Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

UWAGA!

 

Dziś, tj. w piątek 2 czerwca 2023r. oraz jutro w sobotę 3 czerwca 2023r. przypadają Suche Dni Letnie, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w których obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

 

 

I. Wyobraź sobie Pana naszego Jezusa Chrystusa, okazującego ci Serce Swoje, tak pełne Dobroci i Tkliwości dla ludzi.

II. Proś o Łaskę, abyś mógł utworzyć serce swoje na wzór Serca Najmilszego twego Zbawiciela.

 

 

 

I. Punkt.

Dobroć Serca Pana Jezusowego, objawiająca się we łzach.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Dobroć jest to usposobienie ser­ca, mocą którego człowiek czuje formalną potrze­bę czynienia dobrze bliźnim i jest czułym, i wra­żliwym na cierpienia i smutek innych. Natura Boska jest Dobrocią samą, mówi Leon Wielki: Natura Dei bonitas est. O zaprawdę, wielką musiała być owa Dobroć Pana Jezusowego Serca, która tak wielorakimi sposobami objawia się w ciągu Jego Nieśmiertelnego Życia? Widzimy ją najpierw obja­wiającą się przez łzy. Święty Łukasz opowiada, iż w chwili tryumfalnego wjazdu do Jerozolimy, Serce Pana Jezusowe ścisnęło się na myśl o nieszczęściach, które wkrótce miały spaść na to miasto niewier­ne: „Jezus, ujrzawszy miasto, płakał nad nim” (Łk XIX). Na innym miejscu opowiada Jan Święty, że na widok grobu Łazarza i zbolałych sióstr Jego Marii i Marty, Pan Jezus „rozrzewnił się do głębi serca i zapłakał. Lacrimatus est Jesus” (Roz. XI).

ZASTOSOWANIE. O, jakże daleki jestem od tej Dobroci i Tkliwości mego najradośniejszego Zbaw­cy. Widok krzyża, który mi nieustannie przypo­mina Konanie i Śmierć Jego z Miłości ku mnie nie wyciska mi ani łzy jednej!

Widok tylu niewdzięcznych, którzy przez swe grzechy krzyżują codziennie Pana Jezusa, Odkupiciela mojego, nie zasmuca mej duszy! A myśl o tylu nieszczęśliwych, którzy każdej chwili upadają w głębie piekieł, nie wydziera mi żadnego westchnienia. O, gdybym przynajmniej znalazł w sercu moim kilka łez dla opłakania nieczułości i codziennych niewierności moich!

UCZUCIA [**]. Serce Jezusa, morze Dobroci, zmiłuj się nad nami. (Litania)

POSTANOWIENIE [***]. Często dzisiaj powtarzaj to pobożne westchnienie.

 

 

II. Punkt.

Dobroć Serca Pana Jezusowego w słowach.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Czyliż nie są podziwienia go­dne dla Swej Dobroci i Tkliwości te słowa z Ust Pana Jezusa, a raczej z Jego Serca wyszłe: Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a Ja was ochłodzę. — Otom Ja, nie bójcie się. — Ufaj, Synu, odpuszczają ci się grzechy twoje. — Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, ale same nad sobą i nad dziatkami swymi płaczcie. — Jam jest Pasterz Dobry, dobry pasterz duszę swą daje za owce swoje. — Bądźcie miłosiernymi. — Miłosierdzia chcę, a nie ofiary.

ZASTOSOWANIE. Twoje słowa czy świadczą o dobroci i tkliwości serca? Oceniając publiczną lub prywatną działalność bliźnich twoich, czy nie wychodzą z ust twoich słowa przesadnego i nielitościwego sądu, płochej i niezasłużonej nagany, gdyż wnosisz tylko z pozorów, nie znając do głębi przedmiotu? A skoro tak jest, czyliż serce twoje podobne jest do Pana Jezusowego?

UCZUCIA. Wychwalaj, błogosław Dobroć i Tkli­wość Serca Pana Jezusowego. Proś o przebaczenie za surowość twą i brak tkliwości.

POSTANOWIENIA. W rachunku sumienia zwra­caj szczególniejszą uwagę na rozmowy, abyś tym sposobem lepiej mógł poznać serce swoje i ukształcić je na wzór Serca Pana Jezusowego.

 

 

III. Punkt

Dobroć Serca Pana Jezusowego w czynach.

 

Rozważanie. Całe Życie Zbawiciela było nieprzerwanym ciągiem czynów Dobroci, świadczą­cych o najlepszym i najlitościwszym Sercu. Nie mógł patrzeć na cierpienie, czy to fizyczne czy moralne bez wzruszenia, bez przyjścia z pomocą. Oto dwa przykłady z tysiąca: spotyka Pan Jezus w pobliżu miasteczka Naim wdowę, niepocieszoną matkę po stracie syna jedynego; natychmiast, jak mówi Łukasz Święty, Pan ulitował się nad nią i wskrzesił zmarłego. A innym razem, na widok czterech tysięcy ludu, który za nim przez trzy dni postępował w pustyni, rzekł do Apostołów: Żal mi tej rzeszy, obawiam się, aby nie ustali w drodze, i dla nich cudownie rozmnożył siedem chlebów. Wyrażenie: Pan Jezus ulitował się, Pan Jezus rozrzewnił się, powtarza się do ośmiu razy w Ewangelii.

ZASTOSOWANIE. Wyrządzamy więc wielką znie­wagę Sercu Pana Jezusowemu, Sercu tak tkliwemu, skoro powątpiewamy o Jego Dobroci lub prze­baczeniu, udzielonemu nam przez usta kapłana przy Świętej Spowiedzi, skoro Jego święte jarzmo uważamy za ciężar trudny do zniesienia; skoro tak łatwo z ufności wpadamy w niepokój i trwogę, a stąd w zniechęcenie, w pewien rodzaj rozpa­czy! Uchrońmy się raz na zawsze od wyrządza­nia mu podobnej zniewagi.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Św. Janem Ewangelistą, który przy Ostatniej Wieczerzy spoczywał na Ser­cu Pana Jezusowym i zaczerpnął Zeń tej przedziwnej Dobroci, którą są natchnione Jego trzy listy do wiernych.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 2
  2. pobożnego przygotowania się do uroczystości Trójcy Przenajświętszej przez Nowennę: Nowenna przed świętem Trójcy Przenajświętszej – dzień 8
  3. Nauki o Duchu Świętym z przedwojennych wydań modlitewników
  4. nabożnego uczczenia Ducha Świętego: Modlitwy do Ducha Świętego.
  5. Nauka katolicka na Suche Dni Letnie – Piątek.
  6. nabożnego przeżycia Suchych Dni poprzez Nabożeństwo na Suche Dnie.

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: