Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie. 

DOBRY PASTERZ.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Przychodzę do Ciebie, o Jezu, Dobry mój Pasterzu, prowadź mnie na pastwiska życia wiecznego.

Rozważanie.

1. W słodkiej postaci Dobrego Pasterza streszcza dzisiejsza liturgia wszystko, co Pan Jezus uczynił dla naszych dusz.

Pasterz jest wszystkim dla swych owieczek: jest ich życiem, ich pokarmem; ich bezpieczeństwo spoczywa całkowicie w jego rękach, i jeśli jest dobry, pod jego opieką owieczki nie potrzebują się lękać, niczego im nie zabraknie.

Pan Jezus jest Dobrym Pasterzem w całym tego słowa znaczeniu. On nie tylko kocha, karmi Swe owieczki, opiekuje się nimi, lecz daje im życie i to kosztem Swego Życia. Przez Wcielenie Swoje Syn Boży przychodzi na ziemię szukać ludzi, którzy podobni zbłąkanym owcom, opuścili owczarnię i zagubili się w ciemnej dolinie grzechu. Przychodzi do ludzi jako najmiłościwszy Pasterz, i dla większego dobra swej trzody nie waha się dzielić jej losów. Dzisiejsza Lekcja (1 Piotr 2, 21-25) przedstawia Go nam właśnie jak bierze na Siebie nasze grzechy, by nas uleczyć przez Swą Mękę: ,,On Sam w Ciele Swoim zaniósł grzechy nasze na krzyż, abyśmy, umarłszy dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości, gdyż przez Mękę Jego zostaliście uleczeni. Byliście bowiem jako owce błądzące, ale teraz powróciliście do Pasterza i biskupa dusz waszych”. ,,Jam jest Pasterz Dobry – powiedział Pan Jezus – i za moje owce oddaję nawet Życie Moje”. A w Pacierzach Kapłańskich na okres wielkanocny Kościół Święty nieustannie śpiewa: ,,Zmartwychwstał Dobry Pasterz, Który oddał Życie za Swe owce i raczył śmierć ponieść za Swoją trzodę”. Czy można dać lepszą syntezę Dzieła Odkupienia? I jeszcze okazalej nam się ono przedstawia, gdy z Ust Pana Jezusa słyszymy oświadczenie: ,,Przyszedłem, żeby miały życie i obficie miały” (Jan 10, 10). Istotnie, Pan Jezus może każdemu z nas powiedzieć: ,,Co mógłbym jeszcze dla ciebie zrobić, czegom już nie uczynił? (zob. Iz 5, 4). Obyśmy oddając się Mu, nie stawiali granic naszej wielkoduszności, podobnie jak On nie stawiał ich w oddaniu się nam.

2. Pan Jezus mówi jeszcze: ,,Znam Swoje owce i one Mnie znają; jako Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca” (Jan 10, 11-16). Chociaż nie ma tu mowy o zrównaniu, ale o zwykłym podobieństwie, wielkie to jednak dla nas pokrzepienie i zaszczyt, że Pan Jezus lubi porównywać Swój stosunek do nas ze Swym stosunkiem do Ojca. W czasie Ostatniej Wieczerzy także powiedział: ,,Jako Mnie umiłował Ojciec, i Ja was umiłowałem” i jeszcze: ,,Aby wszyscy byli jedno, jako Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni byli jedno w Nas” (Jan 15, 9; 17, 21). To nam pokazuje, że między nami – owcami a Panem Jezusem – naszym Pasterzem zachodzi nie tylko więź znajomości, lecz i miłości, i więcej nawet, bo wspólnoty życia, na podobieństwo tej, jaka istnieje między Synem a Ojcem. Do tej łączności z naszym Panem Bogiem – aż tak głębokiej, że pozwala nam uczestniczyć w Jego Życiu wewnętrznym – dochodzimy właśnie przez Łaskę, wiarę i miłość, które nam wysłużył Dobry Pasterz, oddając za nas Swe Życie.

I oto między Dobrym Pasterzem a Jego owieczkami wytwarza się ścisły związek miłosnego poznania, tak głęboki, że Pasterz każdą ze Swych owieczek zna z osobna i każdą nazywa po imieniu, a one poznają Jego Głos i posłusznie za Nim idą. Każda dusza może powiedzieć: Pan Jezus zna mnie i kocha nie ogólnie ani abstrakcyjnie, lecz indywidualnie, wraz z moimi potrzebami, pragnieniami, z całym moim życiem. A dla Pana Jezusa znać mnie i kochać, to znaczy uczynić mnie dobrym, coraz bardziej otaczać Swą Łaską, uświęcać. Właśnie dlatego, że Pan Jezus mnie kocha, nazywa mnie po imieniu. Wzywa mnie, gdy w czasie modlitwy otwiera przede mną nowe horyzonty życia duchowego, lub pozwala mi lepiej poznać moje wady, moją nędzę. Wzywa mnie, gdy upomina lub oczyszcza przez oschłość, a także gdy pociesza i dodaje otuchy, darząc duszę nowym zapałem. Wzywa mnie, gdy daje mi odczuć potrzebę większej wspaniałomyślności, lub domaga się ofiary, czy udziela radości, a jeszcze więcej, gdy rozbudza w mej duszy głębszą ku sobie miłość. Na każde Jego wezwanie, powinienem odpowiadać jak miłująca owieczka, która zna Głos swego Pasterza i zawsze za Nim idzie.

Rozmowa.

,,O Panie, jesteś moim Pasterzem i na niczym mi nie zbywa, na miejscu paszy pozwalasz mi spoczywać, do źródeł wody ożywczej mnie wiedziesz i prowadzisz ścieżkami sprawiedliwości. Choćbym nawet chodził wpośród ponurej i ciemnej doliny, nie będę się bał złego, bo Ty jesteś ze mną. Twoja laska i kij pasterski są moim pokrzepieniem. Zastawiłeś mi stół ku zawstydzeniu nieprzyjaciół moich, namaściłeś olejkiem głowę moją, a kielich mój napelnion po brzegi” (Ps 22). O Panie, słodki mój Pasterzu, co mogłeś dla mnie uczynić, a nie uczyniłeś? co mogłeś mi dać, a nie dałeś? Ty Sam stałeś się moim pokarmem i napojem. A czyż jest pożywienie zdrowsze, słodsze i bardziej zbawienne nad Ciało i Krew Twoją?”

,,O Najłaskawszy Panie Jezu Chryste, Słodki mój Pasterzu, cóż oddam Ci za wszystko, co mi dałeś? Czym odwdzięczę Ci się za Dar Ciebie Samego? Gdybym nawet zdołał po tysiąckroć oddać Ci się, byłoby to niczym, gdyż niczym jestem w porównaniu z Tobą. Ty, tak wielki, bez żadnej mojej zasługi umiłowałeś mnie, mimo żem tak nędzny, niegodziwy i niewdzięczny! Wiem, o Panie, że Miłość Twoja jest Niezmierzona i Nieskończona, bo Sam jesteś Niezmierzony i Nieskończony. Racz zatem, o Panie, nauczyć mnie jak mam Cię miłować”.

,,Milość moja, o Panie, nie jest darem darmo danym, bo się Tobie należy. Choć nie mogę Cię kochać tak jak powinienem, Ty łaskawie przyjmujesz słabą moją miłość. Więcej Cię kochać będę, jeśli raczysz wspierać moje wysiłki, lecz nigdy jednak nie zdołam Ci dać tyle, ile na to zasługujesz. Obdarz mnie więc jak najżarliwszą miłością, abym za Łaską Twoją kochał Cię, podobał się Tobie, służył Ci, zachowywał Twoje przykazanie, nie oddalał się od Ciebie ani teraz, ani w przyszłości, lecz trwał zjednoczony z Tobą w miłości na wieki wieków” (czcig. R. Jordan). Amen.