Zmartwychwstanie Pańskie

 

 

 

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

 

 

 

 

 

Rozmyślanie pierwsze

Pan Jezus Dobrym Pasterzem,

I. Który z Miłości ku duszom oddaje za nie Życie,

II. i tak poleca czynić wszystkim przełożonym.

 

 

,,Dobry pasterz duszę swą daje za owce swoje” — (Jan 10, 11).

 

I. — Jedną z najpiękniejszych nazw, jakie sobie nadał Pan Jezus, jest miano ,,Dobrego Pasterza”. Nazwał już siebie początkiem i końcem, światłem i życiem. Porównania to głębokie. Ale swoją duszę i serce pokazuje nam najprzystępniej, gdy powiada: ,,Jam jest Pasterz Dobry”. Jeśli Zbawiciel porównuje siebie do dobrego pasterza, to chce przez to objawić usposobienie swego serca ku wiernym. Nie dość Mu było tego, że nas poprowadził na pastwiska Nauki Swojej, że nawet nakarmił nas Swoim własnym Ciałem i Krwią, nie dość Mu było, że nas zaopatrzył w pokarm duchowny i cielesny, że dając nam przykład szedł przed nami drogą cnoty i mężnie nas bronił przed wilkami piekielnymi. Oddał jeszcze Swe Życie, aby ludzi od śmierci wiecznej ratować i życie Łaski i Chwały im wyjednać. Ojciec Niebieski okazał nam już wielką Miłość, że posłał na ten świat Swego Jednorodzonego Syna, ale Miłość Syna niemniej była wielką. Przyszedł jako Dobry Pasterz z Nieba, aby szukać zbłąkanych owieczek i z Miłości ku nim umarł dobrowolnie, On, Który miał Moc oddać Swe Życie i znowu Je wziąć, jak Sam poświadcza słowami: ,,Dlatego miłuje Mnie Ojciec, że Ja kładę Duszę Moją, abym Ją znowu wziął. Nikt nie bierze Jej ode Mnie, ale Ja Ją kładę Sam od Siebie i mam Moc położyć Ją i mam Moc znowu wziąć Ją” (Jan 10, 17-18) Nawet byłby gotów, gdyby tego było potrzeba, za każdą pojedynczą z osobna duszę znowu wszystko wycierpieć i Swe Życie na nowo ofiarować. Kto może pojąć Nieskończoną Miłość naszego Boskiego Dobrego Pasterza?

Mój Jezu, muszę z Św. Augustynem zawołać: ,,Byłem zgubiony, a Ty przyszedłeś ratować mnie, oddałeś Krew Swoją jako cenę mego Odkupienia, umiłowałeś mnie nawet więcej niż Samego Siebie, ponieważ chciałeś za mnie umrzeć!”

 

II. — Boski Pasterz mógł nas odkupić jedną kroplą Najdroższej Krwi Swojej, ale On chciał oddać wszystką Krew Swoją, nawet Swoje Życie i znowu je odebrać. Uczynił to, aby Odkupienie nasze było przeobfite, a także aby nas zachęcić do swego naśladownictwa, abyśmy upewnieni w nadziei zmartwychwstania i wiecznego żywota nie lękali się ani cielesnych, ani duchownych udręczeń, a nawet śmierci.

Zapewne nikt z ludu izraelskiego nie miałby odwagi przechodzić przez rozdzielone Morze Czerwone, gdyby Mojżesz nie szedł naprzód i nie pokazał, że można przechodzić bezpiecznie bez wszelkiego niebezpieczeństwa. Tak też Chrystus Pan przechodził przed nami naprzód przez czerwone morze Swojej Męki i Śmierci – Święci Męczennicy poszli za Nim Życie Swoje za Wiarę oddając.

Więc i ty nie wahaj się wstąpić w ślady tych Świętych, iść za przykładem Pana Jezusa i mężnie z poddaniem przyjmować wszystkie przeciwności, a nawet śmierć samą z miłości ku Panu Jezusowi i ku twoim bliźnim. Codzienne jednakże współżycie z bliźnimi i obrona ich np. przed obmową nie wymagają od nas ofiary z życia. Potrzeba nieraz jedynie trochę odwagi, nieco uprzejmości i pokornej usłużności. Jeśli chcemy ukochać swych bliźnich, czy też jako przełożeni swoich podwładnych, wtedy wiedzmy, że można to czynić tylko własnym kosztem. Do miłości bliźniego idzie się tylko jedną drogą: przez samozaparcie. Twój Dobry Pasterz woła do ciebie i wszystkich owieczek Swoich: ,,Kto chce iść za Mną, niech zaprze samego siebie i niech bierze krzyż swój i niech idzie za Mną” (Mt 16, 24).

 

Modlitwa.

Jakże Dobrego mam Opiekuna, Stróża, Obrońcę i Pasterza w Jezusie! Czyż mogę się jeszcze czymś kłopotać i czegoś lękać? ,,Pan mną rządzi i na niczym mi schodzić nie będzie. Na miejscu paszy, tam mnie postawił, nad wodą posilenia wychował mnie, duszę moją pokrzepił. Prowadził mnie ścieżkami Sprawiedliwości dla Imienia Swego” (Ps 22, 1-3). Amen.

 

 

† † †

 

 

Rozmyślanie drugie

Pan Jezus, Dobry Pasterz, zna

I. Swoje owieczki

II. i one Go znają.

 

 

,,Jam jest pasterz dobry; znam swoje i one mnie znają” — (Jan 10, 14).

 

I. — W powyższych słowach zaznaczył Chrystus Pan Swoją Boską Wszechwiedzę, która winna być podstawą naszej ufności w Nim pokładanej. Jak owieczki czują się bezpieczne pod okiem pasterza, tak Chrystus Pan chce, abyśmy całkowicie na Nim polegali w przekonaniu, że znane Mu jest wszystko, cokolwiek nas dotyczy. Pan Jezus, Dobry Pasterz zna wszystkie Swoje owieczki od pierwszych chwil życia, troszczy się o nie i otacza je swoją opieką. On zna też ciebie, czuwa nad tobą, umiłował cię i obiecał ci wielką nagrodę za naśladowanie Go i Służbę Jemu. Gdy pasterz ewangeliczny ze stu swoich owiec jedną tylko zagubił poznał zaraz w jakim wielkim niebezpieczeństwie znalazła się zagubiona owieczka. Niezwłocznie wybrał się w drogę, pospieszył za nią, z wszelką starannością szukał jej, aż wreszcie znalazł ją, włożył z miłością na swoje ramiona i pełen radości odniósł do swojej owczarni. Jaką pociechą, jaką ufnością we wszystkich twoich potrzebach duchownych i cielesnych musi cię napełnić ta myśl: Jezus, mój Dobry Pasterz, zna mnie! On zna wszystkie moje sprawy; zna moje usposobienie i zdolności, zna przeszłość moją i przyszłość, zna moje prace i upadki, zna moje trudności i pokusy, zna moje smutki i radości, zna moje nadzieje, zna moją wiarę, zna moją miłość, zna moje wszystkie uczynki, zna każdą myśl, każde westchnienie, każdy akt strzelisty, zna każde drgnienie mego serca. On zna moją słabość i stoi przy mnie i wspiera mnie, On zna moje zasługi i wynagradza je, On widzi, gdy upadam i pomaga mi powstać. On lituje się nade mną jak ojciec nad synem swoim, jak matka nad dzieckiem swoim; mówi to przecież sam przez usta Proroka: ,,Izali może zapomnieć niewiasta niemowlęcia swego, aby się nie zlitowała nad synem żywota swego? A choćby ona zapomniała, wszakże ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49, 15).

 

II. — Jak Dobry Pasterz zna owieczki Swoje, tak one też Go znają. Znają jego głos i jego wygląd.

A czy my znamy naprawdę Jezusa Dobrego Pasterza? Czy znamy Jego Naukę? Jego Miłość? Czy znamy Jego Dzieła? A zwłaszcza, czy umiemy odróżnić głos świata lub głos miłości własnej od Głosu Chrystusa Pana? Jeśli nie idziemy za Panem Jezusem i nie słuchamy Głosu Jego, to znaczy, że Go naprawdę nie znamy tak, jak znać powinniśmy i nie zasługujemy na to, aby być nazwanymi owieczkami Jego. Dobre owieczki to te dusze zakonne, które natychmiast poznają i odpowiadają na jego głos, gdy przemawia do nich przez wewnętrzne natchnienia, albo przez swoich zastępców; One wiedzą dobrze, że w głosie swoich przełożonych słyszą głos swego pasterza. Słuchają Go chętnie i idą tam dokąd je wzywa: ,,Idą za nim, bo znają głos jego; za obcym nie idą, ale uciekają od niego, bo nie znają głosu obcych” (Jan 10, 4). Choćby je też wołał zły duch, albo świat, lub własna zmysłowość, nie zwracają na to uwagi, ale raczej uciekają od tego. O jak często, gdy znajdowałeś się w potrzebie duszy brzmiał we wnętrzu twoim pocieszający głos, był to cichy głos miłującego Dobrego Pasterza. Wierne owieczki znają też rękę i Łaskę Dobrego Pasterza, zarówno gdy świadczy im Dobrodziejstwa, jak i kiedy je karze, według wyrażenia pobożnego Joba: ,,Jeśliśmy przyjęli dobra z Ręki Bożej, złego czemu byśmy przyjąć nie mieli?” (2, 10).

 

Modlitwa.

O mój Jezu, Dobry Pasterzu! Ty karmisz duszę moją i ciało wyborową strawą duchowną. Pragnę w niej zawsze smakować i dzięki niej wzrastać i uświęcać się. Ty w Miłości ku mnie posunąłeś się tak daleko, że nie tylko jak Dobry Pasterz oddałeś za mnie, zgubioną owieczkę, Życie Swoje, ale oddałeś mi Siebie Samego za Pokarm i Napój. Przyznaję się dzisiaj, że nie znam Cię jeszcze tak, jak znać powinienem. Gdybym Cię znał, wtedy bym Cię zawsze był usłuchał. Przeto pomnóż moje poznanie Ciebie. Ty Sam objaw mi Ciebie. Amen.

 

† † †

 

 

Rozmyślanie trzecie

Odwieczny wybór do Łaski i zbawienia

I. jest przed nami zakryty dla naszego dobra,

II. ale ma swoje znaki dla naszej pociechy.

 

,,Znam moje i znają mnie moje” — (Jan 10, 14).

 

I. — ,,Znam Moje”; Słowa te najlepiej zrozumiał Święty Paweł, który w liście do Rzymian pisze o niezgłębionej Tajemnicy przeznaczenia. Pan Bóg znał nas od wieków widząc w Słowie Swoim i wybrał nas do Łaski na tym świecie i do Chwały w życiu wiecznym. Tajemnica ta, w której zamknięte są nasze losy, nie powinna budzić w nas lęku i niepokoju. Pan Bóg nasz jest Panem Bogiem Miłości, a upodobanie ma nie w potępianiu, lecz zbawieniu. Dlatego Tajemnica przeznaczenia winna wzbudzać w nas akty uwielbienia dla Wyroków Bożych: ,,Błogosławiony Bóg Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który ubłogosławił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym, Darami Niebieskimi w Chrystusie. Jako wybrał nas w Nim przed założeniem świata, abyśmy stali się świętymi i niepokalanymi w miłości przed Jego Obliczem. Przeznaczył też nas dla siebie na synów przybranych przez Jezusa Chrystusa z postanowienia Swej Woli, dla uwielbienia Chwały Łaski Swojej” (Rz 1, 3-6).

