Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

 

 

 

 

Rozmyślanie.

Aby przygotować drogę Panu, trzeba

I. wziąć Wolę Bożą za wskazówkę,

II. i według Niej wygładzić nierówności.

 

 

„Gotujcie drogę Pańską, jak powiedział Izajasz pro­rok” — (Jan 1, 23).

 

I.Ewangelia dzisiejsza wzywa nas do przygotowania się na Przyjście Chrystusa Pana. Święty Jan stosuje w tym celu porównanie z przygotowaniami drogi i bram, któ­rymi ma wjeżdżać do miasta wielki Król. Skoro do ja­kiegoś miasta dotrze wiadomość, że ma je nawiedzić wielki dostojnik albo król, najpierwszą troską mieszkań­ców jest oczyszczenie i wyrównanie drogi, aby ją uczy­nić jak najwygodniejszą i najwspanialszą i aby mo­narcha wkraczający do miasta odniósł już na samym wstępie jak najlepsze wrażenie. Aby drogę można wy­równać, trzeba posługiwać się przyrządami mierniczymi, które wskazują, co się odchyla od prostej linii i gładkiej powierzchni.

W Adwencie oczekujemy przybycia Króla wszystkich królów, dlatego też wypada, abyśmy Mu przygotowali jak najwspanialszą drogę do naszego serca. Otóż zasadą kierowniczą dla wszystkich naszych myśli, słów i uczyn­ków, ma być Wola Boża, gdyż ona tylko zmierza do Jego Chwały i naszego zbawienia. Wola ta znana nam jest z Przykazań Bożych i kościelnych, z obowiązków naszego stanu, z Świętej Reguły i Konstytucji, z rozkazów na­szych przełożonych, wreszcie z przykładów Chrystusa Pana i Jego Świętych. Co się odchyla od tej kierowniczej zasady albo idzie w przeciwnym kierunku, schodzi też z dobrej drogi i prowadzi nas na manowce. Na tych bocznych drogach na pewno nie spotka nas Zbawiciel, który wszystko wykonuje według Woli Swojego Ojca. Nie dojdziemy do zjednoczenia się z Panem Bogiem, póki nie porzucimy zdecydowanie błędnej drogi i nie wstąpimy na wytkniętą drogę cnoty.

 

II. — Rozważ dalej, że przy tym przygotowaniu drogi, wszystko co wystaje ponad miarę, musi być usunięte, a co nie dostaje do pełni, musi być uzupełnione. Pycha, zuchwalstwo, które sprzeciwia się Przykazaniom Bożym, rozporządzeniom Świętej Reguły i przełożonych, podobne są do gór i pagórków, które stanowią nieprzebytą prze­szkodę przyjściu Pana Boga do naszego serca, i dlatego muszą być zniesione przez doskonałe posłuszeństwo. Prawda, że wymaga to wielkiej pokory i ofiary z własnego zda­nia. Ale widzimy, że bez ofiary, bez wielkoduszności, nie dokonamy niczego wielkiego w życiu i ani na krok nie postąpimy naprzód ku świętości. Trzeba nam więc być wielkodusznymi w wydawaniu walki swojej zarozu­miałości, przywiązaniu do własnego zdania i wygodnic­twa. Wszystkie bowiem myśli, słowa i uczynki, które nie zmierzają ku Chwale Bożej ale jedynie ku naszej własnej wygodzie, czynią drogę kamienistą, ostrą i uciążliwą dla przychodzącego Króla.

Wszystkie te przeszkody musimy znieść całkowicie. W jaki sposób? Przez odno­wienie w sobie czystej intencji. Wejdźmy w siebie i za­stanówmy się, w jakim duchu wykonujemy swoje obo­wiązki i prace; może tylko dlatego, że te prace i obo­wiązki są nam miłe. Tracimy przez to wiele zasług. Od wielu osób Pan Bóg nie żąda niczego ponad to co czynią; żąda jedynie, aby to co czynią, czyniły bezinteresownie, to jest dla Jego Chwały. Dobra intencja to wspaniała brama, którą Łaska wchodzi do duszy.

  

 

Modlitwa.

Mój Boże i Panie, dziękuję Ci z całego serca, żeś mi ukazał prawą drogę i tak mną pokierowałeś przez Łaskę powołania, że Ty do mnie a ja do Ciebie mogę się z łatwością dostać. Niestety, dotychczas często schodziłem na manowce w swoim życiu zakonnym, czyniąc często wolę własną, żywiąc niedo­skonałe intencje, unikając niskich prac i mało jak mi się wydawało zaszczytnych obowiązków. Przeto żałuję serdecz­nie, że odchylałem się od bezpiecznego kierunku wskazują­cego mi Boską Twoją Wolę. Wezwałeś mnie do siebie na drogę posłuszeństwa i wspólnego życia, a ja z tej drogi bardzo często zbaczałem i szedłem raczej za moją niż Twoją Wolą. Pragnę już odtąd iść prostą ścieżyną wiodącą na szczyt góry świętości, ale Ty kieruj mną we wszystkim. Oddaję zdecydo­wanie wolę swoją w Twoje Ręce, abyś mną rządził i posługiwał się jako rzeczą i własnością Swoją. Amen.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. poznania Nauki katolickie. Okres Bożego Narodzenia – Adwent.
  2. uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu.
  3. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP — dzień 16
  4. Nowenna na cześć Bożego Narodzenia na pamiątkę oczekiwania Najświętszego Dzieciątka Jezus – Dzień pierwszy.
  5. Nowenna do Najświętszej Maryi Panny przez 9 dni oczekiwania porodzenia Zbawiciela świata przed Narodzeniem Jego – dzień 1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023