III TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Sakrament Pokoju i Miłości. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

SAKRAMENT POKOJU I MIŁOŚCI.

Trzydziesty czwarty Kongres Eucharystyczny w 1938 r. w Budapeszcie odbywał się pod hasłem: ,,Eucharystia więzią miłości”. Była w tym głębsza myśl, Na świat padał już cień drugiej wojny światowej. Imponująca manifestacja miała jeszcze raz przypomnieć światu Boży ,,Sakrament pokoju i jedności”, jak zwie Eucharystię Katechizm Rzymski.

1. Najwymowniejsze wezwanie do jedności.

Według rozumienia pierwszych wieków Chrześcijaństwa same postacie eucharystyczne wzywają komunikujących do jedności i miłości. Łączą one bowiem wielość z jednością. Chleb sporządza się z wielu ziaren, a wino z wielu jagód. Podkreśla to modlitwa przy ofiarowaniu z pierwszego stulecia: ,,Jak ten połamany chleb był rozsiany na zboczach gór, a zebrany stanowi jedno, tak Kościół Twój od krańców ziemi niech się zgromadzi w Królestwie Twoim” (Nauka Dwunastu Apostołów, 9, 4). Ojcowie z wielkim zamiłowaniem wracają do tej myśli. Św. Augustyn wzywa: ,,Pamiętajcie, że ten chleb powstał nie z jednego ziarna, ale z wielu. Tak samo jest i z winem. Wiele jagód zwisa z grona, lecz sok ich spływa w jedność. Chrystus Pan tak nas nauczył. Tajemnicę naszej jedności i pokoju uświęcił przy swym Stole” (Serm. 272. Tract. 26 in Joannem).

Wyraźniej niż postacie wzywa do jedności i miłości uczta eucharystyczna. Wspólne zasiadanie do jednego stołu jest zawsze i wszędzie wyrazem duchowej jedności. Kto trzyma się z daleka lub jest odsunięty od stołu rodzinnego, powoduje zgrzyt w duchowej wspólnocie. Jeśli więc wszyscy: młodzi i starsi, bogaci i biedni, prości i wykształceni przychodzą razem do Stołu Eucharystycznego; jeśli wszyscy bez żadnej różnicy pożywają jedno Ciało i Krew Chrystusa Pana, to powinni tworzyć jedność według słów Apostoła: „Wszyscy jedno jesteście w Chrystusie Jezusie” (Gal 3, 28).

,,A chleb, który łamiemy, czyż nie jest uczestnictwem w Ciele Pańskim? Bo wielu nas jest jednym chlebem i jednym ciałem, wszyscy, którzy jednego chleba uczestnikami jesteśmy” (1 Kor 10, 16-17). Św. Jan Złotousty tak wyjaśnia tę myśl: „Ciebie nie karmi inny chleb, a owego inny, ale wszystkich karmi ten sam chleb. Jeśli więc wszyscy w jednym chlebie udział bierzemy, jeśli wszyscy stajemy się tym samym, dla- czego potem nie okazujemy tej samej miłości i nie stanowimy pod tym względem jedności?” (In 1 Kor.). Kościół modli się o to w święto Bożego Ciała: ,,Prosimy Ciebie, Panie, użycz łaskawie Kościołowi Twemu Darów jedności i pokoju, które mistycznie wyraża ofiara przez nas składana”.

— Zastosowanie. Zbliżamy się co dzień do „Sakramentu pokoju i miłości”, słyszymy wezwanie do miłości, czerpiemy siłę do jego wypełnienia. Wspólna Ofiara Eucharystyczna, rodzinny stół eucharystyczny ma być wyrazem duchowej jedności i do niej wezwaniem. Tu ma się ona odświeżać, pogłębiać i wzmacniać.

Przed Komunią Świętą usuńmy z serca wszelki gniew i niechęć do bliźnich. Na tym polega głębokie znaczenie praktykowanego w niektórych Zgromadzeniach zwyczaju, wzajemnego przepraszania się przed Komunią Świętą. To jest również uzasadnienie Confiteor i Misereatur. Jakże można od- ważyć się przyjmować codziennie ,,Sakrament pokoju i miłości”, a przy tym gniewać się na bliźniego lub okazywać mu niechęć? Przypomnijmy sobie słowa Zbawiciela: ,,Jeśli poniesiesz dar twój do ołtarza, a tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw dar twój przed ołtarzem, a idź pojednać się najpierw z bratem twoim. A potem przyjdziesz i złożysz dar twój”. W Nauce Dwunastu Apostołów czytamy upomnienie: ,,Kto ma spór z przyjacielem, nie powinien być na Eucharystii, póki się nie pojedna” (14, 2).

— Postanowienie. Rozwijać w sobie uczucia bratniej miłości wyrozumiałej i uczynnej oraz modlić się za innych.

2. Najskuteczniejszy środek zachowania jedności.

Zasiadanie przy wspólnym stole oznacza duchową więź między współbiesiadnikami. Jest jakaś siła, która stwarza tę więź jedności, zbliża do siebie ludzi razem się posilających. Uczta eucharystyczna przewyższa pod tym względem każdą inną ucztę. Spożywamy wszyscy Ciało Chrystusa Pana, dlatego we wszystkich pogłębia się strumień życia Chrystusowego. Przez miłość ,,wrastają mocniej w Chrystusa, który jest Głową” (Ef 4, 15), a jednocześnie zrastają się ściślej z innymi członkami Chrystusowymi. Wzrost w miłości bratniej jest równie istotnym owocem Komunii Świętej jak wzrost w miłości do Chrystusa. Św. Cyryl Aleksandryjski mówi, że „przez Ciało Jednorodzonego stajemy się jednym ciałem z Nim samym i między sobą” (In Joannem, 11, 11). Dlatego w pierwotnym Kościele Świętym Ołtarz służył jednocześnie za stół, na którym uczestnicy Ofiary i Stołu Pańskiego składali dla ubogich dary swej miłości. Wspólnota ofiary i Stołu była początkiem uczynnej miłości wzajemnej. Św. Justyn Męczennik mógł chlubić się wobec pogan, że chrześcijanie święcący wspólnie Eucharystię żyją również w zgodzie z sobą i wzajemnie sobie pomagają (1 Apol. 67). W dwudziestojednowiekowej historii Kościoła Świętego Sakrament Miłości jest najgłębszą podstawą heroicznej miłości Chrystusa Pana i bliźniego. Sakrament Miłości wiąże się ściśle z Przykazaniem Miłości, wyjaśnia je, opromienia i daje siłę do jego wypełnienia.

— Zastosowanie. Po Komunii Świętej módlmy się jedni za drugich, pamiętajmy o wszystkich pracach, troskach, potrzebach naszych współbraci, krewnych i dobrodziejów. Św. Ambroży pięknie mówi: ,,Kiedy się tylko za siebie modlisz, modlisz się tylko sam jeden za siebie. Kiedy się modlisz za wszystkich, wszyscy modlą się za ciebie, bo ty przecież we wszystkich się modlisz” (De Cain et Abel. 1, 9, 39).

Od Stołu Pańskiego nieśmy w szare życie miłość przebaczającą, wyrozumiałą i uczynną. Komunia Święta zobowiązuje nas do miłości. To przedłużenie Komunii duchowej z Chrystusem Panem. Znane jest dawne powiedzenie: Vidisti fratrem, Dominum vidisti; ,,Spotykając brata Chrystusa spotykasz”.

— Postanowienie. W Komunii św. czerpać moc do niesienia miłości w szarzyznę dnia powszedniego.

Modlitwa.

,,Tchnij w nas Panie, Ducha Miłości Twojej, a tym, których karmisz jednym Chlebem, zjednocz serca w Dobroci Twojej” (Kolekta w piątek po Popielcu). Amen.

Zachęcamy do: