otrzymał nazwę szaleńca i słusznie, jak mówi Św. Bazyli; zdawało mu się bowiem, iż posiada duszę zwierzęcia, które zadowala się jedzeniem, piciem, przyjemnościami zmysłowymi. „Czy masz duszę zwierzęcą?” — pyta Święty.

Jednym słowem, powiada Św. Bernard, dobra ziemskie mogą człowieka napełnić, lecz nie nasycić. Tenże Święty, pisząc o tekście Ewangelii: “Oto porzuciliśmy wszystko”, tak się wyraża: Widziano na świecie wielu zgłodniałych szaleńców: jedni pożerali ziemię, to obraz chciwych; inni łykali powietrze — figura zabiegających o zaszczyty; zgromadzeni wokół pieca, połykali iskry, które z niego wypadały — obraz gniewliwych; inni wreszcie, otaczający cuchnące jezioro, pili z niego zgniłą wodę — to symbol nieczystych. Święty, mówiąc o nich, powiada: Szaleni, czyż nie widzicie, że te rzeczy zamiast zaspokoić wasz głód, jeszcze go powiększają?

II. — Dobra ziemskie są dobrami pozornymi, nie mogą one nasycić serca ludzkiego. Jedliście, a nie najedliście się. I dlatego chciwy, o ile więcej pozyskuje, o tyle bardziej pożąda (Łuk. 12, 19). Nieczysty, o ile bardziej zanurza się w brudzie, o tyle więcej nim się brzydzi, a przecież coraz silniej go pragnie. To samo tyczy się człowieka pysznego, który chce się dymem nasycić. Gdyby dobra ziemskie zadowalały człowieka, bogacze, monarchowie byliby najzupełniej szczęśliwi, lecz doświadczenie mówi co innego. Oto słowa Salomona, który o sobie powiedział, iż niczego swym zmysłom nie odmówił: Marność nad marnościami i wszystko marność.

Modlitwa.

Ach! mój Boże, w zniewagach, jakie Ci wyrządziłem, znalazłem tylko mękę i gorycz; na piekło przez nie się skazałem. Lecz gorycz, jakiej doznaję, bynajmniej mnie nie smuci, owszem cieszy mnie ona, ponieważ jest Darem Twej Łaski, a ponieważ mi Jej użyczasz, ufam, iż mi przebaczysz. Żałuję za zniewagi, jakie Ci wyrządziłem, mój Odkupicielu, Któryś mnie tak ukochał. Zasłużyłem, mój Panie, byś wówczas mnie opuścił; zamiast jednak mnie opuścić, ofiarujesz mi przebaczenie, owszem pierwszy niejako prosisz mnie o pokój. Tak, mój Jezu, chcę pokoju i pragnę Twej Łaski nade wszystko.

Z całego serca żałuję, Dobroci Nieskończona, że Cię obrażałem. Przez Miłość, jaką mi okazałeś, umierając za mnie na krzyżu, przebacz mi i przyjmij mnie do Swego Serca; tak przemień me serce, iż o ile ono przedtem Cię obrażało, o tyle odtąd niechaj się stara Tobie spodobać. Z miłości ku Tobie wyrzekam się wszystkich przyjemności, jakie mi może świat ofiarować i postanawiam raczej życie utracić, niż Twoją Łaskę. Powiedz mi, co mam czynić, aby się Tobie podobać, gdyż wszystko chcę wykonać. — Nic mnie nie obchodzą przyjemności, zaszczyty, bogactwa! Ciebie tylko pragnę, mój Boże, radości moja, ma chwało, mój Skarbie, moje życie, moja miłości, moje wszystko. Pomóż mi, Panie, bym wiernie Ci służył. Spraw, bym Cię miłował i czyń ze mną, co Ci się podoba. Maryo, Matko i po Jezusie moja Nadziejo, weź mnie pod Swą Opiekę i spraw, abym całkowicie należał do Boga. Amen. (II, 94)

Zachęcamy do: