Wcielenie Chrystusa - Salve Regina

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Wcielenie Chrystusa Pana jest:

I. Dziełem Wszechmocy Bożej,

II. której Pan Bóg ciągle używa dla naszego dobra.

„I uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest…” — (Łk 1, 49).

I. — Tajemnica Wcielenia Pana naszego Jezusa Chrystusa jest tak cudowną i wielką, tak wzniosłą i niepojętą, że teologowie w objaśnieniach wskazują ustawicznie na Wszechmoc Bożą. Przyczyną tego Dzieła jest, powiadają oni — potęga Wszechmocnego Pana Boga. Także Archanioł Gabryel nie mógł przy Zwiastowaniu podać innej przyczyny jak tę „u Boga nie będzie żadne słowo niepodobne” (Łk 1, 37). I Sama Najświętsza Panna Marya w hymnie Swoim wielbi Wszechmoc Bożą, gdy mówi: „Uczynił mi wielkie rzeczy Ten, który możny jest…”.

Wielkim Dziełem jest stworzenie świata, jego utrzymywanie i rządzenie nim, wielkimi są Cuda, które Pan Bóg uczynił dla Swego narodu, ale wszystko przewyższa cudowne Dzieło, uczynione w Dziewicy Maryi. Przy pierwszych Dziełach Swej Wszechmocy posługiwał się Pan Bóg jakby jedną Ręką, jednym Palcem Swej Potęgi. Ale przy Wcieleniu Syna Swego, przy złączeniu natur tak nieskończenie odległych, przy zjednoczeniu Natury Boskiej i ludzkiej w jednej postaci, w jednej Osobie, w urzeczywistnieniu tego Cudu, który sprawia, że Nieskończoność staje się maleńką, Nieśmiertelność śmiertelną, Wszechmoc słabą, a nieskończenie wzniosły Pan Bóg staje się tak pokornym — we wszystkich tych Dziełach posłużył się Pan Bóg wedle słów Maryi, całym Ramieniem Swej Mocy: „Uczynił Moc Ramieniem Swoim” (Łk 1, 51). Do tego Dzieła były potrzebne Wszechmocna Mądrość, Wszechmocna Miłość, Dobroć i Miłosierdzie.

Wielbijmy wraz z Najświętszą Panną Maryą Wszechmoc, dla Której wszystko jest możliwe. Adorujmy tę Wszechmoc i upokarzajmy się przed Nią. Poddajmy Jej Wyrokom nasz rozum i bądźmy przekonani, że więcej uczynić może, niż my zrozumieć!

II. — Chociaż Wszechmocny bynajmniej nas nie potrzebuje, to jednak Dzieła Swoje kieruje właśnie dla pożytku i zbawienia naszego. Stworzenie było aktem Jego Wszechmocy, lecz wszystko co stworzył, miało pomagać ludziom do Służby Bożej i do zdobycia wiecznej szczęśliwości. Wcielenie także było Dziełem tej Wszechmocy. Syn Boży zstąpił z Łona Ojca Przedwiecznego, przyjął naturę ludzką dla naszego zbawienia, jak powiada Kościół Święty. Tak też należy rozumieć słowa Św. Tomasza: Chrystus Pan wszystko to, co z nas wziął, użył dla nas, dla naszego zbawienia. To samo mówią słowa modlitwy Kościoła: Bóg Wszechmoc Swoją okazuje przez litowanie się i przebaczanie. Szczęśliwi, z podniesionym wzrokiem, z ufnością powinniśmy spoglądać ku Narodzonemu Zbawicielowi. Ze wszystkich stron przychodzi nam Pomoc Jego. Łaska, Sakramenty i Sakramentalia są wielkimi zbiornikami Jego Wszechmocy, Która bez przerwy i bez ustanku ofiaruje nam najwspanialsze Dary. To wszystko musi nas skłaniać do wzajemnego kochania tak czule miłującego nas Pana Boga.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

„O Boże — woła Św. Bernard — już przez to tylko, że mnie stworzyłeś na Swój Obraz, jestem Ci całkowicie zobowiązany, cóż dopiero za to, żeś ten Obraz tak bardzo zeszpecony grzechami odnowił wzniosłym sposobem”. Idźmy więc za radą Św. Teresy, która w 10 rozdziale swego „Życia” tak mówi: „Bądźmy wdzięcznymi Jego Majestatowi, bo jeśli nie poznajemy cośmy otrzymali, nigdy nie odczujemy pobudki, aby Go nawzajem miłować”.

Modlitwa.

Mój Boże i Panie! Składam Ci najserdeczniejsze dzięki za wielkie Dzieło, Które Wszechmoc Twoja raczyła uczynić dla mojego zbawienia. Pragnę wszystkie moje siły i zdolności użyć na miłowanie Ciebie i zużyć je w Twojej Służbie. Byłbym szczęśliwy, gdyby to pragnienie moje było już spełnione. Zmiłuj się nade mną, wzmocnij słabość moją Twoją Wszechmocą i rzeknij tylko to jedno Słowo „chcę, bądź oczyszczon”, a będę w Służbie Twojej umocniony i szczęśliwy na wieki. Amen.

Zachęcamy do: