IV TYDZIEŃ WIELKIEGO POSTU. Poniedziałek. Rozmyślanie. „Ecce Homo”. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

UWAGA!

W poniedziałki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 3, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

Rozmyślanie.

„ECCE HOMO”.

Namiestnik rzymski mógł ze swego pałacu widzieć okrucieństwo żołnierzy wobec Pana Jezusa na dziedzińcu sądowym. Nie nakazał tego, lecz tak żałosny wygląd skazańca mógł wzmocnić wrażenie, którym Piłat chciał wzruszyć żydów, wydając rozkaz biczowania. Nawiązuje więc na nowo rozmowy z żydami, którzy głośną wrzawą przed gmachem sądu objawiają swą niecierpliwość.

1. Przejmujące wezwanie.

Św. Jan opowiada: „A Piłat wyszedł znowu na zewnątrz i mówi do nich: Oto wyprowadzam Go do was, abyście się przekonali, że nie znajduję w Nim żadnej winy. (Wyszedł tedy Jezus w koronie cierniowej i szkarłatnej szacie). I rzekł do nich: Oto Człowiek!” (Jan 19, 4-5). Co za chwila, gdy Pan Jezus ukazał się na tarasie sądu! Jak straszliwa dokonała się w Nim zmiana! Jak przerażające ślady zostawiło biczowanie i cierniem ukoronowanie! Oto stoi Zbawiciel na pół obnażony, mając na poranionych, skrwawionych Ramionach resztki zniszczonego rzymskiego płaszcza żołnierskiego. Ręce związane, na pochylonej Głowie straszliwa korona, której kolce wbijają się w czoło. Twarz blada, pokryta plwocinami i krwią. Przekrwione Oczy patrzą na wielotysięczną rzeszę z wyrazem śmiertelnego znużenia i niewypowiedzianego bólu. Tę scenę miał zapewne na myśli Prorok Izajasz, gdy pisał: „Nie ma krasy ani piękności: i widzieliśmy Go, a nie było na co spojrzeć… wzgardzony i najpodlejszy z mężów…, a jakby zasłonięta Twarz Jego i wzgardzona” (Ks. Iz. 53, 2-3).

Ten niemy obraz przemawia bardzo wymownie. Wobec niego zamilknąć musi nawet nieludzka nienawiść i jej roszczenia. Tak sądzi nawet Piłat, poganin. I podkreśla jeszcze to wołanie krótkim: Ecce Homo. Spójrzcie, co zostało z postaci człowieka! Zostawcie Go już w spokoju. Nawet jeżeli zbłądził, to już odpokutował aż nadto. Pogański sędzia prosi o litość dla Pana Jezusa.

— Zastosowanie. Grzechy nasze stworzyły scenę „Ecce Homo”. Grzechy nasze wołały: „Crucifige! Ukrzyżuj!” Domagały się śmierci krzyżowej lub zadośćuczynienia. Prorok wypowiedział tę Tajemnicę w słowach: „Kaźń pokoju naszego na Nim”. Żałujmy więc za nasze winy wobec Pana Jezusa stojącego przed ludem. Przywołujmy często ten obraz przed oczy duszy naszej w chwilach pokusy.

Jak wszystkie sceny Męki Pańskiej, tak i scena Ecce Homo powtarza się przez wieki. Świat wrogi Chrystusowi Panu wskazuje zawsze na Chrystusa Pana obciążonego słabością ludzką w Kościele Świętym, w papiestwie, w stanie kapłańskim i zakonnym. Ecce Homo mówi ze złośliwą drwiną: Ten Kościół Święty ma być przez Pana Boga ustanowiony, ten kapłan ma być zastępcą Pana Boga, a stan zakonny ma być stanem doskonałości? „Crucifige! Ukrzyżuj!”

— Postanowienie. Opłakiwać nasze grzechy patrząc na Zbawiciela i często stawiać sobie przed oczy Jego Obraz, jako ratunek przed grzechem.

2. Wstrząsająca odpowiedź.

Przerażający widok Pana Jezusa i słowa Piłata wywarły na chwilę wrażenie wśród zebranego tłumu. Na obszernym dziedzińcu zapanowała śmiertelna cisza. Niebawem jednak podnoszą głos „najwyżsi kapłani i słudzy”, wyjąc jak dzikie zwierzęta: „Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!” (Jan 19, 6). I tym razem jak wtedy, gdy chodziło o Barabasza, najgłośniej krzyczą członkowie Najwyższej Rady i ich stronnicy, służba i uzależnione od nich pospólstwo jerozolimskie. Usiłują wywołać odpowiedni nastrój wśród pielgrzymów, którzy na Święta Wielkanocne przybyli z prowincji i z rozległej żydowskiej diaspory. Tym łatwiej im to tym razem przychodzi, że te rzesze są już sfanatyzowane i wobec pozornej bezradności wielkiego Proroka i Cudotwórcy, nabierają mylnego o Nim pojęcia. Niebawem więc ponad dziedzińcem i przyległymi do niego ulicami rozbrzmiewa znowu dziki wrzask: „Ukrzyżuj Go! Ukrzyżuj Go!” Piłat jest przerażony. Nie posądzał żydów o taką zawziętość, choć jako poganin był przyzwyczajony do okrucieństwa.

— Zastosowanie. Tak, Kościół Święty ma w sobie istotnie pierwiastek ludzki i to bardzo ludzki, jego kapłani i zakonnicy często wykazują wiele cech zawstydzająco ludzkich. A przecież tak, jak szkarłatny płaszcz i korona cierniowa nie zdołały odebrać Chrystusowi Panu Jego Godności i Majestatu, tak samo słabości ludzkie nie pozbawiają Kościoła Jego Boskiej wzniosłości. Kościół Święty mimo szpecących Go plam i blizn pozostaje zawsze Oblubienicą Chrystusową, Mistycznym Ciałem Pana Jezusa. Pozostaje Boski w Swym Kapłaństwie i w Swych instytucjach. Niech nas więc dzisiaj nie wprowadza w błąd obraz Ecce Homo. Czyńmy swoją powinność, by coraz bardziej oczyszczać ten obraz z ułomności ludzkich, które go szpecą. Przyznawajmy się mimo wszystko do Chrystusa Pana w Jego Kościele, w Jego Kapłaństwie i w Zakonie.

— Postanowienie. Nie zrażać się pierwiastkiem ludzkiej słabości w Kościele Świętym, lecz wiernie dążyć do ideału.

Modlitwa.

Chryste, Królu mój! Tobie Jednemu przysięgam wierność aż do śmierci. Amen.

© salveregina.pl 2024