Miłość Boża we Wcieleniu

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

W dniu dzisiejszym tj. 7 grudnia obowiązuje POST ŚCISŁY! (KPK z 1917 roku, kan. 1252 § 2).

W dniu jutrzejszym tj. 8 grudnia przypada święto nakazane, które znosi post jakościowy! (KPK z 1917 roku, kan. 1247 § 1; kan. 1252 § 4).

Rozmyślanie.

Miłość Boża we Wcieleniu odnosi się:

I. nie tylko do ludzkości jako całości, ale i do jednostek,

II. dlatego też wymaga od każdej duszy wzajemnej miłości.

„Oznajmiłem im Imię Twoje, aby Miłość, którą Mnie umiłowałeś w nich była” — (Jan 17, 26).

I. — Chociaż świat został stworzony dla pożytku wszystkich ludzi, a Chrystus Pan narodził się i umarł dla wszystkich ludzi również, to jednak każdy z nas jako jednostka tak jest ubogacony, jakby dla niego tylko świat został stworzony, i dla niego tylko Chrystus Pan przyjął naturę ludzką i tylko jemu wyświadczył wszystkie Łaski i Dobrodziejstwa. Pan Bóg w postanowieniu Swego Wcielenia miał na myśli każdą duszę jak i cały rodzaj ludzki. Przecież Apostoł w liście do Galatów powiada: „Umiłował mnie i wydał samego siebie za mnie’’ (Gol 2, 20). Znaczy to: umiłował mnie osobiście, nie tylko wśród innych, w gronie ludzkich dusz; stał się dla mnie człowiekiem z taką miłością, jakbym ja sam był tylko do Odkupienia. Gdyby istotnie tylko dla mnie przyszedł na świat i dla mnie poniósł te wszystkie cierpienie miałby więcej jak teraz posiadam. Słońce oświeca promieniami całą ziemię i równocześnie mnie. Chociaż cała ziemia żyje z jego światła, żadna jednostka na tym nie traci. Tym bardziej nie tracimy, przeciwnie szczęście nasze wzrasta, przez dzielenie się radością Łask Bożego Słońca z całym światem dusz.

Zbawienie każdej duszy jest najwyższym dowodem Jego Miłości. Najdroższa Jego Krew wylana i Ciało ofiarowane za wszystkich ludzi są nam tym bardziej drogocenne, a Pan Jezus Eucharystyczny jest w równej mierze Pokarmem i Źródłem Łask dla każdej duszy.

II. — Rozważajmy więc w czasie adwentowym Bożą Miłość tak do nas jak do wszystkich ludzi i powtarzajmy za Św. Pawłem Apostołem: „Umiłował mnie i wydał Samego Siebie za mnie” w modlitwie arcykapłańskiej, w słowach: „Aby Miłość, którą mnie umiłował w nich była” wyraził Pan Jezus to czego od nas teraz żąda i jaki ma być plon Jego Nauk, Męki i Śmierci krzyżowej. Miłość żąda wzajemnej miłości od wszystkich, ode mnie, a także od ciebie. Nie trudno kochać sercu wtedy, gdy Zbawca zbliża się do niego, gdy czujemy Dowody Jego Miłości w przenikającym całą naszą istotę błogim spokoju i szczęściu. Ale czy umiemy kochać także wtedy, gdy pozornie oddala się od nas, gdy cofa Słodycze Swego Obcowania? Gdy tysiące zwodniczych głosów wabią na bezdroża, gdy życie wewnętrzne ulega załamaniu, gdy nas ogarnia poczucie opuszczenia, nędzy, utrapienia i zewnętrzne prześladowania? Tak, nawet wtedy, a nawet szczególnie wtedy miłość nasza nie może się chwiać. Musi być ona taka wśród ofiar jaka wśród pieszczot. Wszystko w nas musi być obrócone na Służbę Bożą. Miłości nie mogą gasić utrapienia, właśnie wśród nich musi ona jasno gorzeć i strzelać w górę ku Panu Bogu. „Zbawca wszystko poświęcił, żeby naszą miłość pozyskać — dlatego nie opuszczaj niczego woła Św. Teresa — co możesz uczynić dla Niego z miłości” (Podniety Miłości Bożej).

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Nie wygody, nie samolubstwo, ale Miłość Boża niech nami kieruje we wszystkim i względem każdego, w każdej godzinie, i minucie. Urodziliśmy się dla miłości; jej stopień wyznaczy stopień naszego wiecznego szczęścia.

Modlitwa.

Mój Jezu! Jakże się wstydzę widząc nikły płomyk mojej ku Tobie miłości! Jak niewdzięczny jestem względem Ciebie, jak słabo odpłacam Twoją Miłość, jak często odważałem się obrażać Ciebie! Nie dopuść, o Boże, by mnie znowu coś odwiodło od Twojej Miłości, moje Najwyższe Dobro, moje wszystko! Nic nie powinno wiązać mego serca w taki sposób, bym nie był gotów w każdej chwili oderwać się od tego. Pragnę nawet znieść najcięższe ciosy z miłości ku Tobie. Ponieważ Ty stałeś się moim i dla mnie się narodziłeś, dla mnie cierpiałeś tyle i taką poniosłeś Śmierć, przeto i ja pragnę być tylko Twoim, w życiu i w śmierci, Ciebie tylko miłować tak na ziemi jak w Niebie. Amen.

Zachęcamy do: