Przewodnik prawdziwej pobożności

O. Brunon Vercruysse SI
1886 rok.

ku użytkowi wiernych

TOM I

Środa.

Jezus Chrystus przepowiada Piotrowi śmierć na krzyżu
i gani jego ciekawość.

I. Uprzytomnij sobie Jezusa mówiącego Piotrowi: Pójdź za mną.

II. Proś o łaskę postępowania za Jezusem w rze­czach łatwych, abyś mógł także iść za nim w rzeczach najtrudniejszych.

I.Punkt

Jezus przepowiada Piotrowi męczeństwo ukrzyżowania.

Rozważanie. Książę Apostołów już po trzy­kroć najuroczyściej wyznał miłość, jaką serce jego było przejęte ku Boskiemu Mistrzowi. Mimo to na myśl trzykrotnego zaparcia się swego Mi­strza nie był bez obawy. Mógł być pewnym swej wierności i siły, w razie gdyby powtórnie wystawiony był na podobną pokusę, jak w domu Kajfasza, która spowodowała jego upadek? Ta wątpliwość nie dawała mu pokoju. Jezus upewnia go i święcie mu przyrzeka, że wytrwa w wierze aż do końca i dodaje te słowa: Zaprawdę, za­prawdę powiadam tobie: Gdyś był młodszym, opasałeś się, i chodziłeś, kędyś chciał, lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce twe, a inny cię opasze i poprowadzi, gdzie ty nie chcesz. A to mówił Jezus, zauważył św. Jan (r. XXI) dając znać, którą śmiercią miał uwielbić Boga: śmiercią na krzyżu, śmiercią męczeńską. Męczeństwem miał święty Piotr złożyć dowód swej miłości ku Jezusowi, którem chciał przez to nagrodzić wier­ność jego w przyszłem spełnieniu ciężkich i wiel­kich obowiązków najwyższej godności na ziemi.

Zastosowanie. W krzyżach, które nam Bóg zsyła, chciej widzieć dowody Jego miłości ku nam, środki spłacenia i umorzenia zaciągniętych długów. Uczmy się następnie obawiać się raczej niż pragnąć godności i przełożeństwa. W pojęciu chrześcijańskiem i zakonnem jest ono brzemie­niem pracy i troski, długiem, powolnem męczeń­stwem. Nie godzi się nam ubiegać o nie; gdy nam je dadzą, przyjąć je jako krzyż z ręki Boga należy. Jakie są twoje w tym względzie zdania i chęci.

Uczucia. Wyznanie miłości ku Jezusowi. — Obawa i zbawienna w sobie nieufność. — Pokorne błagania.

Postanowienie. Umiłować w duchu wiary po­słuszeństwo, uległość, upokorzenia i krzyże.

II.Punkt

Jezus mówi Piotrowi, aby szedł za nim.

Rozważanie. Zapewniwszy świętego Piotra, że zachowa swą wiarę aż do śmierci, postąpił Chrystus Pan kilka kroków i rzekł: Pójdź za mną (Jan XXI). Cóż oznacza tak łatwy rozkaz dany Apostołowi. któremu przed chwilą przepo­wiedzianą była straszna śmierć męczeńska? Bez wątpienia chciał nas przez to Zbawiciel nauczyć, że, aby być wiernym w rzeczach wielkich, trzeba się przyzwyczaić do wierności w rzeczach małych, a tem samem, aby móc spełnić w potrzebie trudne i bohaterskie poświęcenie i ofiarę, trzeba najpierw przyzwyczajać się do spełnienia rzeczy lekkich i łatwych. Co zresztą wyraźnie przed swoją męką streścił w tych słowach: Kto wierny jest najmniejszym rzeczom i w większej wierny będzie. (Łuk. XVI).

Zastosowanie. Codzienne doświadczenie stwierdza powyższą prawdę. I w istocie ci, którzy wielce sobie cenią najmniejsze obowiązki swego stanu, którzy obawiają się obrazić Boga nawet w najdrobniejszej rzeczy, nie wpadają prawie nigdy w ciężkie błędy. Łatwo to dostrzedz mo­żemy w życiu świętych, którzy jaśnieją aureolą męczeńską, że ta łaska nadzwyczajna była na­grodą wierności w rzeczach małych i nieustan­nego umartwienia. Nim zostali męczennikami wiary, byli męczennikami swego obowiązku aż do najmniejszego szczegółu. Wszak to samo ozna­cza ta piękna antyfona, którą Kościół śpiewa na cześć świętych męczenników: Ileż święci ponieśli katusz, zanim zdołali osiągnąć palmę męczeńską? 

Uczucia. Zachęcaj się przykładami tych męż­nych chrześcijan, abyś wziął udział w ich chwale i szczęściu. Proś o łaskę.

Postanowienie. Przyłożę się dzisiaj ze szcze­gólniejszą pilnością do przezwyciężenia samego siebie w drobnych i większych rzeczach.

III. Punkt.

Jezus karci zbyteczną ciekawość Piotra.

Rozważanie. Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jezus, za nim idącego i rzekł Jezusowi: Panie, a ten co? Odpo­wiedział mu Jezus: Jeśli chcę, aby został aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną (Jan XXI).

Zastosowanie. Wiele jest osób bezustannie niepokojonych dowiadywaniem się i wglądaniem w życie drugich, sądzeniem i tłumaczeniem na złe sprawy bliźniego. Jeżeli ulegasz tej brzydkiej wadzie, zwłaszcza, gdy nie masz obowiązku dozorowania innych, staraj się otrząść z niej na­tychmiast, powtarzając sobie w duchu to, co Boski Zbawiciel powiedział Piotrowi: Co tobie do tego? Ty nie masz obowiązku czuwać nad sumieniem innych: nie będziesz odpowiadał za postępowanie drugich, ale za siebie samego. Jest to najlepszy sposób zwyciężania pokusy. Czy używałeś go w potrzebie? Z jaką wytrwałością? Z jakiem powodzeniem ?

Rozmowa duszy z Apostołem św. Piotrem.

© salveregina.pl 2021