I TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. WTOREK. Rozmyślanie. Zorza poranna. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

ZORZA PORANNA.

Słońce Eucharystii poprzedził brzask figur i przepowiedni. Kto jednak przez tę zasłonę dostrzegał ukryte znaczenie drzewa życia w raju, ofiary Melchizedecha, baranka wielkanocnego, manny na puszczy, wody tryskającej ze skały, chlebów pokładnych w świątyni? Kto pojmował doniosłość słów Dawida o wiecznym kapłaństwie Mesjasza według obrządku Melchizedecha, słów Malachiasza o ofierze czystej składanej na każdym miejscu?

Przychodzi Pan Jezus. Zmienia wodę w wino, rozmnaża chleb. Podziwiają ludzie Jego moc i dobroć. Ale nikt nie domyśla się głębokiego znaczenia tych cudów, nie przeczuwa blasku słońca, które wzejdzie po tym coraz jaśniejszym świtaniu. Zapowiedź Chrystusa w Kafarnaum była zorzą poranną tego słońca.

1. Obietnica Pana.

Tłumy ludzi, które były świadkami cudownego rozmnożenia chleba (J 6, 1-13), cisnęły się za Panem Jezusem i w dniu następnym. Pan Jezus korzysta z okazji, by powiedzieć im o innym chlebie, nieskończenie większej ceny. ,,Starajcie się nie o pokarm, który ginie, ale który trwa na żywot wieczny” (J 6, 27).

Jest chleb, który Ojciec z Nieba daje ludziom: to Jego Syn, który stał się człowiekiem, a w Nim Prawda, Łaska i wieczne życie. Chleb ten pożywa człowiek przez wiarę. ,,Ojciec Mój daje wam prawdziwy chleb z Nieba. Albowiem ten jest Chleb Boży, Który z Nieba zstąpił i daje życie światu… Jam jest Chleb Żywota, Który z Nieba zstąpił… Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne” (J 6, 32-47).

Ale i Sam Zbawiciel przyrzeka ludziom chleb dający życie: Ciało Swe i Krew. ,,Chlebem, który Ja dam, jest Ciało Moje za życie świata”. Ludzie odrzucają od siebie te słowa i mówią: ,,Jakże On może dać nam Ciało Swoje na pokarm?” Ale Pan Jezus nie zmienia znaczenia Swych Słów, nie mówi, że trzeba je rozumieć przenośnie, nie dosłownie. Przeciwnie, powtarza je z jeszcze większą mocą. Pojęcie ciała wzmacnia pojęciem krwi. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: „Jeślibyście nie pożywali Ciała Syna Człowieczego i nie pili Krwi Jego, nie będziecie mieć życia w sobie”. Podkreśla jeszcze raz: „Ciało Moje prawdziwie jest pokarmem, a Krew Moja prawdziwie jest napojem”. Odrzuca tylko materialne pojmowanie tego pożywienia: ,,Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomoże” (J 6, 51-63). Żywe, uwielbione, pełne Bożego ducha i mocy, osobowo z Bóstwem zjednoczone Ciało Pana Jezusa ma być pokarmem dusz. W takim stanie i w taki sposób, jakiego prawa świata materialnego nie znają.

Oto wielka obietnica, pełna jeszcze tajemnic, ale w swej zasadniczej treści jasna i jednoznaczna. To coś więcej niż brzask. To już zorza poranna, poprzedzająca bezpośrednio pełnię światła słonecznego.

— Zastosowanie. Od pierwszej chwili do dziś pycha nie chce wierzyć w tajemnicę ołtarza. Tylko dziecięca pokora odnajdzie drogę do wiary w Eucharystię. I nie powinno nas to dziwić. Tajemnica Eucharystii jest tak wielka i niepojęta, że człowiek, który nie podda się pokornie tchnieniu Łaski, musi popaść w sprzeczność ze swym naturalnym sądem. ,,Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec, Który Mnie posłał” (J 6, 44).

— Postanowienie. Pokorna wiara w Tajemnicę naszych Ołtarzy.

2. Odpowiedź ludzi.

Słowa Zbawiciela były niezwykłe. Czy jednak poprzedniego dnia nie dokonał czynów, przekraczających prawa natury? Kto rozmnaża chleb i chodzi po wodach jeziora, ma prawo domagać się wiary, choćby jego słowa przekraczały granice ludzkiego umysłu.

Czy to nie bolesne, co pisze Św. Jan, że wielu ludzi załamało się wówczas? ,,Wielu z Jego uczniów, słysząc to, mówiło: „Twarda ta mowa i któż jej słuchać może?… Od tej chwili wielu z Jego uczniów odeszło i już z Nim nie chodzili” (J 6, 61 i 67). Jacy pyszni są ci mali ludzie! Jak ciężko im skłonić swój ubogi umysł przed większą mądrością, choćby to była Mądrość Samego Pana Boga! Z radością przyjęli cud, który nasycił ich głód cielesny. Ale kiedy Pan Jezus obiecuje nasycić cudownie głód ich duszy łaknącej Pana Boga, potrząsają nieufnie głowami i odchodzą. Odwracają się od wschodzącego światła i zostają w ciemnościach.

Zasmucony Pan Jezus zadaje dwunastu Apostołom rozstrzygające pytanie: ,,Czy i wy odejść zamierzacie?” Może i oni zaskoczeni mrużyli oczy, patrząc w jaśniejącą zorzę poranną, która jak przedziwny pożar zapłonęła nagle na Niebie? Odpowiedzieli jednak z pokorną wiarą: ,,Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego. A myśmy uwierzyli i przekonali się, żeś Ty jest Chrystus, Syn Boży” (J 6, 68-70). Teraz mogą spokojnie czekać. Słońce wzejdzie, a pierwszy jego promień padnie na ich proste dusze.

— Zastosowanie. Eucharystia jest najgłębszym uniżeniem się Chrystusa Pana, szczytem unicestwienia, którego początkiem było Wcielenie, a końcem Krzyż. Jest ona też próbą pokory człowieka. Umysłowi ludzkiemu pochlebia pogrążanie się w pojęciu nieskończonego, ponadświatowego Pana Boga, w ogromie Jego Majestatu. Dojrzeć jednak i wielbić Pana Boga w nikłej postaci chleba, karmić się nią jak zgłodniały żebrak wraz z innymi, przy jednym stole: to upokarza pyszny umysł ludzki. Już Tajemnica Żłóbka i Krzyża jest próbą wiary, której pyszne umysły nie wytrzymują; cóż dopiero mówić o Tajemnicy Eucharystii! Bliski, osobisty stosunek pokornego ,,Biedaczyny z Asyżu” do tych trzech Tajemnic jest zupełnie zrozumiały. Jeśli uniżymy się jak dziecko, wejdziemy i my do królestwa Eucharystii (Mt 18, 3-4), do błogiego szczęścia Wiary. Słusznie modli się Kościół Święty w uroczystość Bożego Ciała: ,,Łaknących napełniasz dobrami, bogaczów odprawiasz z niczym” (Brewiarz).

— Postanowienie. Pokorna wiara w Tajemnicę naszych Ołtarzy.

Modlitwa.

,,Uwielbiam Cię pokornie, Bóstwo utajone,

Które się pod figur ukrywasz zasłoną,

Tobie się serce moje ze wszystkim oddaje,

Gdy patrząc w Ciebie, Panie, zupełnie ustaje.

Złuda zmysłów zawodzi, wzrok, smak, dotykanie,

Sam słuch świadczy o prawdzie mej wiary, o Panie!

Na krzyżu utajone Jego Bóstwo było,

Lecz tu i człowieczeństwo tai cudu siła”. Amen.

(Adoro Te)

© salveregina.pl 2023