III TYDZIEŃ WIELKIEGO POSTU. Wtorek. Rozmyślanie. Przed Piłatem. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

UWAGA!

We wtorki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 3, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

Rozmyślanie.

PRZED PIŁATEM.

Wyrok śmierci wydany przez Najwyższą Radę musiał być potwierdzony przez wielkorządcę rzymskiego (zob. Jan 18, 31). Dlatego poprowadzono Pana Jezusa do znienawidzonego Rzymianina. Była to wczesna godzina ranna, zależało bowiem bardzo na pośpiechu. Natychmiastowe przekazanie sprawy władzom rzymskim miało zapobiec wystąpieniu ludu w obronie Pana Jezusa, czego wciąż się obawiano, Zależało im również na tym, aby wyrok był wykonany jeszcze przed wieczorem, to znaczy przed rozpoczęciem Świąt Wielkanocnych. Co za tragedia! Naród izraelski wydaje oto w ręce pogan Mesjasza, oczekiwanego z utęsknieniem od tysięcy lat.

1. Spotkanie.

Starsi żydowscy zamierzali oświadczyć namiestnikowi rzymskiemu, że chodzi o sprawę bardzo pilną, o wyrok na człowieka niebezpiecznego dla państwa. Właśnie w celu jego ujęcia prosili poprzedniego dnia o posiłki wojskowe. Czekali niecierpliwe przed pałacem, z którego tarasu zazwyczaj przemawiał namiestnik. Piłatowi jednak nie spieszyło się tak jak żydom. Zbudzony o tak wczesnej porze nie był bynajmniej w dobrym humorze. Wreszcie wyszedł na taras. Najpierw zwrócił badawcze spojrzenie na skazańca, który stał w pierwszym szeregu, w więzach i pod strażą. Piłat jest rozczarowany. Zamiast jakiegoś typowego przestępcy, widzi poważną, milczącą postać, która nawet w więzach zachowuje postawę nakazującą szacunek. Bystry Rzymianin od razu poznaje, że jest tu coś nie w porządku. Stąd krótkie, opryskliwe pytanie: „Co za oskarżenie wnosicie przeciw Temu Człowiekowi?” (Jan 18, 29). Pytanie, zwłaszcza zaś ton, jakim przemówił Piłat, rozgniewały członków Najwyższej Rady. Skoro oni, najwyższa władza sądownicza narodu uznali, że ten człowiek zasłużył na śmierć, spodziewali się, że Rzymianin uszanuje ich wyrok, zatwierdzi go i zarządzi jego wykonanie. A oto on chce na nowo podjąć cały przewód sądowy i zbadać sprawę. Wobec całkowitego braku jakiejkolwiek prawnej winy, wynik mógł być dla nich niemiły. Dlatego odpowiadają podrażnieni: „Gdyby On nie był złoczyńcą, nie wydalibyśmy Go tobie”. Piłat odpowiada zimno i pogardliwie: „Weźcie Go wy i osądźcie według prawa waszego”. „Nam nie wolno nikogo zabijać”. Dumny Rzymianin chciał właśnie wywołać to upokarzające wyznanie nienawistnych żydów, brak władzy politycznej. Chciał im pokazać, że nie jest skłonny być narzędziem w ich ręku.

— Zastosowanie. Jak wielki jest skrępowany, milczący Zbawiciel pomiędzy tymi ludźmi skłóconymi, powodowanymi namiętnością! Ta cicha wielkość podbija nawet pogańskiego sędziego i mimo woli zjednywa go. I my także niczym bardziej nie możemy zaimponować ludziom, jak gruntowną cnotą, szlachetnym charakterem. Osobowość franciszkańska, osobowość kapłana, to cicha wielkość. To jest najskuteczniejsze Apostolstwo. Zdobywajmy ją wytrwałą, codzienną pracą.

— Postanowienie. Nie ulegać nigdy chorobliwej pysze i nie dać się jej popchnąć do szukania zemsty.

2. Oskarżenie.

Nie udała się próba zaskoczenia. Piłat chce sam rozpatrzyć się w przebiegu sprawy. Trzeba więc wystąpić z oskarżeniem. Z chytrym wyrachowaniem starsi przenoszą całą sprawę z dziedziny religijnej w dziedzinę polityczną. „Tegośmy znaleźli podburzającego nasz naród i zakazującego płacić daniny cesarzowi i mówiącego, że jest Chrystusem Królem” (Łuk. 23, 2). Oskarżenie podkreśla trzy punkty: Pan Jezus wznieca powstanie przeciwko Rzymowi, nawołuje do niepłacenia podatków, zgłasza nawet pretensje do tronu królewskiego. Cóż za splot kłamstw! Bezczelnie przekręcają wszystkie fakty, przedstawiając na wskroś religijną działalność Pana Jezusa, który świadomie unikał wszelkiej polityki, jako działalność polityczną. I co za obłuda w tym kłamstwie. Właśnie członkowie Najwyższej Rady, którzy pałają nienawiścią do obcego zdobywcy, odgrywają tu rolę strażników i obrońców rzymskiego panowania. Wszystko uznają za dobre, co tylko przybliża ich do celu: do unicestwienia Chrystusa Pana, Który tak nieubłaganie smagał ich kłamliwość, pychę i żądzę władzy.

— Zastosowanie. Czy wśród zakonników i kapłanów chorobliwa pycha nie odgrywa czasem podobnej roli? Oto np. przełożony, lub któryś ze współbraci dotknął palcem jakiejś rany. Od tej chwili uważamy go za wroga, posługujemy się może nawet środkami wątpliwej wartości, byle go zwalczyć i zniszczyć. Żądza zemsty zaślepia. Powinniśmy być serdecznie wdzięczni każdemu, kto zwraca nam uwagę na jakiś błąd. Drażliwość, niechęć do przyjmowania pouczeń — to zawsze owoce faryzejskiej pychy.

Gdy jednak przyjdzie nam dzielić los Zbawiciela, gdy czyjaś zła wola tłumaczy na złe nasze czyny, przekręca nasze słowa, podejrzewa nas o złe zamiary, wtedy pocieszajmy się Słowami Zbawiciela: „Nie jest uczeń nad Mistrza, ani też sługa nad pana swego” (Mt 10, 24). Niewinność nasza zatriumfuje w końcu, chociażby dopiero na Sądzie Bożym.

— Postanowienie. Pokornie i cierpliwie znosić brak uznania i oszczerstwa.

PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503

3. Przesłuchanie.

Piłat nie mógł obojętnie pominąć podniesionego przeciwko Panu Jezusowi oskarżenia o zdradzieckie knowania przeciwko władzy państwowej, gdyż naraziłby przez to swoje stanowisko. Dlatego wzywa Pana Jezusa, by wszedł za nim do gmachu sądowego na osobiste przesłuchanie. Przedstawiciel największej potęgi ziemskiej i Syn Boży, stoją oto naprzeciw siebie. Piłat badawczo przygląda się Oskarżonemu. Postać Pana Jezusa przykuwa jego uwagę niezwykłą szlachetnością, przebijającą przez wyczerpanie fizyczne. Dlatego zadaje Mu pytanie, które stanowiło jeden z punktów oskarżenia: „Czy Ty jesteś Król żydowski?” (Jan 18, 33). Bezwiednie zadał pytanie o wielkim znaczeniu, nawet dla świata pogańskiego. Pan Jezus odpowiada tak, że z jednej strony całkowicie obala wysunięte przez Najwyższą Radę oskarżenie o knowanie przeciw państwu, z drugiej strony zaś uroczyście potwierdza swą rzeczywistą władzę królewską. „Królestwo Moje nie jest z tego świata. Gdyby z tego świata było Moje Królestwo, słudzy moi walczyliby niechybnie, żebym nie był wydany żydom. Ale teraz Królestwo Moje nie jest stąd” (Jan 18, 36). Piłat zdumiony pyta: „Więc Tyś jest Król?” Pan Jezus odpowiada: „Sam mówisz, że Ja jestem Królem. Jam się na to narodził i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo Prawdzie” (Jan 18, 37). Tak ogłasza Zbawiciel uroczyście Swoje Królestwo. Nie jest to Królestwo o celach ziemskich, oparte na środkach zewnętrznej przemocy, lecz panowanie nad duszami przez przemożną Potęgę Prawdy. Królestwo ustanowione wprawdzie na tym świecie, ale sięgające poza świat, o celach pozaświatowych. Piłat, słysząc o takim Królestwie, zdobywa się tylko na drwiące pytanie: „Cóż to jest Prawda?” (Jan 18, 38). Dla niego jedyną wartością jest panowanie Rzymu nad światem i olśniewający blask rzymskiej potęgi. Reszta niewiele go obchodzi.

— Zastosowanie. Wielu zaślepieńców dokoła nas mówi tak jak Piłat. Nie zawsze ze zlej woli. Całkowicie owładnęła nimi troska o byt, Zatracili zrozumienie rzeczy duchowych, wiecznych. Zaledwie coś niecoś słyszeli o Skarbach Pana Chrystusowych, a jeszcze mniej z nich zakosztowali. Jakże jesteśmy szczęśliwi, że bez żadnej naszej zasługi, tylko dzięki Łasce Bożej zostaliśmy wyrwani spośród trosk ziemskich i wprowadzeni w bogactwa Królestwa Pana Chrystusowego. Jak wielka ciąży na nas odpowiedzialność! Przez pracę, przykład, ofiarę i modlitwę mamy stać się gorliwymi sługami Chrystusa Pana.

— Postanowienie. Pracą, modlitwą i ofiarą budować Królestwo Chrystusowe.

Modlitwa.

Chryste, Królu mój! Dziękuję Ci serdecznie za to, że z Łaski Swej powołałeś mnie na obywatela Swego Królestwa i do walki o nie. Ślubuję Ci niezachwianą wierność. Dopomóż mi, abym sam otworzył moją duszę Łasce Twojej i Prawdzie i abym pracował ze wszystkich sił dla Twego Królestwa. Amen.

© salveregina.pl 2024