Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

BEZPIECZNI W MIŁOŚCI CHRYSTUSA PANA.

Wsłuchamy się w radosną nowinę, jaką nam głosi trzecia niedziela: Jesteś bezpieczny, bo otoczony Miłością Serca Pana Jezusa.

1. Miłość wspomagająca.

W Lekcji (1 P 5, 6-11) Książę Apostołów przemawia do chrześcijan Azji Mniejszej, żyjących wśród wrogiego, pogańskiego otoczenia. Zna ich kłopoty wewnętrzne i zewnętrzne: wrogie nastawienie środowiska, prześladowania, które tak łatwo rozgoryczają i zniechęcają człowieka. Jest to dzieło przeciwnika Bożego i jego sojuszników: „Przeciwnik wasz diabeł jako lew ryczący krąży, szukając kogo by pożarł”. Jest to obraz zaczerpnięty z psalmu dwudziestego pierwszego, którym Chrystus Pan modlił się na krzyżu. Nieprzyjaciele Pana Boga jak zwierzęta zgłodniałe i chciwe osaczają ludzi wiernych Panu Bogu, stojących po stronie Chrystusa Pana: „Wiecie przecież, że to samo utrapienie spotyka braci waszych, którzy są na świecie”.

Zdaje sobie sprawę Apostoł, że Pomoc Boża, Pomoc Miłości Pana Chrystusowej jest zawsze bliska w utrapieniu. Ta Miłość, która przyrzekła wieczne dziedzictwo, pomoże je osiągnąć. „A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do swej Wiecznej Chwały w Chrystusie Jezusie, maluczko utrapionych sam udoskonali, utwierdzi, i ugruntuje”. Cóż może świat i piekło przeciwko Panu Bogu? Jego jest chwała i panowanie na wieki wieków”. Dlatego zachęca Apostoł: „Uniżajcie się pod potężną Ręką Bożą, aby was wywyższył czasu nawiedzenia, wszystką troskę waszą na Niego składając, gdyż On ma o was pieczę”. Oczywiście ta Pomoc Boża nie zwalnia od trudu: „Trzeźwi bądźcie i czuwajcie! Sprzeciwiajcie się mocni w wierze!”

— Zastosowanie. My również mamy swoje trudności zewnętrzne i wewnętrzne. Walki wewnętrzne, trudności w pracy, przykrości w życiu wspólnym, choroby, nieprzyjaźń świata. Tak być musi. To znak, że jesteśmy uczniami Chrystusa Pana: „Jeśli kto chce iść za mną, niech zaprze samego siebie, weźmie krzyż swój na każdy dzień i naśladuje mnie” (Łk 9, 23).

Mimo trudności jednak jesteśmy bezpieczni; mamy zapewnioną pomoc Miłości Pana Jezusowej. Jeśli jesteśmy trzeźwi i czuwamy”, tzn. kierujemy się roztropnością i dzielnie walczymy; jeśli „uniżamy się pod potężną ręką Bożą”, tzn. jesteśmy cierpliwi i ofiarni; jeśli „naszą troskę składamy na Pana”, tzn. szukamy pomocy Jego Łaski w gorliwej modlitwie, „Bóg Sam udoskonali nas, utwierdzi i ugruntuje”. Będziemy mogli powtórzyć słowa dzisiejszego Introitu: „Wołałem do Pana, i usłyszał głos mój i obronił mnie od prześladowców moich”.

– Postanowienie. Bezgraniczne zaufanie wśród codziennych trudności.

2. Miłość miłosierna.

Ewangelia (Łk 15, 1-10) opowiada dwie przypowieści Pana Jezusa, wyrażające Przedwieczne Miłosierdzie Jego Serca.
Okazję do tych przypowieści dają faryzeusze. Ci sprawiedliwi we własnym mniemaniu, gorszą się, że Pan Jezus zajmuje się z taką dobrocią „celnikami i grzesznikami”, którzy słuchają Jego Nauk, że nawet zasiada z nimi do stołu. Według nich, „czystych”, tamci ludzie to hołota odrzucona od Pana Boga, którą należy omijać, by się nie „zmazać”.

Zbawiciel chce im pokazać, że On, Bóg, zupełnie inaczej patrzy. Posługuje się przypowieścią z życia pasterzy w Palestynie, Pastwisko, to nie rozległa łąka lub pole. To step nieurodzajny, „pustynia” z pojedynczymi, niewielkimi oazami. W takim terenie owieczka bardzo łatwo może się zabłąkać lub uwikłać w ciernistym krzewie, pod którym znalazła chudą trawkę. Kiedy wieczorem pasterz, spędzając owce do zagrody, zauważy brak jednej, zapomina niejako o pozostałych dziewięćdziesięciu dziewięciu. Zostawia je pod opieką swego psa, a sam idzie szukać zaginionej. Nie spocznie, dopóki jej nie odnajdzie. Znalazłszy, bierze z radością na ramiona i niesie do owczarni. Innym pasterzom opowiada o trudach poszukiwania i o radości odnalezienia.

Druga przypowieść z życia domowego: Jakaś niewiasta zgubiła złotą monetę. Mogłaby sobie pomyśleć: Nie jedną taką mam i dać spokój. Nie tak czyni. Z całą stanowczością gospodyni domu przeszukuje każdy kącik, wymiata nawet każdą szczelinę w podłodze. A skoro znajdzie, biegnie „do przyjaciółek i sąsiadek” opowiedzieć radosne zdarzenie.

Czyż Pan Bóg miałby inaczej postępować, gdy idzie na manowce drogocenna dusza ludzka? Dwukrotnie zapewnia Pan Jezus: „Większa radość będzie w niebie nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym, niż nad dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwymi, którzy nie potrzebują pokuty. Tak, powiadam wam, radość będzie przed Aniołami Bożymi nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym”.

— Zastosowanie. Czy nie radosna to nowina o szukającej, przebaczającej Miłości Serca Pana Jezusowego? Nie ulegajmy więc małoduszności z powodu naszych codziennych uchybień i słabości, ale ze skruchą i szczerą wolą poprawy przedstawiajmy je Zbawicielowi podczas Ofiary Mszy Świętej i w Sakramencie Pokuty, błagając słowami dzisiejszego Introitu: „Wejrzyj na mnie, zlituj się nade mną, bom samotny jest i nędzny. Zobacz mą nędzę i utrudzenie i odpuść wszystkie moje występki” (Ps 24, 16 i 18). W trosce o dusze innych nie traćmy również ufności w miłosierdzie i miłość Jezusa, który „nadłamanej trzciny nie zdeptał i lnu kurzącego się nie przygasił” (Mt 12, 20).

– Postanowienie. Bezgraniczne zaufanie wśród codziennych słabości.

Modlitwa.

,,Obrońco ufających Tobie, Boże, bez Którego nic mocne, nic święte nie jest, pomnóż nad nami Miłosierdzie Twoje, abyśmy Ciebie za Rządcę i Przewodnika mając, tak przeszli przez dobra doczesne, byśmy wiecznych nie utracili” (Kolekta). Amen.

Zachęcamy do uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 18

© salveregina.pl 2023