III TYDZIEŃ PO TRZECH KRÓLACH. Niedziela. Rozmyślanie. Nauki o modlitwie płynące od setnika i trędowatego. CHLEB POWSZEDNI.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Od setnika i od trędowatego w Ewangelii powinniśmy uczyć się

I. zachowywania w modlitwie pokory

II. oraz ufności.

„Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale rzeknij tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój’’ — (Mat. 8, 8).

I. — Dwa przykłady podane w dzisiejszej Ewangelii uczą nas dobitnie, jakie przymioty winna posiadać nasza modlitwa, aby mogła być wysłuchana. Powinniśmy prosić Pana Boga z wiarą, z pokorą i poddaniem się Jego Woli, z ufnością, oraz wytrwałością. O warunkach tych, które podkreśla każdy katechizm, często się zapomina. Czy nie jest to przypadkiem przyczyna bezskuteczności naszych modlitw? Oto dzisiejszy trędowaty i pogański setnik uczą nas doskonałej modlitwy. Rozważ pokorę biednego trędowatego, który nie odważył się wyjść na wzgórze do Pana Jezusa, a tym mniej jeszcze siłą przeciskać się przez lud, aby stanąć przed Panem Jezusem. Czekał cierpliwie i pokornie, aż Sam Pan Jezus zstąpi z góry. Wtedy padł na kolana, oddał Mu cześć i prosił pokornie o zdrowie słowami: „Panie, jeśli chcesz, możesz mnie uzdrowić”. Również setnik nie ważył się we własnej osobie ukazać przed Panem Jezusem, ale przez przyjaciół swoich, żydów, polecił prosić Pana Jezusa aby przywrócił zdrowie jego słudze. Ale gdy usłyszał, że Sam Pan Jezus chce w tym celu przyjść do jego domu, wyszedł naprzeciw Niego i odezwał się w te słowa: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój”. Dał przez to poznać, że nie dla innej przyczyny jak właśnie z powodu pokory posłał przyjaciół swoich do Pana Jezusa, nie czując się godnym sam stanąć przed Jego Obliczem.

Mówili do Pana Jezusa, że ten setnik zasługuje nawet na ich nagrodę i że wybudował im synagogę; sam zaś setnik mówił: Panie, nie jestem godzien. Święty Ambroży zwraca się do niego i powiada: właśnie przez to będziesz godzien, ponieważ uznajesz się za niegodnego. Święty Paweł uważa się za niegodnego nazywać się Apostołem. Chrystus Pan zaś nazywa go naczyniem wybranym i Apostołem narodów. Ta ręka, którą Święty Jan Chrzciciel uważał za niegodną, aby rozwiązała rzemyk u obuwia Syna Bożego, przy Chrzcie w Jordanie wzniosła się ponad Głowę Chrystusa Pana. Męczennicy wyznają ze Świętym Pawłem Apostołem, że cierpienia ich nie są godne przyszłej Chwały, a Duch Święty mówi przez usta Salomona: „Bóg ich doświadczył i uznał ich za godnych siebie” (Ks. Mądr. 3, 5).

II. — Dwaj ludzie przytoczeni w dzisiejszej Ewangelii uczą nas także ufności w modlitwie. Obaj uważali się wprawdzie za niegodnych, aby ich Pan Jezus wysłuchał, ale mimo to nie upadali na duchu, lecz z wiarą i ufnością wołali do Niego.

Im bardziej czujesz się niegodnym Łaski Bożej, im więcej sobie samemu nie dowierzasz, tym silniejszą powinna być twoja ufność w Zbawicielu. Dlatego posługuj się słowami setnika przed Komunią Świętą, aby w ten sposób wyrazić swoją niegodność, a zarazem i wiarę w Jego Potęgę, oraz ufność w Jego Dobroć. „W każdej modlitwie — powiada Święty Paweł Apostoł — i błaganiu z dziękczynieniem, niech prośby wasze znane będą Bogu” (Flp 4, 6). Chce przez to powiedzieć: nasza ufność powinna być tak wielką, żebyśmy z każdą prośbą łączyli już dziękczynienie, jak gdyby do prośby naszej już się Pan Bóg przychylił i otrzymali to, o cośmy prosili. Zbawiciel powiada: „Proście, a otrzymacie”; jakże bliskie jest prośbie naszej spełnienie się tego, o co prosimy.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Modlitwa.

O Najdobrotliwszy Jezu, Ty nikomu nie dajesz odchodzić od Ciebie bez pociechy i Łaski, ktokolwiek przystępuje do Ciebie z pokornym i pełnym ufności sercem. Ty jesteś Żywym Źródłem, z Którego przez pokorę i ufność czerpać można wszystkie Łaski. Oświeć mój rozum, abym tak dobrze poznał moją niegodność, jak też Twoją Potęgę i Dobroć, abym z serca upokarzał się i zawsze z dziecięcą ufnością uciekał się do Twojej Dobroci. Przeto zwracam się do Ciebie słowami Matki Kościoła: „Ponieważ nas dopuszczasz, Panie, do udziału w tak wzniosłych Tajemnicach, uczyń nas też, prosimy, prawdziwie godnymi Ich skutków”. Amen.

Zachęcamy do: