Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

 

 

 

Rozmyślanie.

ŚWIĘTO CZCI I WDZIĘCZNOŚCI.

 

 

Po Bożym Narodzeniu najpiękniejsze chyba wspomnienia z lat młodzieńczych wywołuje Boże Ciało. Przypomina przystrojony odświętnie kościół i uroczystą procesję, w której cała parafia ze śpiewem prowadzi Pana Jezusa umajonymi drogami.

 

1. Uroczysty hołd.

 

Kościół zaczyna dziś Brewiarz słowami: „Uwielbiajmy Chrystusa Króla, Władcę narodów, który pełnością Ducha darzy tych, co Go pożywają!” To pierwszy cel uroczystości Bożego Ciała; uwielbienie i hołd Chrystusowi Panu, jako Królowi i Zbawicielowi świata.

Kościół Święty wierzy, że na ołtarzach mieszka prawdziwie, ukryty w niepozornej postaci chleba, Bóg-Człowiek, Jezus Chrystus. Ten, o którym Psalmista mówi: „Będzie władał od morza do morza, od rzeki aż po krańce ziemi” (Ps 72/71/, 8); a Prorok: „Panowanie Jego wieczne i nigdy nie przeminie” (Dn 7, 14); Apostoł zaś wyznaje: „W żadnym innym nie ma zbawienia” (Dz 4, 12). Wiarę swą opiera Kościół na wyraźnych i nieomylnych słowach Chrystusa Pana: „Bierzcie i jedzcie: To jest Ciało Moje, które za was wydane będzie” (1 Kor 11. 24). Słowa te czytamy w dzisiejszej Lekcji; słyszymy je w Capitulum Nieszporów i Laudesów.

Wiarę w Króla i Zbawiciela świata mieszkającego pośród nas wyznaje Kościół dnia każdego. Ale dziś pragnie ją wyrazić w sposób bardzo uroczysty. Dlatego rozwija przy Świętej Ofierze cały przepych swej Liturgii, a potem wychodzi na ulice i drogi, wchodząc jakby w świat wolnej natury. Nie kosztowne obrazy i statuy niesie w procesji, nie relikwie Świętych, ale Boże Ciało w jaśniejącej monstrancji. Przed całym światem chce Kościół Święty pokazać swą wiarę w drogocenny klejnot, który ukrywa zazwyczaj w murach świątyni. Chce złożyć publicznie hołd swemu Królowi i Zbawicielowi w uroczystym pochodzie. Pan przechodzi przez swoje włości. „Wszyscy królowie będą Mu się kłaniać, wszystkie narody będą Mu służyć” (Ps 72/71/, 11). Świat niewierzący zachowuje się, oczywiście i dzisiaj jeszcze tak, jak pyszna córka Saula, Michol. Patrząc przez okno, jak Dawid grał na harfie, śpiewał i tańczył przed arką przymierza, szydziła z niego. Ale na to Kościół Święty nie zważa. Na drwiny odpowiada słowami Dawida: „Przed Panem będę pląsał, choćbym miał się jeszcze więcej uniżyć i upokorzyć w oczach swoich” (2 Król 6, 21-22). A cóż znaczyła drogocenna arka przymierza wobec naszej maleńkiej, białej Hostii! Słaby cień wobec słońca w pełnym blasku.

— Zastosowanie. Jakby się radowało serce Św. Franciszka, gdyby znał dzisiejsze święto! Boże Ciało byłoby na pewno dla niego drugim Bożym Narodzeniem! Tak bardzo prosił przełożonych: „Jeśli Najświętszy Sakrament jest gdzieś niesiony, niech wszyscy ludzie klękają i oddają chwałę, uwielbienie i cześć swemu Panu, żywemu i prawdziwemu Bogu?’ (Bonmann). Dziś spełniłyby się jego pragnienia i to w sposób przewyższający jego najśmielsze marzenia.

— Postanowienie. Ze świętą radością włączyć się w hołd miłości, jaką Kościół Święty otacza dziś szczególnie Pana Jezusa Eucharystycznego.

 

2. Radosne dziękczynienie.

 

W Eucharystii mieszka z nami Chrystus Pan. Wraz z Nim mamy od Boga wszystko. Wielki Doktor Kościoła, św. Tomasz z Akwinu, który z polecenia papieża Urbana IV stworzył liturgię Bożego Ciała, stosuje do Eucharystii słowa Pisma Świętego: „Nie masz innego narodu tak wielkiego, który by miał bogi tak przybliżające się do niego, jak Pan Bóg nasz” (Powt 4, 7). W Eucharystii Chrystus Pan uwiecznił Swą Miłość: heroiczny objaw tej Miłości. Krzyż i owoce tej Miłości, Swoje Ciało i Krew jako pokarm dusz naszych.

Za te Dary dziękuje Kościół Święty każdego dnia. W każdej Mszy Świętej, gdy otrzymuje na nowo Skarb Eucharystii, śpiewa Kościół Święty w Prefacji hymn dziękczynny. Ale w święto Bożego Ciała pragnie wyśpiewać swą wdzięczność wobec całego świata. Gromadzi wszystko, co najpiękniejsze w lasach, ogrodach i na polach, wszystko, co zręczne ludzkie ręce i miłujące serca potrafią uczynić, by jak najpełniej wyrazić radość i wdzięczną miłość. W domach Bożych i w Bożej przyrodzie brzmi pieśń:

„Chwal Syjonie Zbawiciela,

Chwal pieśniami wśród wesela

Wodza i Pasterza rzesz!

Ile zdołasz, chwal Go śmiało,

Bo przewyższa wszystko chwałą,

Co wyśpiewać pieśnią chcesz.

Z pełnej piersi niech brzmią pienia

Wdzięcznym hołdem uwielbienia

Sławmy gromko Króla chwal!

Uroczysty dzień się święci,

Co przekazać ma w pamięci,

Jak się stół ten prawem stał” (Lauda Sion).

— Zastosowanie. Cieszmy się całym sercem tą miłością i czcią, jaką dziś Pan Jezus odbiera w całym świecie katolickim. Gdybyśmy ją tak mogli zwielokrotnić! Dokładajmy też chętnie i naszą cząstkę.

— Postanowienie. Ze świętą radością włączyć się w hołd wdzięczności, jaką Kościół Święty otacza dziś szczególnie Pana Jezusa Eucharystycznego.

 

 

Modlitwa.

Chwała i dziękczynienie bądź w każdym momencie Jezusowi w Najświętszym, Boskim Sakramencie!

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 8
  2. pobożnego przygotowania się do wspomnienia Św. Antoniego Padewskiego przez Nowennę: Nowenna do Św. Antoniego Padewskiego – dzień 5
  3. Pierwsza Nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa z Św. Małgorzatą Marią Alacoque – dzień 2
  4. Druga nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa – Dzień 2
  5. uczczenia Tajemnicy Cudu Miłości na uroczystość Bożego Ciała: Nabożeństwo na uroczystość Bożego Ciała

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023