ŚRODA W OKTAWIE ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Jak konieczne dla zakonnika jest zachowywanie reguły

 

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

UWAGA!

 

Dziś, tj. w środę 31 maja 2023r. przypada pierwszy dzień Suchych Dni Letnich, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w którym obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

Synu mój, strzeż umiejętności i rady, a będzie żywotem duszy twojej. — Przyp. 3, 21.

 

PRZYGOTOWANIE. — Przeznaczenie dusz za­konnych jest związane z zachowywaniem ich Re­guły. Toteż, kto choćby w rzeczach drobnych stale ją przełamuje, nigdy nie postąpi w doskonałości i będzie się trudzić bezowocnie. Właśnie od tego przełamywania Reguły zaczął się upadek tylu, którzy teraz są poza Zakonem, lub może palą się w piekle. Bardzo więc sobie ceńmy Regułę; wyobraźmy sobie, iż my tylko mamy obowiązek jej zachowywania, a jeśli inni błądzą pod tym wzglę­dem, starajmy się naprawić ich uchybienia.

 

I. — Święty Franciszek Salezy wypowiedział tę wielką zasadę: „Przeznaczenie osób zakonnych jest związane z zachowywaniem reguły, tj. iż je­dyną drogą dla nich do osiągnięcia świętości i zba­wienia jest zachowywanie Reguły; wszelka inna droga nie doprowadzi ich do celu. Toteż zakon­nik, który stale przekracza jakiś przepis zakonny, nigdy ani na krok nie postąpi w doskonałości, choćby spełniał różne pokuty, wiele się modlił, głosił kazania lub spełniał inne ćwiczenia po­bożne. Będzie się trudził, lecz bezowocnie; spełnią się na nim słowa Ducha Świętego: „Kto bowiem od­rzuca mądrość i karność, ten nieszczęśliwy jest; i próżna jest nadzieja ich, i prace bez pożytku, i dzieła ich niepożyteczne”.

Na nic się nie zda mówić, iż to są rzeczy drobne; przepisy bowiem reguły wszystkie są wiel­kie i, o ile się je zachowuje, prowadzą do wielkiej doskonałości. — „Przez małe zaniedbanie, powie­dział Św. Egidiusz, można stracić wielką Łaskę”. — Skoro w jakim domu zakonnym nie zachowuje się drobnych przepisów reguły, przestaje on być ogrodem Pana Jezusa — jest tylko siedliskiem nieporządków, zamieszania i błędów. Staje się on przyczyną osłabienia karności w całym Zakonie, łamanie bowiem reguły w jednym klasztorze udziela się drugiemu i przekraczanie ustaw drob­nych prowadzi do łamania wielkich.

Jakże się szatan cieszy, gdy dusza zakonna po­czyna lekceważyć sobie rzeczy drobne, łatwo bo­wiem dojdzie do tego, iż za nic będzie miała wiel­kie winy odnoszące się do ślubów. — Nikt od razu nie staje się najgorszym, mówi Św. Bernard; rozpo­czyna się od błędów małych, a potem wpada w coraz większe. — Bądź przekonany, iż właśnie od tego rozpoczął się upadek tylu twych współbraci, któ­rzy teraz żyją poza Zakonem lub może palą się w piekle, iż nie cenili sobie najdrobniejszych prze­pisów reguły. On umrze, gdyż nie miał karności.

 

II. — Św. Maria Magdalena de Pazzis wypowie­działa trzy ważne zasady: „Ceń sobie twe Reguły, jak Pan Bóg je ceni; niech ci się zdaje, iż ty jedynie masz obowiązek ich zachowywania; jeśli zaś inni błądzą, staraj się naprawić ich uchybienia. Wy­obraź sobie, że nasz Święty fundator (nasza Święta fundatorka) codziennie te zasady ci przypomina i przy codziennym wieczornym rachunku sumie­nia zastanów się, czy może on być zadowolony z tego, jak danego dnia regułę zachowałeś. — Tego szczególniej powinni się trzymać przełożeni i ci, co już od wielu lat są w Zakonie; ich bowiem przy­kład ma wielki wpływ na dusze młodszych. To jest najlepsza konferencja, którą Zakonnik może wygłosić swym współbraciom, gdyż, zdaniem Św. Augustyna, bardziej przemawiają przykłady, które widzimy oczyma, niż upomnienia, jakie sły­szymy.

 

 

Modlitwa.

Mój Boże, ja jestem tym drzewem, które już od dawna zasłużyło usłyszeć słowa Ewangelii: Wytnij je przeto. Wytnijcie to drzewo, które nie przynosi owocu i w ogień je wrzućcie. O ja nieszczęśliwy! Od tylu lat żyję w zakonie uprzywilejowany przez Ciebie, Panie, tylu Łaska­mi, bym się uświęcił, a jakie dotąd przyniosłem owoce? Nie chcesz jednak, bym rozpaczał i nie miał ufności w Twoim Miłosierdziu. Powiedziałeś: Proście, a otrzymacie. Ponieważ więc tak pragniesz, bym prosił Cię o łaski, proszę Cię naj­pierw, byś mi przebaczył zniewagi, jakie Ci wy­rządziłem, za które żałuję z całego serca; widzę bowiem, iż za Twe Dobrodziejstwa odpłaciłem Ci zniewagami i przykrościami. Oprócz przebaczenia, proszę Cię również o Dar Twej Świętej Miłości i wytrwanie w niej do śmierci. Słuszne, abym bardzo kochał Boga, który oddał za mnie krew i życie.

Udziel mi również siły, bym od dzisiaj su­miennie wypełniał przepisy mego Zakonu i dlatego odnawiam swe święte śluby. Nie chcę, Panie, aby żyła we mnie moja wola, niech żyje jedynie Twoja. Daj, bym poznał za pośrednictwem prze­łożonych, czego chcesz ode mnie i udziel mi siły, bym to wypełnił; ja zaś oświadczam, iż chcę Cię słuchać za wszelką cenę. Maryo, Matko moja, wstaw się za mną do Swego Syna, uproś mi świętą wytrwałość. Amen. (* IV, 84)