Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Będzie lud mój siedział w piękności pokoju i w przybytkach pewnych, i odpocznieniu bogatym. — Iz. 32, 18.

PRZYGOTOWANIE. — Skoro Pan Bóg jest jedy­nym Dawcą owego wielkiego skarbu — pokoju du­szy, komuż go udzieli, jeśli nie tym, którzy wszyst­ko opuścili, by oddać się Mu całkowicie? Toteż widzimy, iż dobrzy zakonnicy, choć zamknięci w swych celach, żyjący w umartwieniu, choć wzgardzeni, ubodzy i chorzy, są o wiele szczęśliwsi, niż możni tego świata ze swymi bogactwami i ucie­chami. Gdyby ludzie zastanawiali się nad tą wielką prawdą, cały świat stałby się klasztorem, a wszyscy zakonnikami.

I. — Pokój duszy jest dobrem cenniejszym, niż wszystkie królestwa świata. Na co by się przydało panowanie nad całym światem bez wewnętrznego pokoju? Lepiej być najuboższym wieśniakiem, lecz zadowolonym, niż panem całego świata, a żyć w niepokoju. Lecz kto owego pokoju może udzielić? Czy świat? Nie. Pokój jest dobrem, którego jedynie Pan Bóg udziela. Dlatego nazywamy Pana Boga Bogiem wszelkiej pociechy.

Skoro zaś Pan Bóg jedynie udziela pokoju, komuż go użyczy, jeśli nie tym, którzy wszystko opuścili i oderwali się od stworzeń, aby oddać się całkowi­cie swemu Stwórcy? Toteż widzimy, iż dobrzy za­konnicy, choć zamknięci w swych celach, choć żyjący w umartwieniu, chociaż wzgardzeni, ubodzy i chorzy, są szczęśliwsi, niż możni tego świata ze wszystkimi swymi skarbami, zaszczytami i ucie­chami.

Św. Scholastyka mawiała, iż gdyby ludzie wie­dzieli, jakiego pokoju doznają zakonnicy, cały świat stałby się klasztorem. Zdaniem Św. Marii Magdaleny de Pazzis, gdyby ludzie umieli ocenić, jak szczęśliwi są zakonnicy, przemocą cisnęliby się do klasztorów. Serca ludzkiego, które zostało stworzo­ne dla nieskończonego dobra, nie mogą zadowolić stworzenia, które są dobrami skończonymi, przemijającymi; jedynie Pan Bóg, Dobro Nieskoń­czone, może je zadowolić. Rozkoszuj się w Panu, a spełni prośby serca twojego.

Dobry zakonnik, zjednoczony z Panem Bogiem, nie zazdrości władcom ziemskim ich królestw, bogactw i zaszczytów. Mówi wraz ze Św. Paulinem: „Nie­chaj bogacze cieszą się swymi bogactwami, królo­wie królestwami swymi, co się zaś mnie tyczy, mą chwałą jest Jezus Chrystus”. Powtarza ze Św. Se­rafinem z Ascoli, braciszkiem zakonu kapucynów, iż nie oddałby kawałka sznura, którym opasuje habit, za wszystkie ziemskie królestwa.

II. — Jakież to szczęście dla tego, kto dla Boga wszystko opuścił, móc powiedzieć ze Św. Francisz­kiem z Asyżu: „Bóg mój i wszystko”. Jakież to szczęście być wolnym od niewoli świata i ziem­skich przywiązań. To jest wolność, którą się cieszą Dzieci Boże, a nimi są dobrzy zakonnicy. Pra­wda, iż zrazu oderwanie się od rozmów i rozrywek światowych, zwyczaje zgromadzenia, reguły, zdają się być cierniami, lecz później owe ciernie, dla tego, kto zniesie odważnie ich pierwsze ukłucia, stają się kwiatami, radość sprawiają. Dobry zakonnik doznaje na ziemi tego pokoju, o którym powiada Św. Paweł, iż przewyższa wszelkie przyjemności zmysłowe, festyny, uczty i uciechy, jakich świat dostarcza. Pokój Boży, który przewyższa wszelki zmysł.

Modlitwa:

Mój Panie, mój Boże, moja miłości, wszystko moje; wiem, iż tylko Ty możesz mnie zadowolić w tym i w przyszłym życiu. Lecz nie chcę Cię ko­chać dla własnego zadowolenia, lecz dlatego jedynie, aby zadowolić Twe Boskie Serce. Pragnę, aby mój pokój, jedyne me zadowolenie w całym mym życiu, polegały na zgadzaniu mej woli z Twą Świętą Wolą, choćbym dla wypełnienia tego musiał po­nieść wszelkie cierpienia. Tyś moim Bogiem, a ja Twym stworzeniem. Czyż mogę spodziewać się cze­goś większego nad to, iż będę podobał się memu Panu, Który tak bardzo mnie ukochał?

Synu Boży, który zstąpiłeś z Nieba na ziemię, by wieść życie ubogie i umartwione z Miłości ku mnie; i ja wszystko opuszczam, by żyć dla Twej Miłości, aby Tobie się podobać. Kocham Cię, mój Odkupi­cielu, miłości najgodniejszy, kocham Cię z całego serca. Chcę Cię zadowolić, o ile to będzie w mej mocy. Maryo, Matko mego Boga, wstawiaj się za mną. Spraw, bym upodobnił się do Ciebie nie w Chwale, na którą nie zasługuję, lecz w podoba­niu się Bogu i spełnianiu Jego Boskiej Woli, jak Ty to czyniłaś. Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 11
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

© salveregina.pl 2023