Rozmyślanie.

Imię Pana Jezusa jest Najwyższą Potęgą,

I. Której mamy się pokornie lękać,

II. a równocześnie z ufnością na Niej polegać.

„Jezu najpotężniejszy, zmiłuj się nad nami” (Litania do Najświętszego Imienia Jezus).

I. — Chwalebne Imię Pana Jezusa zawiera w Sobie Najwyższą Potęgę, gdyż jest to Imię Tego, Któremu „dana jest wszelka władza na Niebie i na ziemi” (Mt 28, 18). Na Mocy Swego Odwiecznego Rodzenia, Pan Jezus ma Potęgę równą Ojcu, a przy Swoim doczesnym Narodzeniu uczynił i na­rzędziem Swoje Święte Człowieczeństwo: „Wszechmocny, Imię Jego” (Ks. Wyj. 15, 3). Iluż to władców widział świat, jak daleko rozciągali oni swoje panowanie, ale nie było jeszcze takiego, który by był tak potężny w niebie i na ziemi, który by mógł rozkazywać wiatrom i nawałnicom morskim; nie było jeszcze takiego, któremu by ulegała cała przyroda i który by potrafił mocą słów swoich przemienić wodę w wino, albo wskrzesić z grobu umar­łego. On to mocarzów i pysznych strąca z tronu, a wy­wyższa pokornych; On to jest Tym, Który całą Swoją Potęgę okaże dopiero wtedy, gdy przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Dlatego uczcijmy z najgłębszym szacunkiem i szlachetnym lękiem to Najświętsze Imię. Szlachetny lęk wynika z poznania i przejęcia się czyim majestatem z obawy, aby go nie obrazić. Niedoskonała bojaźń jest drżeniem przed możliwą karą, który to lęk nie zawsze nas od niej uwalnia. Jeżeli natomiast lękać się będziemy już najmniejszego grzechu, wówczas myśl o Wszechmocy Bożej i Dziełach Potęgi Jego (np. o piekle), nie będzie nas wprawiała w przestrach. Lękając się bardziej grzechu niż Kary Bożej, lepiej i doskonalej czcimy Dobrego Pana Boga i Potęgę Jego. Lęk tego rodzaju sprawia w nas raczej pokój i zaprowadza równowagę ducha.

II. — Choć Nieskończona Potęga i Wielkość Pana Boga musi wzbudzać w nas zbawienną bojaźń, to jednak powinna być dla nas także zachętą do wielkiej ufności. Pan Jezus bowiem chce użyć Swojej Potęgi ku zbawieniu naszemu.

Jak wielkich rzeczy dotąd dokonał! Tajemnica Najświęt­szego Wcielenia jest Dziełem Jego Wszechmocy. Gdy chodził po Swoim kraju ojczystym, miasteczkach Galilei i Judei, nie groził Swoją Potęgą, nie okazywał jej dla postrachu, lecz jedynie dla wykonywania czynów do­broci, do nakarmiania rzesz, do uzdrawiania chorych, do ratowania w niebezpieczeństwach życia, a nawet do wskrzeszania umarłych. Jednym słowem: Wszechmoc Jego jest cała na usługach Jego Dobroci i Miłości. Potęgę Swą wykorzystał Pan Jezus do zniesienia i przetrzymania najstraszniejszych katusz, jakie Mu zadawano w czasie biczowania i krzyżowania. Wszechmocy Swojej użył wreszcie dla wskrzeszenia Swojego Ciała z grobu, aby w ten sposób sprawić nam niezmierną radość. Oto jak Pan Jezus wszystko czynił, aby nas nie odstraszać Swoją Wszechmocą ale przeciwnie, pociągać do siebie i pobu­dzać do zaufania. Co więcej, Pan Jezus wciąga niejako Swoją Wszechmoc do służby miłosierdzia.

O jak wielką ufność, jak silną nadzieję winno w nas pobudzać to rozważanie Potęgi Bożej! On umie nam najlepiej dopomóc, gdyż jest Wszystkowiedzący; On też chce nam dopomóc, bo jest Nieskończenie Dobry. A może też dopomóc, ponieważ jest Wszechmocny. Dlatego Święty Bernard powiada: ,,Jeżeliby dla Pana Boga było coś niemożliwego, albo też wykonanie czegoś łączyło się u Niego, z trudnością, wtedy szukaj kogo innego, któremu mógłbyś zaufać; ale On jednym Słowem wszystko może”. Jak widzimy, Potęgi Bożej nie tylko mamy się lękać synow­ską bojaźnią, ale jeszcze więcej na niej polegać. Wszak Pan Bóg bardziej skłonny jest używać jej ku dobru naszemu aniżeli ku karaniu. Jeśli karze, to tylko wtedy, gdy jest do tego zmuszony zatwardziałością grzesznika.

Modlitwa:

O Jezu, uwielbiam Twoją Boską Wszechmoc śpiewając wraz z Maryą, iż uczyniłeś Moc Świętym Ramieniem Swoim. Nie chcę Jej wzywać ku karaniu przez grzechy moje, ale raczej użyć dla zbawienia i uświęcenia duszy mojej. Mój Jezu, użyj Potęgi Swojej i nakłoń oporną wolę moją, aby Ci ulegała i aby z Ciebie czerpała siłę do zwyciężania wszystkich nieprzyjaciół swoich. Amen.

© salveregina.pl 2023