Jakkolwiek znane nam jest ogólne powołanie wszystkich, to jednak przeznaczenie każdego z nas pojedynczo wziętego jest przed nami ukryte. Pan Jezus chciał nas uspokoić, mówiąc: ,,Znam każdego z was od wieków. Ojciec zamknął was w moim sercu; Pamiętam o was”.

Bez wątpienia także i ty rad byś otrzymać zapewnienie o twoim odwiecznym wyborze do Łaski i Chwały, i wiedzieć czy wytrwasz w dobrym do końca; ale wiedz, że Pan Bóg nasze wybranie w tym życiu trzyma zakryte przed nami i to dla naszego dobra, dla pomnożenia naszych zasług, aby nas utrzymać w pokorze i skłonić do ufności w Panu Bogu. Gdyż ta niepewność utrzymuje nas w pokorze tak, iż nikt nie odważa się wynosić nad drugiego, ponieważ nie wie, czy jest godny miłości lub nienawiści, czy on w dobrym, a inny w złym wytrwa. Ta niepewność prowadzi nas do czystej Miłości Bożej, tak iż Pana Boga miłujemy, ponieważ On godzien jest Nieskończonej Miłości i pozostajemy Mu wierni choć jeszcze wiecznej nagrody pewnymi nie jesteśmy. Dlatego powiada Św. Bernard: ,,Jest rzeczą pewną, że Miłość Pana Boga nigdy nie zostaje bez nagrody, ale trzeba miłować nie dla nagrody”.

 

II. — Choć nasz odwieczny wybór do Łaski i Chwały zakryty jest przed nami, to jednak istnieją znaki, z których dla pociechy można czerpać silną nadzieję, że kiedyś razem z wybranymi będziemy chwalić i wielbić Pana Boga na wieki. Chrystus Pan porównuje bardzo często w Ewangelii Swoich wybranych do owiec, a to dla ich prostoty, łagodności, cierpliwości i posłuszeństwa. Tych, którzy posiadają te cnoty, nazywa ,,błogosławionymi” i każe się im radować iż ,,zapłata ich jest obfita w niebiesiech” (Mt 5, 12), że ,,oni posiądą Królestwo Niebieskie”, ,,że będą w nim nasyceni”. Stąd to wszyscy ci, którzy wezwani są do praktykowania tych cnót, czyli wstępują w stan zakonny, otrzymują od Pana Boga znak przeznaczenia swojego do Nieba. Żyjmy w duchu ośmiu błogosławieństw, a nie będziemy doznawać żadnych niepokojów na tle naszego wiecznego przeznaczenia. ,,Błogosławieni ubodzy duchem”, powiada Chrystus Pan, to jest dobrowolnie ubodzy i pokorni. Bądź zawsze pokorny, nie pogardzaj nikim, ceń siebie niżej od wszystkich! Oto masz już w sobie znak wiecznego wybrania. Dalej mówi Boski Mistrz: Błogosławieni cisi, błogosławieni pokój czyniący, błogosławieni cierpliwi”. Kto więc cierpliwie przyjmuje przeciwności i wzgardy, ten znowu ku pocieszeniu swojemu nosi w sobie znak wybrania.

 

Modlitwa.

O mój Jezu, Który jako Dobry Pasterz przyszedłeś z Nieba, nie aby wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników i szukać zgubionych owiec, oto także ja zbłądziłem jako zgubiona owca! Ale szukałeś mnie, odnalazłeś i przyniosłeś z powrotem do Swej Owczarni. O przebacz mi i daj mi pokorne, łagodne, pokojowe, czyste i cierpliwe serce. O Boski Baranku, Którego Ciało i Krew tak często przyjmuję w Komunii Świętej, udziel mi też twoich cnót, abym tu na ziemi nosił znaki wiecznego wybrania, a tam w Niebie mógł Ci towarzyszyć na wiecznie zielonych niwach Niebieskiej Chwały. Amen.

 

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Tajemnicy Odkupienia w miesiącu marcu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo kwietniowe do Tajemnicy Odkupienia.
  2. uczczenia Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023