Przewodnik prawdziwej pobożności

O. Brunon Vercruysse SI
1886 rok.

czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn
Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć,  błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

• Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
• Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
• Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

9. SIERPNIA.

Pan Jezus przygotowuje i umacnia Apostołów
przeciw prześladowaniom.

I. Widzę Pana Jezusa wśród Dwunastu Apostołów, wra­cających ze swej pielgrzymki misyjnej.

II. Prosić Go będę o przymioty konieczne praw­dziwemu Apostołowi Pana Jezusa.

Apostołowie przygotowani i umocnieni przeciwko prześladowa­niom, które ich czekają:

I. Punkt.

Przez przepowiednie Pana Jezusa.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Apostołowie, spełniając posłan­nictwo swoje nie doznawali z początku ani prze­ciwności ani złego obejścia, stąd łatwo mogli wnosić, że tak będzie zawsze. Było więc rzeczą bardzo ważną, aby Boski Zbawiciel wyprowadził ich z tego zgubnego złudzenia, co też i uczynił, przepowiadając, że dalsze ich posłannictwo okaże się o wiele trudniejszym, że położenie ich w pośród narodów pogańskich będzie jako owieczki bezbronnej pośród drapieżnych wilków. “Oto Ja was posyłam, jako owce między wilki “ (Mat. X). Jakiż to groźny widok! Jakież stąd pojęcie mogli mieć Apostołowie o przyszłym losie swoim, ile walk ciężkich czekało ich.

ZASTOSOWANIE. Przestroga ta przyczyniła się później niemało do wzmocnienia wiary i odwagi Apostołów i pierwszych Uczniów; nic już nie mogło ich zadziwić ani też zachwiać. I my także jako Uczniowie Chrystusowi pamiętajmy, że wszel­kie krzyże są koniecznym udziałem na tym świecie. Gdy więc spadną na nas, nie zatrwożą nas ani złamią, owszem zdziwieni będziemy, że te próby nie są jeszcze cięższe, a walka, że nie jest jeszcze niebezpieczniejsza i godniejsza Żołnie­rza Chrystusowego. Czyli tak sądzisz i tak ro­zumujesz?

UCZUCIA [**]. Proś o rozmiłowanie się w cierpie­niu dla Imienia Jezusowego.

POSTANOWIENIE [***]. Wstawszy rano wyobrażaj sobie, że w ciągu dnia czekają cię wielkie przy­krości i walki, a przekonasz się, że mniej ucier­pisz, niż się spodziewałeś.

II. Punkt.

Przez ścięcie Św. Jana Chrzciciela.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Męczeństwo Św. Jana Chrzci­ciela w czasie niebytności Apostołów było zda­rzeniem bardzo odpowiednim do potwierdzenia przepowiedni Pana Jezusowych o losie, który ich miał spotkać w przyszłości. Życie Świętego Przesłannika było ustawicznym apostolstwem, nacechowanym gorliwością najczystszą, najbezinteresowniejszą, jaka kiedykolwiek istniała. Szczęśliwymi świad­kami tego życia byli Apostołowie. Słyszeli naj­wyższą pochwałę daną mu przez Pana Jezusa, a teraz dowiadują się, że Jan padł ofiarą swej żarliwo­ści, że Herod oddał go na pastwę mściwości okru­tnej niewiasty, że więziwszy go przez półtora roku okutego w kajdany, rozkazał ściąć bez ża­dnej ku temu przeszkody ze strony Boskiego Mi­strza. Teraz dopiero zrozumieli dobrze Słowa Zbawicielowe, powiedziane na niewiele dni przedtem: “Błogosławieni, którzy cierpią prześladowa­nie dla sprawiedliwości, albowiem ich jest Króle­stwo Niebieskie”.

ZASTOSOWANIE. Rozważając chwalebne męczeń­stwo Św. Jana Chrzciciela odnówmy postanowienie nie obawiać się złości ludzkiej, gdy idzie o speł­nienie obowiązków powołania naszego albo uczyn­ków gorliwości, oddajmy się na nowo i bez po­działu w Ręce Sprawiedliwego Boga, a On obróci to złe, które nam ludzie wyrządzają na nasz po­żytek. Okrutny wyrok śmierci zjednał Janowi ko­ronę męczeńską i tę Łaskę, że jako na ziemi tak też i w otchłani był Przesłannikiem Mesjasza.

UCZUCIA. Wzbudźmy w sobie pragnienie żywe męczeństwa, wyznając zarazem niegodność naszą otrzymania tak wielkiej Łaski.

POSTANOWIENIE. W wypełnianiu obowiązków naszych miejmy zawsze na względzie jedynie Chwałę Bożą i zbawienie bliźnich.

III. Punkt.

Przez obietnice i przykład Pana naszego Jezusa Chrystusa.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Nadto, co Boski Zbawiciel powie­dział i objawił Apostołom, aby ich przeciw przy­szłym prześladowaniom uzbroić i umocnić, przy­dał jeszcze te pełne pociechy słowa: “Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie: Jam zwyciężył świat” (Jan XVI). “Jestem z wami, otaczając was Opieką Moją po wszystkie dni, aż do skończenia wieków” (Mat X, 39). “Kto by utracił duszę swą dla Mnie i dla Ewangelii, znajdzie ją w Niebie” (Mat. X, 39). A w końcu własny Swój Przykład na zachętę przywodząc, dodaje: “Nie jest uczeń nad  Mistrza (Mat. X, 24). Jeśli Mnie prześladowali i was prześladować będą” (Jan XV, 20). “Dosyć uczniowi, aby był jako mistrz jego, a słudze, jako pan jego” (Mat. X, 25).

ZASTOSOWANIE. Wyryjmy głęboko w umyśle naszym te wszystkie Słowa Boskiego Mistrza. One i nam także dodadzą odwagi w cierpieniu, jako niegdyś podtrzymywały Apostołów w czasach uci­sku, walk i prześladowań. Jakże pocieszającym i zachęcającym jest przede wszystkim to podo­bieństwo między uczniem a mistrzem, tym bar­dziej, że odnosi się ono do życia przyszłego, o czym zresztą Sam Pan Jezus nas zapewnia, gdy mówi: “A Ja wam odkazuję Królestwo, jako Mi odkazał Ojciec Mój” (Łuk. XXII, 29).

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem, Panem i wzo­rem naszym.