Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

UWAGA!

W czwartki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Jutro, tj. w piątek, a także w sobotę obowiązuje POST ŚCISŁY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

We wszystkim staliście się bogatymi w Nim. — I Kor. 1, 5

PRZYGOTOWANIE. — Tak wielkiego Daru Pan Jezus nam użyczył przez ustanowienie Prze­najświętszego Sakramentu, iż będąc najpotężniejszym, najmędrszym, najbogatszym, nie mógłby nam dać większego nad ten Dar. Jakże więc to być może, iż ludzie, będąc tak wrażliwi na każdy objaw życzli­wości są tak nieczuli na ten Dar wielki i temu, od Którego go otrzymali, odpłacają niewdzięczno­ścią?… Jeśli i my na nieszczęście należymy do licz­by tych nieszczęśliwych, prośmy z całego serca o przebaczenie.

I. — Św. Augustyn, zastanawiając się nad wiel­kością Daru, jakiego nam Pan Jezus udzielił przez ustanowienie Przenajświętszego Sakramentu, zdumio­ny, napisał wielkie swe zdanie, iż Pan Bóg w tym Darze niejako wyczerpał Swe niezmierzone Doskonałości. — Pan Bóg, mówi Święty Doktor, jest Wszech­mocny i gdyby zechciał, mógłby jednym skinieniem stworzyć tysiące światów, jedne piękniejsze od drugich. Jednakże przy całej Swej Wszechmo­cy Pan Bóg nie mógłby nam udzielić większego niż ten Daru. — Pan Bóg jest Najmędrszy i Jego Mą­drość, jak mówi Prorok, jest bez miary i bez gra­nic, a jednak pomimo całej Swej Mądrości Pan Bóg nie mógł obmyślić wspanialszego Daru nad Przenajświętszy Sakrament.

Wreszcie Pan Bóg jest najbogatszy i Jego Skar­by są niezmierne. Jednakże przy całym swym bo­gactwie nie ma droższego, cenniejszego klejnotu nad Przenajświętszą Eucharystię, który by nam mógł ofiaro­wać. — Będąc najbogatszym, nic cenniejszego dać nam nie umiał. — Jest to jasne: Pan Jezus bowiem w Przenajświętszym Sakramencie dał nam nie tylko Swe Człowieczeństwo, lecz także Bóstwo Swoje. Aby więc udzielić nam większego nad ten, Daru, musiałby się nam darować Pan Bóg większy nad Siebie, a to jest rzeczą niemożliwą.

Słusznie więc wołał Prorok Izajasz: Oznajmiajcie między narody Dzieła Jego. Ludzie, roz­głaszajcie pełne Miłości Dzieła naszego Dobrego Boga (Ks. Iz. 12, 4). Gdyby Sam Odkupiciel nie dał nam Sam te­go Daru, któżby się odważył powiedzieć do Niego: Panie, jeśli chcesz okazać nam Swą Miłość, ukryj się całkowicie pod postacią Chleba i dozwól, byśmy Cię mogli pożywać. To jednak, czego ludzie nie mogli sobie ani wyobrazić, obmyśliła i wyko­nała wielka Miłość Pana Jezusa. O Cudzie Miłości!

II. — Św. Maria Magdalena de Pazzi mawia­ła, iż dusza po przyjęciu Komunii Świętej może słusz­nie powiedzieć: Dokonało się. — Pan Bóg, dawszy mi się cały w tej Komunii Świętej, uczynił ostatni wysiłek swej względem mnie miłości i nie może już nic większego ofiarować. — Jakże to więc być może, iż ludzie będąc tak wrażliwi na każdy objaw okazanej sobie życzliwości, są tak nie czuli na ten nieoceniony Dar Przenajświętszego Sakramentu i odpła­cają Panu Jezusowi jak najczarniejszą niewdzięczno­ścią? — Jeśli i ty na nieszczęście należysz do licz­by tych niewdzięcznych, proś z całego serca o prze­baczenie i postanów od dzisiaj całkowicie ofiaro­wać się Panu Jezusowi, który się ofiarował całkowi­cie za ciebie w tej Niepojętej Tajemnicy.

Modlitwa.

Mój Jezu, któż przywiódł Cię do tego, byś od­dał nam Siebie całego na Pokarm? I cóż jeszcze mógłbyś nam dać po udzieleniu tego Daru, aby nas zobowiązać do kochania Ciebie? Panie, użycz nam światła i spraw, byśmy poznali, jaki nadmiar Miłości goreje w Twym Sercu, iż stałeś się Pokar­mem, aby się połączyć z nami, biednymi grzesznikami. Jeśli cały się nam oddajesz, słuszne, abyśmy również całkowicie Tobie się oddali. — O mój Odkupicielu, jakże mogłem Cię obrażać, skoro mnie tak ukochałeś i nie mogłeś już nic więcej uczynić dla pozyskania mej miłości? Stałeś się dla mnie Człowiekiem, umarłeś za mnie, stałeś się mym Pokarmem. Powiedz mi, czy mogłeś Swą Mi­łość dobitniej nam okazać?

Kocham Cię, Dobroci Nieskończona, kocham Cię, Nieskończona Miłości. Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko. — Panie, często przybywaj do mej duszy i spraw, abym zapomniał o wszystkim, o Tobie tylko myślał i Ciebie jedynie miłował. Maryo Najświętsza, módl się za mną. Spraw swym Orędownictwem, bym godnie często przyjmował Twego Syna w Przenajświętszym Sakramencie. Amen. (* II, 159)

© salveregina.pl 2023