Zawartość strony
- 1 Modlitwa przed rozmyślaniem.
- 2 Chwała świata kończy się z grobem dla światowego człowieka; zaczyna się z nim dla Pana Jezusa i Jego wiernych uczniów.
- 3 Bogactwa i potęga kończy się z grobem dla człowieka światowego, rozpoczyna się zaś dla Pana Jezusa i wiernych jego uczniów.
- 4 Uciechy i rozkosze kończą się z grobem dla człowieka światowego, rozpoczynają się zaś dla Pana Jezusa i wiernych Jego uczniów.
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
Zmartwychwstanie – Giotto
I. Przedstaw sobie Chwałę i radość, jaką jest otoczony Święty Grób Zbawiciela.
II. Proś o Łaskę zobojętnienia na wszystko, co nie przeżyje grobu.
I. Punkt.
Chwała świata kończy się z grobem dla światowego człowieka; zaczyna się z nim dla Pana Jezusa i Jego wiernych uczniów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Jakiż koniec tych ludzi próżnych, dumnych, których jedynym celem była chwała światowa? Pogrobowe zapomnienie. — A jeśli czasem pamięć ich grób przeżyje, to cóż zyskują, pyta Św. Augustyn, jeśli chwaleni tam, gdzie ich nie ma, a męczeni, gdzie są?
Inaczej zupełnie dzieje się z naszym wzorem, boć Pan Jezus szukał przez cały Swój Żywot tylko Chwały Niebieskiego Ojca i umarł jako Ofiara Swej żarliwości, jako najnędzniejszy w oczach ludzi człowiek; ale im więcej się poniżał i wyniszczał na ziemi, tym większą teraz odbiera Chwałę w Niebiesiech. Z grobem więc rozpoczyna się Pana Jezusowa Chwała wedle Proroka Izajasza przepowiedni: Będzie grób jego sławny (Iz. roz. XI). Powstaje zeń, aby przyjąć koronę Chwały w Najwyższych Niebiosach; miejsce zaś, w którym spoczywał, jest od dwudziestu jeden wieków nieustannie odwiedzane, czczone i chwalone przez wszystkie narody ziemi!
ZASTOSOWANIE. Wierni uczniowie Pana naszego Jezusa Chrystusa, którzy zdeptali próżną chwałę świata, taką samą odbiorą nagrodę. Zapomniani może i wzgardzeni od ludzi, wywyższeni będą w wielkim dniu zmartwychwstania: ich grób także będzie sławny. Opuszczą go, by pośpieszyć po koronę Chwały Nieśmiertelnej. — Jeśli o tym wiemy i silnie w to wierzymy, dlaczegóż wkrada się prawie zawsze żądza pochwał i poklasków świata w intencje nasze, nawet w dobre uczynki?… i często nawet w akty pokory?…
UCZUCIA [**]. Pragnijmy, módlmy się o zupełną nieczułość dla samych siebie i pochwał świata.
POSTANOWIENIE [***]. Przyjmować z jednakową obojętnością pochwały jak i pogardę świata. Odnawiać często dobre intencje.
II. Punkt.
Bogactwa i potęga kończy się z grobem dla człowieka światowego, rozpoczyna się zaś dla Pana Jezusa i wiernych jego uczniów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Pewien sławny książę przeczuwając śmierć bliską, zawołał w rozpaczliwych jękach: Dzisiaj na moje rozkazy czekają niezliczone skarby i zamki, i ludzie ku mojej uzbrojeni obronie, a jutro… ach wszystko mię opuści… czeka mnie tylko grób przerażający!
Ta jedna myśl, a myśl tak trapiąca, pozostanie człowiekowi, który całą swoją nadzieję, całe swoje szczęście w przemijającej potędze i w dobrach świata położył. — A teraz patrzmy na Pana Jezusa: całe Swoje Życie przebył w ubóstwie i dobrowolnym posłuszeństwie,
przy grobie otrzymuje pełność życia: Albowiem Ojciec dał Mu władzę Sąd czynić i postanowił Dziedzicem wszystkiego. (Św. Jan V. do Ży. I).
ZASTOSOWANIE. Nie inaczej będzie z wiernymi sługami Pana Jezusa, którzy za Jego Przykładem i z miłości dla Niego, pędzili żywot w ubóstwie ducha i zupełnym zrzeczeniu się własnej woli. Sam Chrystus Pan zapewnia nas o tym w tych słowach: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebieskie (św. Mat. 5). Ciesz się, jeśli zrozumiałeś tę mądrą Ewangelii Naukę i jeśli wedle niej postępujesz; lecz strzeż się pilnie, abyś oderwawszy serce od bogactw tego świata, nie przywiązał go do drobnostek i wygódek. Zapytaj sumienia, czy nie masz co do zarzucenia sobie pod tym względem.
UCZUCIA. Ofiarować Panu Bogu wszelkie dobro, jakie na tym świecie posiadamy, aby nim rozporządzał wedle Świętej Swojej Woli.
POSTANOWIENIE. Pracować będę nad oderwaniem serca mego od wszelkich dóbr tego świata, abym się mógł łatwiej wnieść ku dobrom niebieskim.
III. Punkt.
Uciechy i rozkosze kończą się z grobem dla człowieka światowego, rozpoczynają się zaś dla Pana Jezusa i wiernych Jego uczniów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jakiż nieszczęśliwy los człowieka cielesnego, który żył jedynie dla niskich rozkoszy zmysłowych. Na widok grobu przyjdą mu na myśl te trapiące słowa, które przyczyniły się do nawrócenia Św. Augustyna: Chwil kilka rozkoszy a cała wieczność męczarni! Jakaż to smutna myśl: wstanę kiedyś z grobu, ale tylko dlatego, aby pójść z ciałem i duszą na wieczne męczarnie! O, jakże inny los wiernego ucznia Pana Chrystusowego! Na widok śmierci powie ze swoim Mistrzem: Consummatum est!
Ofiara, jaką uczyniłem z niskich, brudnych uciech świata wykonała się. Odmieniłeś, o Boże, płacz mój w wesele (Psalm. 29). Zawoła pełen szczęścia z Apostołem: Zawodum dokonał; na ostatek zgotowany mi jest wieniec sprawiedliwości, który mi odda Pan, Sędzia sprawiedliwy w On Dzień zmartwychwstania. (II. do Tym. IV).
ZASTOSOWANIE. Dopokąd to światło wiary rozjaśniać będzie twój umysł, z łatwością zrzekniesz się wszelkich cielesnych i ziemskich rozkoszy, w tej świętej pewności, iż cieszyć się będziesz wiecznym weselem, o tyle większym, o ile były trudniejsze walki i ofiary, jakie uczyniłeś dla Pana Boga.
ROZMOWA DUSZY [****] z Panem naszym Jezusem Chrystusem w Chwale Zmartwychwstałym.
Zachęcamy do:
- uczczenia Tajemnicy Odkupienia w miesiącu marcu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo kwietniowe do Tajemnicy Odkupienia.
- uczczenia Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023