II TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. ŚRODA. Rozmyślanie. Najwyższa Chwała Boża. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

NAJWYŻSZA CHWAŁA BOŻA.

Pewien stary obraz przedstawia Chrystusa Pana Ukrzyżowanego i Aniołów w postawie pełnej szacunku, zbierających do kielicha mszalnego Najświętszą Krew płynącą z Ran Jezusowych. Jest to obrazowe ujęcie katolickiej Prawdy, że na Ołtarzu jest Pana Jezusowa Krew wylana na Krzyżu i wszystka jej moc zbawcza. Św. Tomasz mówi: ,,Co jest owocem Męki Pańskiej jest też bez ograniczeń owocem Eucharystii”. Krew Pana Chrystusowa popłynęła najpierw dla uczczenia Boga Ojca.

1. Pierwszy cel naszego życia.

Wszystkie istoty: od najwyższego z książąt niebieskich do najmniejszego człowieka, od potężnych ciał niebieskich do maleńkiego ziarnka piasku, od dumnego drzewa-olbrzyma do niepozornej trawki, wszystkie są przez Pana Boga stworzone, wszystkie istnieją tylko przez Stwórczą Wolę i Miłość Pana Boga. Wszystkie muszą to uznać, służyć Panu Bogu, czcić Go i wielbić. To ich cel pierwszy i istotny. Przez Proroka Pan Bóg mówi: ,,Jam jest Pan, a oprócz Mnie nie masz Zbawiciela… Chwały Mojej nie oddam nikomu” (Ks. Iz 42, 8; 48, 11).

Stworzenia bezrozumne spełniają ten cel, chwalą i wielbią Pana Boga. Trzymają się nieomylnie Bożych Praw wypisanych w ich naturze. Nieskończona ich różnorodność, cudowna harmonia, tajemne siły, użyteczność i piękno, śpiewają pieśń pochwalną o Wielkości, Potędze, Mądrości i Dobroci Stwórcy. ,,Niech Cię sławią, Panie, wszystkie Dzieła Twoje!” (Ps 145/144/, 10). Czynią to jednak nieświadomie, kierowane instynktem. Tylko człowiek, obdarzony rozumem, król widzialnego stworzenia, może i powinien to uwielbienie i chwałę wraz ze swym własnym uwielbieniem i chwałą, jako świadome i wolne stworzenie zanieść przed Tron Boży. Świadomym aktem posłuszeństwa ma przyjąć Prawa Boże, uznając Pana Boga Panem Najwyższym. Głos człowieka ma włączyć się świadomie w potężną pieśń Chwały Bożej, jaką śpiewa cała przyroda.

Ale nie tylko to. Świat widzialny to tylko promień Wspaniałości Pana Boga. Cała Wielkość Pana Boga objawia się w Tajemnicy Życia Trójcy Najświętszej. O tej Tajemniczej Wspaniałości i Majestacie Bożej Istoty mówi nam Wiara. I za to, przede wszystkim, mamy Pana Boga chwalić i wielbić. Jako Stwórcę, Odkupiciela, jako Dawcę Świętości, od Którego pochodzi wszystko, co wielkie w nadprzyrodzonym świecie Łaski. Już teraz łączy nas w Nim mistyczna wspólnota życia, a ,,domownikami” Jego w pełnym znaczeniu będziemy dopiero w wieczności (Ef 2, 19). Wielbić Pana Boga słowem i czynem, modlitwą i życiem, to pierwszy i największy cel życia. Zwłaszcza dziś, kiedy wielu ludzi znieważa Pana Boga i bluźni. Jakąż my jednak Chwałę Panu damy? ,,Wysławiajcie Pana jak najwięcej możecie, bo jeszcze przewyższy dziwna Wielmożność Jego. Błogosławiąc Pana, wywyższajcie Go, ile będziecie mogli, bo większy jest nad wszelką chwałę… Któż Go ujrzy i wypowie, a kto Go wychwali jako jest od początku?” (Ks. Syr 43, 32-35). Jest Ktoś, kto to potrafi: Bóg-Człowiek, Pan nasz Jezus Chrystus. Dokonał tego wielką Ofiarą Golgoty, którą uwiecznia na Ołtarzach naszych, uwiecznia dla nas, abyśmy z Nim złączeni mogli doskonale wypełnić cel naszego życia.

— Zastosowanie. Cieszmy się serdecznie tą Chwałą Bożą, Która nie milknie dniem i nocą, Która Swą czystością i dostojeństwem przewyższa wszystkie pienia Nieba i ziemi na cześć Pana Boga, oraz wynagradza wszystkie bluźnierstwa szatana i złych ludzi.

— Postanowienie. Radować się Chwałą, jaką Pan Jezus składa Bogu Ojcu na Ołtarzach.

2. Wypełnienie celu przez ofiarę eucharystyczną.

Pan Jezus złożył Ojcu najwyższą Chwałę, oddając Swe Życie na Krzyżu dobrowolnie, z Miłości i posłuszeństwa dla Woli Ojca (zob. J 14, 31). Czynem tym wobec Nieba i ziemi zaświadczył, że Wola Ojca jest Prawem najwyższym, że wypełnić Ją należy bez sprzeciwów, z miłością, choć domaga się ofiary najcięższej. Było to uznanie Władzy Boga-Ojca i Boga-Stwórcy, Jego Prawa do naszego posłuszeństwa i naszej miłości. Uroczystszego i bardziej imponującego uznania nie można pomyśleć. Uznana została nie tylko Najwyższa Władza Pana Boga, ale także Jego Świętość i Sprawiedliwość, domagająca się takiego zadośćuczynienia za grzech. Przede wszystkim jednak w Ofierze Krzyża ukazana została ludziom Miłość Pana Boga. Swemu umiłowanemu Synowi kazał Bóg Ojciec podjąć za nas pokutę (zob. J 3, 16). Godność Osoby Syna Bożego nadaje wartość nieskończoną uwielbieniu, jakie złożył w Ofierze Krzyżowej. Z Ołtarza Krzyża wzniósł się ku Niebu hymn pochwalny, który przyniósł Bogu Ojcu taką Chwałę, jakiej całe stworzenie widzialne przez tysiące lat, ani całe Niebo przez wieczność dać nie potrafią.

Ten hymn pochwalny brzmi dalej na naszych Ołtarzach, na których ponawia się wciąż Ofiara Golgoty. Zjawia się na nich ten Sam Ofiarnik z tą samą Ofiarą i tym samym usposobieniem. W każdej Mszy Świętej Pan Jezus oddaje Ojcu taką Chwałę, jakiej Mu tysiąc światów ani dać, ani zabrać nie potrafi. Czyni to za nas i z nami, członkami Swego Mistycznego Ciała. Wszyscy możemy rękami kapłanów podnosić ku Niebu Hostię i Kielich i wraz z nimi wymawiać ufnie słowa: ,,Przez Niego i z Nim i w Nim Tobie, Bogu, Ojcu Wszechmogącemu w Jedności Ducha Świętego wszelka Cześć i Chwała”. Ofiara Eucharystyczna spełnia to, co Pan Bóg uroczyście zapowiedział przez Proroka: ,,Od wschodu słońca aż do zachodu wielkie jest Imię Moje między narodami i na każdym miejscu poświęcają i ofiarują Imieniowi Memu ofiarę czystą” (Mal 1, 11).

— Zastosowanie. Z tą chwałą, jaką Pan Jezus składa Bogu Ojcu, łączmy świadomie nasze uwielbienia. Dbajmy o godne odprawianie Najświętszej Ofiary! Z jaką miłością wzruszającą Św. Franciszek sam o to się troszczył i przypominał to wszystkim duchownym i przełożonym Zakonu. Konstytucje kapucyńskie postanawiają, by kościoły, Ołtarze i szaty kościelne były wprawdzie proste i ubogie, ale bardzo czyste, schludne; aby ,,Ojcowie odprawiali Mszę Świętą z pokorą i szacunkiem, z wiarą i pobożnie”, aby bracia i klerycy ,,ze czcią i pobożnie jak Aniołowie Boży uczestniczyli w Świętych Tajemnicach”. Nie wolno nam żadnym fałszywym tonem zakłócać Chwały Bożej, jaka się spełnia na Ołtarzu. I czynności zewnętrzne i serce ma się harmonijnie zestroić z pieśnią uwielbienia, która w cichej chwili Przeistoczenia wzniesie się ku Niebu. Nasze życie niech również przy Ołtarzu ulegnie konsekracji i przeistoczy się w Chwałę Bożą. Ofiara Eucharystyczna niech zmieni nasz zwykły dzień i prace, modlitwy, radości i cierpienia w głośne Semper laus Deo! Wszystko na Chwałę Bożą przez Chrystusa Pana naszego.

— Postanowienie. Przy Ołtarzu i w życiu łączyć się z Chwałą, jaką Pan Jezus składa Bogu Ojcu na Ołtarzach.

Modlitwa.

Dziękuję Ci, Boże mój, że przez Ofiarę Eucharystyczną już na ziemi mogę śpiewać wieczny hymn Nieba: ,,Siedzącemu na Tronie Cześć, Chwała i Potęga na wieki wieków!” (Ks. Obj 5, 13). Wybacz mi brak szacunku i wszelką opieszałość w Twej Służbie! Niech moja modlitwa i moje życie jak wonny dym kadzidła wznosi się ,,dla Ciebie na wonność wdzięczności” (Ef 5, 2). Amen.

© salveregina.pl 2023