Przewodnik prawdziwej pobożności

O. Brunon Vercruysse SI
1886 rok.

ku użytkowi wiernych

TOM I

Środa.

Jezus daje się poznać uczniom.

I. Przedstawię sobie Jezusa siedzącego w pośród dwóch uczniów u stołu w chwili, gdy daje się im poznać.

II. Prosić będę o łaskę, abym zakosztował tego szczęścia, którego w tej chwili doznali dwaj uczniowie Pańscy.

I. Punkt.

Jezus daje się poznać uczniom.

Rozważanie. I stało się, gdy siedział z nimi u stołu, wziął chleb i błogosławił i łamał i podawał im (Łuk. XXIV). Zgadzają się wszyscy tłumacze Pisma św., że był to Chleb Eucharysty­czny, własne Jego ciało — święta Komunia — który podał w ten sposób uczniom z Emmaus, jak Apostołom przy ostatniej wieczerzy. Zaledwie chleb ten przyjęli, dodaje Ewangelista, otworzyły się oczy ich i poznali Go. Jest tu widoczny, a bez­pośredni skutek świętej Komunii: oświecenie umy­słu, dar poznania Boga i rzeczy nadnaturalnych.

Zastosowanie. Czemuż, przyjmując tak często Chleb Eucharystyczny, jestem jeszcze tak mało oświecony? Czemu tak małe czynię postępy w zna­jomości rzeczy niebieskich i dróg Bożych? Bez wątpienia przypisać to należy własnej niedołężności, bo nie przynoszę ze sobą usposobienia odpowiedniego, niedbale zbywając przygotowanie przed i dziękczynienie po Komunii świętej.

Uczucia. Dziękuj Bogu za łaski, jakie po­mimo niedoskonałego przygotowania w Komunii świętej otrzymałeś.

Postanowienie. Rozważ, jakie błędy w przy­stępowaniu do Komunii świętej popełniasz i obmyśl sposób zaradzenia temu.

II. Punkt.

Jezus znika z pośród uczniów.

Rozważanie. Gdy Jezus dał się poznać uczniom przy łamaniu chleba, zniknął z oczu ich (Łuk. XXIV). Zostali więc pozbawieni z wielkim swym żalem jawnej obecności Jezusa, nie tracąc jednakże zbawiennych jej skutków.

Zastosowanie. Dlaczego Zbawiciel tak prędko ukrył się oczom uczniów, nie dając im czasu do okazania mu wdzięczności i uwielbienia?… Być może, że chciał nas tem nauczyć, jak twierdzą Ojcowie Kościoła, abyśmy po spełnieniu dobrego uczynku unikali raczej niż szukali pochwał i po­dziękowań. Chciał też nam okazać, że nie powin­niśmy liczyć na trwałość pociech i słodyczy, które w nas sprawia Jego święta obecność: że na tej łez dolinie są one nietrwałe, przemijające. Czy nie jesteś zbyt tkliwym na obojętność jaką ci świat okazuje, a zbyt nieczułym na ubytek łaski Bożej?

Uczucia. Gardź pochwałą i naganą świata. Przygotuj się na oschłość i brak wszelkiej po­ciechy duchowej.

Postanowienie. Bądźmy żarliwi i ochotni w służbie Bożej, abyśmy przez nasze błędy nie zostali pozbawieni światła i namaszczenia łaski.

III. Punkt.

Powrót uczniów do Jeruzalem.

Rozważanie. Rozmowa z Jezusem i Komunia święta przemieniły dwóch uczniów w innych ludzi. Światło wiary zastąpiło ciemności, które ogar­niały poprzednio ich umysł, a ciężki ich smutek zmienił się w radość serca płonącego Bożą miłością i niezachwianą wiarą w prawdziwe Zmar­twychwstanie ukochanego ich Mistrza. I mówili między sobą: Azali serce nasze nie pałało, gdy mówił w drodze i Pisma nam otwierał? (Łuk. XXIV). A w takim usposobieniu ducha, wstaw­szy tejże godziny, dodaje święty Łukasz, wrócili się do Jeruzalem, mimo to, że ciemna noc już zapadła. Dlaczegóż uczniowie Pańscy okazują tyle pośpiechu? Bo chcą niezwłocznie zawiado­mić innych uczniów, ogłosić im zmartwychwstałego Chrystusa i naprawić w ten sposób zgor­szenie, dane swoim niedowierzaniem w zeznania naocznych świadków Zmartwychwstania Pańskiego.

Zastosowanie. Dzisiejsze rozmyślanie powinno:
1) wzbudzić w nas żądzę najściślejszego przesta­wania z Jezusem podczas naszych medytacyj;
2) wywołać nienasycone pragnienie Komunii św., która zdziałała tak cudowną przemianę w ucz­niach z Emmaus: czy nie przybliżasz się do Ko­munii świętej w omdleniu ducha?
3) przypomnieć nam obowiązek bezzwłocznego naprawienia zgorszeń, których mogliśmy się stać powodem.

Rozmowa duszy z Jezusem. — Dziękować Mu za otrzymane łaski w Komuniach świętych. — Prosić, zaklinać, by raczył być zawsze naszym światłem, naszą potężną pociechą, itd.

© salveregina.pl 2021