ŚRODA PIERWSZEGO TYGODNIA WIELKIEGO POSTU. Rozmyślanie. Jaki rachunek będzie musiał zdać Panu Jezusowi, kto nie poszedł za głosem wzywającym go do Zakonu.

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

 

 

 

„Będzie odjęte od was Królestwo Boże i będzie dane narodowi czyniącemu owoce jego” — (Mat. 21, 43).

 

PRZYGOTOWANIE. — Ożywmy w sobie wiarę. Łaska, jaką Pan Bóg nam okazał, wzywając nas do Swego Domu, jest o wiele większa, niż gdyby nam oddał we władanie największe królestwo świata. Toteż, o ile ta Łaska jest większa od innych, o tyle Pan Bóg bardziej będzie się na nas gniewać, jeśli jej nie odpowiemy; tym straszniejszy czeka nas obrachunek w Dzień Sądu. Biada nam, jeśli nie pójdziemy za głosem powołania lub je stracimy z własnej winy!

 

I. — Łaska powołania do stanu zakonnego nie jest Łaską zwykłą; jest to Łaska bardzo rzadka, nie­wielu jej Pan Bóg udziela. Nie uczynił tak żadnemu narodowi. O ileż Łaska powoła­nia do życia doskonałego, do zamieszkania na sta­łe w Domu Bożym jest większa od zostania władcą największego królestwa na świecie! Jakież zresztą może być porównanie między doczesnym królest­wem na ziemi, a Wiekuistym królowaniem w Nie­bie?

Toteż, o ile dana Łaska jest większa, o tyle też Pan Bóg bardziej się gniewa na tego, kto jej nie od­powiada; tym straszniejszy czeka go obrachunek w Dzień Sądu. Gdyby król zawezwał jakiego pa­sterza do swego pałacu, by go zaliczyć w poczet dworzan, jakżeż by się gniewał, gdyby wezwany nie przyjął tej łaski, aby nie opuszczać swego nędznego szałasu i swego małego stada.

Pan Bóg dobrze zna wartość Swych Łask, to też karze surowo tych, co nimi gardzą. On jest Pa­nem; skoro wzywa, chce, aby Go słuchano i to zaraz; toteż jeśli przez światło swych natchnień wzywa duszę do życia doskonałego, a ta nie chce iść za ich głosem, Pan Bóg pozbawia ją Swego Światła i pozostawia w ciemnościach. Ileż biednych dusz ujrzymy odrzuconych w Dzień Sądu z tego powodu, iż nie chciały iść za Głosem Bożym!

 

II. — Podziękuj więc Panu Jezusowi, iż wezwał Cię, byś wstąpił w Jego Ślady; drżyj jednak, jeśli się oprzesz temu wezwaniu. Skoro Pan Bóg cię wzywa, byś doskonalej od innych Mu służył, oznacza to, iż chce cię zbawić, lecz chce, abyś się zbawił tą tylko idąc drogą, którą On ci wskazuje i dla cie­bie obiera. Jeślibyś chciał się zbawić tą drogą po­stępując, którą sam sobie wybierzesz, grozi ci wielkie niebezpieczeństwo potępienia; jeżeli bo­wiem pozostaniesz w świecie lub do niego powró­cisz, a Pan Bóg chce cię mieć w Zakonie, w tym wy­padku nie udzieli ci Łask skutecznych, jakie dla ciebie przygotował w Swym Domu i bez których się nie zbawisz. Owce Moje słuchają Gło­su Mego. Kto nie chce słuchać Głosu Pana Boga, okazuje, iż nie jest Jego owieczką, lecz kozłem, który wraz z innymi zostanie potępiony na dolinie Jozafata.

 

 

Modlitwa.

Panie, okazałeś mi ten nadmiar Dobroci, iż wybrałeś mnie z pomiędzy tylu innych, aby mnie zaliczyć do najukochańszych Sług Twoich, że wezwałeś mnie, bym zamieszkał w Twym Do­mu. Wiem, jak wielka to Łaska i jak na Nią nie zasługuję. Lecz, Panie, chcę Ci się wywdzięczyć za tak wielką Miłość, chcę Ci być posłuszny.

Ponie­waż okazałeś się względem mnie tak hojny, iż wezwałeś mnie, choć Cię nie szukałem, owszem płaciłem Ci niewdzięcznością, nie dozwól teraz, bym miał ponownie i to największą okazać Ci niewdzięczność i opuścić Cię, pomimo, że oddałeś za mnie krew i życie. Nie pozwól, bym miał oddać się światu z powodu którego straciłem tyle razy Twą Łaskę i naraziłem się na potępienie. Ponieważ mnie wezwałeś, udziel mi mocy, bym temu we­zwaniu odpowiedział.

Już dawniej przyrzekałem Ci posłuszeństwo i ponownie Ci je przyrzekam; jeśli mi jednak nie użyczysz łaski wytrwałości, nie zdołam swych przyrzeczeń dotrzymać. O tę wytrwałość Cię pro­szę i przez Zasługi Twoje pragnę jej i spodziewam się ją otrzymać. — Udziel mi odwagi do przezwy­ciężania zmysłów, przez które szatan chce do tego mnie doprowadzić, bym Cię zdradził. Kocham Cię, mój Jezu, i siebie całego Tobie oddaję. Już jestem Twoim i zawsze do Ciebie chcę należeć. Maryo, Matko i Nadziejo moja, Tyś Matką wytrwałości; tej Łaski tylko przez Ciebie Bóg użycza; wyjednaj mi Ją, w Tobie ufność pokładam. Amen. (IV, 416)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024