13 Października

Św. Edwarda, króla Anglii, Wyznawcy.

Ryt półzdwojony. Szaty białe.

Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań 1956, t. 3.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

1. Św. Edward.

Dzień śmierci 5 stycznia 1066 r., kanonizowany 1161 r. (dzisiejszy dzień jest rocznicą przeniesienia jego zwłok w 1163 r.).

— Grób w katedrze westminsterskiej w Londynie.

— Życie.

Edward, ostatni król Anglosasów, wnuk króla Edwarda, Męczennika, syna Etelreda II, spędził młodość jako wygnaniec u stryja swego, księcia normandzkiego; tu pomimo panującego wśród dworzan zepsucia zachował nieskażoną niewinność. Powołany na tron angielski w r. 1042 usiłował urzeczywistnić ideał chrześcijańskiego władcy z Bożej Łaski. Główną jego troską było odrodzenie Wiary wśród narodu, sprowadzenie do kraju kapłanów i odbudowanie zniszczonych kościołów. Jego łagodne i ustępliwe usposobienie nie mogło naturalnie sprostać dostatecznie ówczesnym trudnym warunkom. Ustępując naleganiom wielmożów swego państwa zawarł związek małżeński, w którym podobno nadal zachował dziewictwo. Ukochanym jego Świętym był Jan Ewangelista; toteż nikomu, kto w imię tego Świętego zanosił do niego jakąś prośbę, nie odmawiał jej spełnienia. Pewnego razu sam Św. Jan miał podejść do Edwarda pod postacią żebraka i w imię swoje prosić go o wsparcie; wówczas król, nie mając przy sobie pieniędzy, zdjął pierścień z palca i dał go żebrakowi. Wkrótce potem Św. Jan sam zwrócił mu ten pierścień i oznajmił mu, że wkrótce umrze. Król zatem zarządził publiczne modły w swojej intencji i w dzień oznaczony przez Św. Ewangelistę spokojnie zasnął w Panu (5 stycznia 1666 r.).

Msza (Os justi) wspólna na uroczystość Wyznawców.

2. Myśli, które nam nasuwa dzisiejsze święto.

a) Święty król całym sercem umiłował czystość i niewinność. Ulubionym jego świętym jest dziewiczy uczeń Pana Jezusa. Nawet w małżeństwie Św. Edward zachował dziewictwo. Po śmierci ciało jego pozostało nieskażone. Miłośnicy czystości bowiem już na ziemi żyją życiem niebiańskim.

b) Zwróćmy uwagę, że Liturgia w szczególny sposób podkreśla godność królewską; w starożytności godność tę uważano za udział w Dostojeństwie Bożym. Toteż sztuka starochrześcijańska przedstawia królów z aureolą nad głową. I tak np. Justynian i Teodora w kościele Św. Witalisa w Rawennie, a nawet Herod na mozaikach Sykstusa III w Bazylice Najświętszej Maryi Panny Większej w Rzymie mają nad głową aureolę.

***

Mszał Rzymski 1931r.; Mszał Rzymski 1949r.

Św. Edward nazwany wyznawcą był wnukiem Św. Edwarda Męczennika. Gdy wstąpił na tron „rozumieli wszyscy — pisze pewien historyk — co może król, który jest rzeczywiście ojcem swoich poddanych”. Wszędzie nazywano go ojcem sierot i ubogich, bo najszczęśliwszym był, gdy mógł rozdawać jałmużnę. Umarł w 1066 r.

Z MARTYROLOGIUM RZYMSKIEGO (1956R.)     Dnia 13-go października oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:   W Anglii pamiątka Św. Edwarda, Króla. Zmarł w dniu 5 stycznia; uroczystość jego obchodzą jednak dnia dzisiejszego, ponieważ w dniu tym przeniesiono święte ciało jego. Pod Troas w Małej Azji pamiątka Św. Karpa, ucznia Św. Pawła, Apostoła. W Kordowie w Hiszpanii męczeństwo Świętych Fausta, Januarego i Marcjalisa, którym po okrutnych mękach oskrobano brwi, powyrywano zęby, ucięto nos i uszy, aż wreszcie zakończyli żywot swój na stosie. — W Tessalonice pamiątka Św. Florencjusza, Męczennika, co po zniesieniu poprzednim innych mąk, również poniósł śmierć w płomieniach. W Austrii uroczystość Św. Kolmanna, Męczennika. W Ceuta w Marokko męczeństwo Świętych Daniela, Samuela, Angelusa, Domnusa, Leona, Mikołaja i Hugolina z Zakonu Franciszkanów. Ponieważ głosili Ewangelię i wykazywali fałsz nauk mahometa, ponieśli od saracenów dużo krzywd, więzienie i bicie, a krwawiąc pod mieczem dostąpili wreszcie korony męczeńskiej. W Antiochii pamiątka Św. Teofila, Biskupa, który jako szósty następca Św. Piotra, Apostoła rządził tym Kościołem. W Tours uroczystość Św. Wenancjusza, Opata i Wyznawcy. Pod Subiako uroczystość Św. Chelidonii, Dziewicy.         A gdzie indziej wielu innych Świętych Męczenników i Wyznawców oraz Świętych Dziewic. R. Deo gratias.

© salveregina.pl 2023