Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

Rozmyślanie. 

U STOŁU PAŃSKIEGO.

Nowe Boże życie, jakie otrzymaliśmy od Zbawiciela, musi rosnąć, nabierać sił i wytrzymać próbę twardego, zwykłego dnia. Żywy organizm domaga się pokarmu. Dlatego w oktawę Wielkanocy przyjmuje nas Kościół słowami Introitu: ,,Jako dopiero narodzone niemowlęta pożądajcie czystego, duchowego mleka!” (1 P 2, 2). Wiemy, jakie jest to czyste mleko, którym Chrystus Pan karmi Swoje dzieci: to Jego Ciało i Krew.

1. Przedziwny Pokarm.

Kiedy Chrystus Pan powiedział do żydów: ,,Chlebem, Który Ja dam jest Ciało Moje za życie świata”, zapytali oni z powątpiewaniem: ,,Jakże Ten może dać nam Ciało Swoje do pożywania?” (J 6, 51-53). Tak niesłychana, niewiarygodna wydawała im się obietnica Pana Jezusa. Dla rozumu ludzkiego, nie oświeconego wiarą było to rzeczywiście niepojęte. Jedynie Wszechmoc, Mądrość i Miłość Syna Bożego potrafiła tej Obietnicy tak dotrzymać, że stała się rzeczywistością, wyłączając jednak pospolite, materialne spożywanie Jego Ciała. Oczywiście, większej rzeczy nad Dar Swego Ciała i Krwi złączonych z Bóstwem, by karmiły dusze, nawet Pana Chrystusowa Wszechmoc dać nam nie mogła. Przejęty przedziwnością tego Pokarmu, woła Św. Tomasz: O res mirabilis! Manducat Dominum pauper servus et humilis! ,,Rzecz to cudowna! Biedny sługa pożywa swego Pana!” (Hymn z Jutrzni Bożego Ciała). Słusznie pisze ten Św. Doktor: ,,Te nieograniczone Dary Bożej hojności nadają nieocenioną godność ludowi chrześcijańskiemu” (4 lek. Jutrzni Bożego Ciała). Pokarm odpowiada życiu. Fizyczny pokarm utrzymuje życie fizyczne, duchowy – życie duchowe. Boski Pokarm, Który nam Chrystus Pan zostawił, lepiej od innych dowodów świadczy, że posiadamy też od Chrystusa Pana i w Chrystusie Panu Boże życie. Tylko Boże dzieci mają prawo zasiadać do Bożego Stołu.

— Zastosowanie. Św. Jan Chryzostom pisze: ,,Chrystus Pan żywi sam tych, którym dał życie. Dlatego nam, których spotkała taka wielka miłość i tak wielki zaszczyt, nie wolno być leniwymi. Czy nie widzieliście, z jakim pożądaniem niemowlęta szukają matczynej piersi, jak gwałtownie przywierają do niej wargami? Z taką samą tęsknotą, owszem, z większym jeszcze pragnieniem niż one powinniśmy do tej Świętej Uczty przystępować. Jedno nas tylko.powinno boleć, to, że musimy być pozbawieni tego Pokarmu” (Hom. 82 in Mt.).

Czy tak jest z nami? Czy jeszcze dziś łakniemy tak Chleba Eucharystycznego, jak wyglądaliśmy Pierwszej Komunii Świętej, jak w pierwszych latach powołania cieszyliśmy się każdą Komunią Świętą? Czy odczuwamy boleśnie brak Komunii Świętej? Brak apetytu byłby złym znakiem, wskazywałby na chorobę duchową. Boski ten Pokarm działa według miary naszego pragnienia. Dlatego podtrzymujmy w sobie to święte pragnienie częstą Komunią Duchowną. Komunia Duchowna jest po prostu tęsknotą za Chlebem Niebieskim, jest przejawem zdrowia duszy żyjącej Chrystusem Panem.

— Postanowienie. Podziękujmy serdecznie za wezwanie do Stołu Pańskiego i za wszystkie Łaski przy nim odebrane.

2. Pożywny Pokarm.

Sam Pan Jezus wyraźnie powiedział, jakie skutki ma sprawiać w duszy naszej Pokarm Niebieski. ,,Kto pożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, we Mnie mieszka, a Ja w nim. Jako Mnie posłał żyjący Ojciec i ja żyję dla Ojca, a kto pożywa Mnie i on żyć będzie dla Mnie… Kto pożywa tego Chleba, żyć będzie na wieki” (J 6, 56-58).

Chleb Eucharystyczny ma sprawić, by człowiek wytrwał w Chrystusie Panu, żył przez Chrystusa Pana, żył na wieki. Innymi słowy, celem Eucharystii jest utrzymanie i rozwój życia duszy, póki nie zmieni się w życie wieczne. I jakże by mogło być inaczej? Skoro Chrystus Pan wchodzi w nas, Swoje członki, Jego Boska energia musi płynąć w nas i ogarnąć całą naszą istotę, wszystkie nasze zdolności. A wzmożony dopływ energii i życia Chrystusa Pana, musi siłą rzeczy zaznaczyć się we wzmożonej walce z tym, co Chrystusowi Panu się sprzeciwia, z grzechem. Przez częste jednoczenie się Sakramentalne z Chrystusem Panem, ma się dopełniać powolny proces naszego upodobnienia do Chrystusa Pana, przekształcenia się w Chrystusa Pana. W naturalnym procesie odżywiania się, pokarm zmienia się w organizm. Dzięki pokarmowi Eucharystycznemu mamy według Apostoła – ,,w miłości wzrastać we wszystko w Tym, który jest Głową, tj. w Chrystusie” (Ef 4, 15). Pana Chrystusowe myśli i sądy, pragnienia i dążenia, słowa i czyny, modlitwy i ofiary, mają stawać się naszą własnością, aż wyrzeźbi się w nas ,,nowy człowiek, który stworzony jest w sprawiedliwości i świętości życia” (Ef 4, 24).

— Zastosowanie. Komunia Święta, jak Łaska w ogóle, nie działa bez nas. Wzrost nadprzyrodzony, który jest jej celem, domaga się od nas współpracy. Im więcej Łaski i siły daje nam codzienna Komunia Święta, tym bardziej domaga się zdecydowanego zaparcia siebie, wiernego naśladowania Chrystusa Pana w życiu codziennym. Im zaś lepiej wykorzystujemy Łaskę Komunii Świętej, im rzetelniej pracujemy nad sobą i upodabniamy się do Chrystusa Pana, tym szerszym strumieniem wpływa do duszy energia Boża w Komunii Świętej.

Czy jest w nas to wzajemne oddziaływanie? Czy jesteśmy po Komunii Świętej gorliwsi i wytrwalsi? Czy dzięki naszej gorliwości Komunie nasze więcej nam przynoszą Łaski i owoców? Gdyby było inaczej, zaciągalibyśmy poważną odpowiedzialność wobec Tego, Który w Swej Miłości zapewnił nam miejsce przy Stole Bożym. Nie wolno nam być leniwymi stołownikami Bożymi!

— Postanowienie. Ożywiać w sobie tęsknotę za Bożym Chlebem przez częstą Komunię Duchowną i starać się, by pożywanie Tego Chleba przynosiło owoce i czyniło nas podobnymi do Chrystusa Pana.

Modlitwa.

Dzięki i Chwała niech Ci będą, Panie, za to, żeś mnie ,,wprowadził do kraju mlekiem i miodem płynącego” (Wj 13, 5), żeś mnie tak często, od czasu mej Pierwszej Komunii Świętej karmił swym Boskim Ciałem i Krwią. Pokornie przepraszam Cię za obojętność wobec tego Pokarmu niebiańskiego i za lenistwo w korzystaniu z jego owoców. Wraz z Kościołem Świętym proszę Cię: ,,Spraw, Panie, abyśmy zawsze pragnęli tego, co nam daje życie prawdziwe” (Pokomunia 6 niedz. po Obj.). ,,Niech nabożne spożycie Tego Sakramentu przemieni nas w nowe stworzenie i zgładzi starą przewinę” (Pokomunia środy w okt. Wielk.). Amen.