IX NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Wierność Łasce. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

WIERNOŚĆ ŁASCE.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, spraw, aby Łaska Twoja we mnie nie była daremna.

Rozważanie.

1. Dzisiaj Liturgia wzywa nas do poważnego zastanowienia się nad zagadnieniem naszej wierności Łasce, a czyni to, okazując nam smutny obraz dziejów Izraela, narodu wybranego, który Pan Bóg obsypał Swoimi Dobrodziejstwami, otoczył Łaskami, chronił zazdrośnie, a który mimo to zgubił się wskutek swojej niewierności. W Lekcji (1 Kor 10, 6-13), Św. Paweł, wyliczywszy kilka dowodów przeniewierstwa Izraela, kończy: „To wszystko ich spotkało jako obraz rzeczy przyszłych, a napisane zostało ku przestrodze dla nas… przeto kto mniema, że stoi, niech uważa, aby nie upad?”. Jest to mocne wezwanie do czujności, do pokory. Jeśli Pan Bóg uprzedził nas Swoimi Łaskami i wezwał do gorliwszego życia wewnętrznego, do ściślejszego współżycia z Sobą, to wszystko, nie czyniąc nas bynajmniej zarozumiałymi, powinno wyrabiać w naszym sercu coraz głębszą pokorę. Dary Boże zachowują się jedynie wówczas, gdy przykryte są popiołem pokornej nieufności w siebie. Biada nam, gdybyśmy się uważali za wolnych od tych słabości, jakie widzimy a może i potępiamy w innych! Powtarzajmy raczej z pokorą: Panie, wspomóż mnie, albowiem mogę postąpić gorzej. Lecz zachęcając nas do pokory, Św. Paweł pobudza nas także do ufności: „Bóg bowiem jest wierny Swym Obietnicom i nie dopuści kusić was ponad wasze siły. On też, dopuszczając pokusę sprawi, byście ją zwycięsko przetrwać mogli”. Apostoł również uczy nas, że świadomość naszej słabości nie powinna nas zniechęcać, albowiem Pan Bóg jest zawsze gotów podtrzymać nas Swoją Łaską. Pan Bóg zna nasze słabości, zna walki, jakie musimy staczać, zna pokusy, które nas dręczą i na każdą z nich udziela nam tej miary Łaski, jaka jest potrzebna, by odnieść nad nią zwycięstwo. Prawda, że kiedy burza szaleje, my zwracamy uwagę tylko na ostrość walki, podczas gdy Łaska, jaką Pan Bóg nas wspomaga, jest całkowicie ukryta. A jednak ta Łaska jest, powinniśmy być Jej pewni, „Bóg bowiem jest wierny”. „Dobry Pan Bóg przyszedł mi zawsze z pomocą — mawiała Św. Teresa od Dzieciątka Jezus. — Liczę na Niego. Cierpienie może dojść do szczytu, lecz jestem pewna, że On nigdy mnie nie opuści” (Dz. 12).

2. Ewangelia (Łk 19, 41-47) podejmuje temat Lekcji i ukazuje nam Pana Jezusa płaczącego nad Jerozolimą. Stworzyciel, Pan, Zbawiciel płacze nad zniszczeniem Swych stworzeń, narodu, który tak umiłował, że obrał go Sobie za towarzysza Swego ziemskiego Życia i pragnął go zbawić za wszelką cenę.

„Jeruzalem… Ileż to razy chciałem zebrać wokół Siebie dzieci twoje, jak kokosz gromadzi pod skrzydłami swoje pisklęta, a nie chciałoś?” (Mt 23, 37). Takie było stale usposobienie Pana Jezusa względem świętego miasta, lecz ono pozostało zawsze ślepe na wszelkie światło, głuche na każde wezwanie i Zbawiciel, kilka dni przed Swoją Męką rzuca mu ostatnie groźne wezwanie: „O gdybyś i ty w tym właśnie dniu twoim poznało, co ci pokój przynosi”. Lecz jeszcze raz miasto jest oporne, a Pan Jezus, umiłowawszy je tak, że nawet zapłakał nad nim, jak matka płacze nad synem błądzącym, przepowiada mu zniszczenie: „Nieprzyjaciele twoi, (…) nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu dlatego, żeś nie poznało czasu nawiedzenia twego”.

A czy ty umiesz rozpoznać chwile, w których Pan nawiedza twoją duszę? Jedno słowo dobre, przeczytane lub zasłyszane przypadkiem, budujący przykład, wewnętrzne natchnienie, jakieś nowe światło, które ci ukazuje lepiej błędy i otwiera nowe horyzonty cnoty i dobra, oto nawiedzenie Pana Jezusa. Jak na nie odpowiadasz? Czy dusza twoja jest wrażliwa na to światło i wezwania? Czy nie znajduje cię ono niekiedy ze spojrzeniem gdzie indziej zwróconym z bojaźni, aby to światło dojrzane nie wymagało od ciebie ofiar zbyt przykrych dla twojej miłości własnej?

O gdybyś i ty zawsze poznał chwilę, w której Pan Jezus Cię nawiedzał! Gdybyś był zawsze otwierał duszę na Jego działanie! Staraj się więc rozpocząć od dzisiaj na nowo i postanów rozpoczynać, ilekroć zdarzy ci się, że ustąpisz naturze. „To, co ci przynosi pokój”, dobro, uświęcenie leży właśnie tu, w tej ciągłej wierności natchnieniom Łaski.

Rozmowa.

„Jak już Ci wyznałem, o chwało życia mego, Panie Boże mój, Mocy zbawienia mojego, ufałem niekiedy we własną moc, która jednak nie była mocą; kiedy pragnąłem biec, sądząc, że jestem silny, wówczas prędzej upadałem i cofałem się wstecz, zamiast iść naprzód, a to, co spodziewałem się osiągnąć, oddaliło się ode mnie. W ten sposób, Ty, Panie, na różny sposób wystawiasz na próbę siły moje. Teraz, gdy mnie oświeciłeś, poznałem, że nie mogłem sam wykonać tego, co uważałem za możliwe do spełnienia. Mówiłem sobie: uczynię to i skończę tamto, a nie wykonałem ani jednego, ani drugiego. Była chęć, lecz nie było możności, a gdy była możność, nie było chęci, albowiem ufałem we własne siły. Podtrzymuj mnie więc, o Panie, albowiem sam z siebie nic nie mogę. Gdy Ty jesteś moją stałością, wówczas ta stałość jest prawdziwa, lecz gdy stałością jestem ja, wówczas jest to słabość” (Św. Augustyn).

„O Panie, naucz mnie być posłuszną Twojej Łasce, odpowiadać Ci zawsze tak. Odpowiadać zawsze tak na Twoją Wolę objawioną przez Przykazania. Odpowiadać zawsze tak na wewnętrzne natchnienia, którymi mnie pobudzasz i wzywasz do ściślejszego zjednoczenia, do pełniejszego oddania, do całkowitego oderwania. Spraw, abym zawsze była gotowa otworzyć Ci drzwi mojej woli, owszem, trzymać je zawsze otwarte, abyś Ty mógł wejść do niej, abym nie przeoczyła żadnego z Twoich nawiedzeń, z tych delikatnych dotknięć i wezwań”.

„Daj mi zrozumieć, że prawdziwy pokój nie polega na uwolnieniu od trudności czy też zadowoleniu swoich pragnień i że nie w ten sposób mogę go otrzymać, lecz na całkowitym przylgnięciu do Twojej Woli, na posłuszeństwie Natchnieniom Ducha Świętego” (zob. S. Karmela od Ducha Świętego, o. c. d.). Amen.

Zachęcamy do: