Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Wyobraź sobie dusze w Czyśćcu zostające.

II.  Proś o prawdziwą pobożność do dusz cier­piących. — Pobudki, dla których mieć mamy skuteczny ratunek duszom zmarłych.

 

 

I. Punkt.

Pobudki ze względu na Pana Boga.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Dusze zamknięte w więzieniu czyścowym, są to istoty miłe Panu Bogu i przez Pana Boga ukochane, bardziej utwierdzone w Łasce uświę­cającej, aniżeli Święci za życia, gdyż ci mogli ją postradać, a one już jej nigdy utracić nie mogą. Posiadanie Nieba jest im zapewnione. Pan Bóg chciałby je natychmiast wprowadzić do Swej Chwały, odpuszczając dług grzechu, z którego się jeszcze nie wypłaciły. Ale sprzeciwia się temu odwieczny Wyrok, przez Niego Samego ogłoszony: na Mocy tego Wyroku Pan Bóg zostawia je w miejscu cierpień, dopokąd nie oczyszczą się z najmniejszej pozo­stałości grzechu, i tyko modlitwy żyjących mogą przyspieszyć ich wyzwolenie. On Sam zaleca nam tę powinność w imię tej Miłości, jaką pała dla tych dusz na wygnaniu zostających. A my jak ją spełniamy?

ZASTOSOWANIE. Z tego, cośmy rozważali, wy­pływa, że Pan Bóg w nasze niejako ręce złożył los dusz w Czyśćcu zostających, i że obojętność wzglę­dem nich dowodzi obojętności względem Pana Boga Samego! Nie chcąc ściągnąć na siebie tak cięż­kiego zarzutu, korzystajmy z uroczystości dnia dzisiejszego, wzbudzając w sercach naszych litość nad duszami cierpiącymi. Tyle mamy środków przyniesienia im ulgi! Są to naprzód częściowe i zupełne odpusty, tak liczne i tak łatwe do po­zyskania. Czy korzystasz z tej władzy nadanej Kościołowi? Czy masz zwyczaj ofiarowania od­pustów duszom czyśćcowym? Niestety, zbyt często zapomnianym? Nie wahaj się tego uczynić, wszak jest to tylko wymiana dobrych uczynków, na czym nic nie stracisz, a wszystko zyskujesz.

UCZUCIA [**]. Uwielbiaj nieskończoną Sprawiedli­wość Bożą, która karze i ogniem oczyszcza wy­brane i najmilsze dzieci Swoje, by ich zbawić! Obudź w sercu swoim silną wolę unikania grze­chu i niesienia gorliwej, a skutecznej pomocy du­szom w Czyśćcu będącym.

POSTANOWIENIE [***]. Przy rannej modlitwie, ofia­rując Panu Bogu wszystkie moje sprawy i postanowie­nia, odnowię intencję dostąpienia dla dusz w Czyśćcu cierpiących odpustów na ten dzień przypa­dających (i oznaczonych pod dniem 16 lipca).

 

 

II. Punkt.

Pobudki ze względu na dusze czyśćcowe.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Dusze w Czyśćcu zatrzymane:

  • 1) doznają cierpień, przechodzących wszelkie po­jęcie: najmniejsze cierpienie czyśćcowe większe jest, mówi Św. Tomasz, od wszystkich mąk mę­czenników, a te cierpienia mogą trwać bardzo długo! Kościół nie naznacza granicy nabożeństwom żałobnym;
  • 2) nie mogą sobie przynieść w niczym najmniejszej ulgi, bo pozbawione są wolności;
  • 3) błagają nas o ratunek jękami roz­dzierającymi serce, gdybyśmy je tylko słyszeć mogli;
  • 4) błagają o ratunek z prawa miłości, w Imię Jezusa Chrystusa, który w nich niejako cierpi: byłem w więzieniu, rzecze, a przyszliście do Mnie (Mat. XXV);
  • 5) niektóre z nich błagają prawem słuszności… wdzięczności… bliskiego po­krewieństwa, wołając do nas słowy cierpiącego Joba: Zmiłujcie się nade mną, zmiłujcie się nade mną przynajmniej wy, przyjaciele moi!

 

ZASTOSOWANIE. Rozważ dobrze te Prawdy za­czerpnięte z nauki Doktorów Kościoła i nie sta­wiaj granic swemu miłosierdziu, chciej raczej naśladować ofiarność tych, którzy osobnym ślu­bem zobowiązali się wszystkie dobre uczynki ofia­rować za dusze w Czyśćcu cierpiące, jako zadość­uczynienie Bożej Sprawiedliwości. Papież Bene­dykt XIII potwierdził to nabożeństwo i co wię­cej, zachęcił do tego aktu heroicznego nadaniem trzech przywilejów:

  • 1) dla kapłanów, którzy ten ślub uczynili, każdy ołtarz jest ołtarzem uprzy­wilejowanym;
  • 2) inni wierni mogą dostąpić od­pustu zupełnego każdym razem, gdy Komunię Świętą przyjmują i każdego poniedziałku, gdy Mszy Świętej słuchają;
  • 3) wszystkie odpusty, których do­stąpią, mogą być za dusze zmarłych ofiarowane.

Rzecz ta mało jest znana, staraj się ją rozpo­wszechnić, ile tylko możesz.

UCZUCIA. Abyś wiernym zmarłym wieczny od­poczynek dać raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie. (Litania)

POSTANOWIENIE. Odnów gorliwość w niesieniu ulgi duszom zmarłych; zachęcaj do tego drugich, ile to jest w twojej możności.

 

 

III. Punkt.

Pobudki ze względu na nas samych.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Nie tylko Przykazanie miłości bliźniego obowiązuje nas do niesienia ratunku duszom zmarłych, ale dobrze zrozumiana miłość samego siebie powinna nas do tego zachęcić. Wielkie stąd spływają na nas korzyści za życia i po śmierci.
I w rzeczy samej, niosąc w jaki bądź sposób ratunek duszom w Czyśćcu cierpiącym:

  • 1) myślimy o surowej Sprawiedliwości Bo­żej; przejmujemy się tym większą nienawiścią grzechu i tym silniej postanawiamy odpokutować grzechy i występki nasze zadośćuczynieniem tej­że Sprawiedliwości;
  • 2) jednamy sobie wdzięcz­nych przyjaciół i pośredników przed Panem Bogiem;
  • 3) zapewniamy sobie, gdy po śmierci w takich samych znajdziemy się mękach, rychłe z nich wyzwolenie. Chrystus Pan to obiecuje, mówiąc: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni Miłosier­dzia dostąpią.

ZASTOSOWANIE. Zacznij ofiarowaniem dzisiej­szej Komunii Świętej z przyłączeniem odpustu zu­pełnego za dusze cierpiące; zobacz następnie, co w tej mierze chcesz uczynić na przyszłość. Ba­daj, co możesz dodać do tego, co już w tym ce­lu uczyniłeś.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Świętymi w Chwale Wie­cznej. Proś Ich, aby nasze pobożne błagania po­parli przed Panem Bogiem.

 

 

Zachęcamy do:

  1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 2
  2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 2. Potrzeba i pewność Sądu Ostatecznego. Cz. 1
  3. Nauki katolickie na Dzień Zaduszny.
  4. Nabożeństwo na Dzień Zaduszny.
  5. Akt heroicznej miłości dla dusz w Czyśćcu cierpiących.

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: