1 Listopada.

Uroczystość Wszystkich Świętych.

Ryt zdwojony 1 klasy z oktawą. Szaty białe.

Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań 1956, t. 3.

O jak chwalebne jest królestwo, w którym Święci radują się z Chrystusem.
Przyobleczeni w szaty białe idą za Barankiem.

1. Objaśnienia historyczne. 

Myśl ustanowienia wspólnej uroczystości ku czci wszystkich świętych zrodziła się w IV wieku na Wschodzie; wówczas jednak obchodzono ją tylko ku czci męczenników. Święto wyznaczone było na pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, jak się je dziś jeszcze obchodzi w Kościele greckim; w Syrii obchodzono je w piątek po Wielkanocy (w mszale rzymskim dotychczas wymieniany jest w piątek po Wielkanocy kościół stacyjny S. Maria as Martyres). W Rzymie papież Bonifacy IV kazał przemienić na kościół ofiarowany mu przez cesarza Fokasa Panteon (tzn. świątynię wszystkich bogów), zbudowany przez Agryppę w 27 roku przed Chr. na cześć Augusta. Do tego to kościoła papież sprowadził mnóstwo relikwii (rzekomo 28 wozów) i w dniu 13 maja 610 r. konsekrował go pod wezwaniem Matki Bożej i Świętych Męczenników (por. Martyrologium rzymskie, 13 maja, t. II, str. 691). Dlatego też uroczystość ku czci wszystkich męczenników obchodzono w dniu 13 maja, włączając ich niejako w orszak Chrystusa zmartwychwstałego. Grzegorza IV (827-844) przełożył święto na 1 listopada, bądź ze względu na trudność wyżywienia w porze wiosennej wielkich rzesz pielgrzymów, bądź też z jakiegoś innego powodu. W każdym razie uroczystość ta, odnosząca się odtąd do Wszystkich Świętych, otrzymała odpowiednie ramy pod koniec roku kościelnego, aby nam uprzytomnić chwalebne dokonanie królestwa Chrystusa Pana i Jego powtórne przyjście (por. odpowiednie rozdziały apokalipsy).

2. Msza (Gaudeamus)

Introit zaprasza nas na radosną uroczystość rodziny Bożej. Radość panuje na ziemi i w niebie. Znany introit „Gaudeamus” zapożyczony jest z greckiej liturgii i ułożony został pierwotnie na dzień św. Agaty (5 lutego). Kościół z macierzyńską dumą ogarnia wzrokiem cały chór triumfującego Kościoła i prosi chwalebnych jego członków o orędownictwo i opiekę (kolekta). W Lekcji Św. Jan ponownie ukazuje nam niebo; widzimy wielką rzeszę świętych, zebranych wokół tronu Bożego i śpiewających pieśni pochwalne. Część Świętych przybyła ze świata żydowskiego, a jest ich wielkie mnóstwo; tych jednak można przeliczyć, tymczasem rzesze świętych wywodzące się z ludów pogańskich są niezliczone. Wszyscy zostali obmyci z grzechów z Krwi Baranka i niosą teraz w rękach psalmy zwycięstwa. Graduał i Alleluja sprowadzają nas znowu na ziemię i stąd wskazują nam drogę do Nieba: jest nim służba Bogu i cierpliwe dźwiganie krzyża. Osiem błogosławieństw, przytoczonych w dzisiejszej Ewangelii, wskazuje nam drogę do świętości, „królewską drogę Chrystusową, złotą drabinę prowadzącą do wiecznego zbawienia” (Meschler). Życie Świętych jest urzeczywistnieniem błogosławieństw. W antyfonie na Komunię Świętą słyszymy raz jeszcze błogosławieństwa, których źródłem, pokarmem i mocą jest Eucharystia: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni pokój czyniący, albowiem będą nazwami synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości, albowiem ich jest królestwo niebieskie„. Zasadniczą więc myślą dzisiejszej Mszy są Święci w Niebie (Lekcja) i święci na ziemi (Ewangelia).

† † †

Mszał Rzymski 1931r.; Mszał Rzymski 1949r.

Męczenników otaczali chrześcijanie wielką czcią; ponieważ było ich wielu, więc w kościele antiocheńskim już w 4 wieku pierwszą niedzielę po Zielonych Świątkach poświęcano pamięci wszystkich Świętych Męczenników. Na Zachodzie ta myśl znalazła urzeczywistnienie, gdy Papież Bonifacy IV starożytny gmach Panteonu poświęcił 13 maja 608 r. jako świątynię Matki Boskiej i Świętych Męczenników. W następnym wieku zamieniono tytuł świątyni na kościół Matki Boskiej, męczenników i wszystkich sprawiedliwych; wreszcie Papież Grzegorz IV w r. 835 obchód Wszystkich Świętych wyznaczył na 1 listopada.

W dniu dzisiejszym wchodzimy w uroczyste obcowanie z całym Kościołem triumfującym, wielbiącym Boga i Baranka.

W dniu dzisiejszym Kościół stawia nam przed oczy cudowny widok Nieba, gdzie ze Św. Janem ukazuje nam dwanaście tysięcy pieczętowanych (dwanaście uchodzi za liczbę doskonałą) ze wszystkich pokoleń Izraelskich i rzeszę wielką, której nikt przeliczyć nie może, ze wszelkiego narodu, pokolenia i z języka, stojącą przed tronem i przed Barankiem w szatach białych z palmami w ręku (Ep.)

Do tego triumfalnego orszaku, jak mówi Hymn Nieszporny, należy Chrystus, Najświętsza Panna, Błogosławione Zastępy Aniołów na 9 Chórów podzielone, Apostołowie, Prorocy, Męczennicy w purpurze krwi swojej, Wyznawcy w szatach białych i zastęp czystych Dziewic. Należą do niego rzeczywiście ci wszyscy, którzy na ziemi szli drogą wytkniętą przez Pana Jezusa i nie byli przywiązani do dóbr doczesnych, cisi, płaczący, sprawiedliwi, miłosierni, czyści, pokój czyniący i cierpiący prześladowanie dla Imienia Jezusowego (Ew.)

Z MARTYROLOGIUM RZYMSKIEGO (1956R.)     Dnia 1-go listopada oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:   Uroczystość Wszystkich Świętych, którą Papież Bonifacy IV po poświęceniu Panteonu na cześć Najświętszej Matki Bożej i Wszystkich Świętych Męczenników nakazał obchodzić corocznie w Rzymie. Później rozporządził Grzegorz IV, aby święto niniejsze, obchodzone wówczas już w wielu diecezjach na różny sposób święcono odtąd zawsze i ciągle w dniu tym na cześć Wszystkich Świętych w całym Kościele Katolickim. W Terracinie w Kampanii męczeństwo Św. Cezariusza, Diakona, po długim, dręczącym więzieniu wsadzonego razem z Św. Julianem, Kapłanem do miecha i wrzuconego w morze. W Dijon śmierć męczeńska Św. Benignusa, Kapłana. Święty Polikarp wysłał go do Francji na głoszenie Ewangelii. Później, za cesarza Marka Aureliusza został przez sędziego Terencjusza oddany kilkakrotnie najokrutniejszym męczarniom na torturach. W końcu ściśnięto mu szyję prętem żelaznym, a ciało włócznią przebito. Tegoż dnia męczeństwo Św. Marii, Służebnicy; na oskarżenie, iż jest Chrześcijanką, ubiczowano ją za cesarza Hadriana okrutnie, rozciągano na torturach i porozdzierano ciało szponami żelaznymi, aż wyzionęła ducha. W Damaszku cierpienia Świętych Cezariusza i Dacjusza z 5 towarzyszami. W Persji śmierć męczeńska Św. Jana, Biskupa i Św. Jakuba, Kapłana z czasów króla Sapora. W Tarsie pamiątka Św. Cyrenii i Julianny za cesarza Maksymiana. W Auverni uroczystość Św. Austremoniusza, pierwszego Biskupa tegoż miasta. W Paryżu złożenie Św. Marcela, Biskupa. W Bajeux uroczystość Św. Wigora, Biskupa z czasów króla Franków Childeberta. W Tiwoli uroczystość Św. Seweryna, Mnicha. W prowincji Gatinois pamiątka Św. Maturyna, Wyznawcy.             A gdzie indziej wielu innych Świętych Męczenników i Wyznawców oraz Świętych Dziewic. R. Deo gratias.

© salveregina.pl 2023